Generalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska

Cervus nippon fot. Wojciech Misiukiewicz

 

Nazwa polska: Jeleń sika

Nazwa łacińska: Cervus nippon Temminck, 1838

Nazwa angielska: Sika deer

 

Kategoria stopnia inwazyjności: bardzo inwazyjny gatunek obcy

Kategoria stopnia rozprzestrzenienia w Polsce: populacja(e) izolowana(e)

 

Informacje o gatunku

Jeleń sika pochodzi z Dalekiego Wschodu (Japonia, Korea, Mandżuria, Kraj Ussuryjski, Kraj Przymorski). Gatunek ten został sprowadzony do hodowli do wielu krajów Europy, także do Polski, na przełomie XIX i XX w. Na skutek ucieczek lub celowego wypuszczania zadomowił się w środowisku przyrodniczym. Obecnie występuje w Polsce w dwóch lokalizacjach oraz jest utrzymywany w hodowlach jako zwierzę gospodarskie. Zasiedla lasy (zwłaszcza iglaste i młodsze klasy drzewostanów), ale także lasy mieszane, wrzosowiska, trzcinowiska w dolinach rzecznych. Wykazuje silny negatywny wpływ na roślinność zmieniając skład gatunkowy zbiorowisk. Jelenie sika mogą powodować szkody w uprawach roślin oraz przenosić groźne choroby, m. in. gruźlicę i nicienia Ashworthius sidemi, które są niebezpieczne dla rodzimych gatunków dzikich zwierząt kopytnych i bydła. Jelenie sika krzyżują się z jeleniami szlachetnymi i dają płodne potomstwo, przez co zagrażają spójności genetycznej populacji jelenia szlachetnego.

Mapa występowania gatunku w środowisku przyrodniczym w Polsce w Geoserwisie GDOŚ