Generalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska

Piaractus brachypomus fot. Łukasz Sułowski

 

Nazwa polska: Pirapitinga

Nazwa łacińska: Piaractus brachypomus (Cuvier, 1818)

Nazwa angielska: Pirapitinga

 

Kategoria stopnia inwazyjności: nieinwazyjny gatunek obcy

Kategoria stopnia rozprzestrzenienia w Polsce: populacja(e) izolowana(e)

 

Informacje o gatunku

Pirapitinga pochodzi z Ameryki Południowej, gdzie występuje w dorzeczu Amazonki i Orinoko. W Polsce stwierdzono dotąd pirapitingę na 13 stanowiskach, przy czym maksymalna liczba osobników w jednej lokalizacji nie przekraczała 4 osobników. Należy uznać, że jest to gatunek wsiedlany do środowiska przyrodniczego w wyniku celowej działalności człowieka, najprawdopodobniej przez akwarystów uwalniających nieodpowiednie pod względem wielkości osobniki do zbiorników wodnych. Pirapitingę należy sklasyfikować jako gatunek izolowany w nowych siedliskach, dla rozprzestrzeniania którego głównym czynnikiem limitującym jest niska temperatura wód. Najczęściej spotykano ją w zbiornikach i kanałach z wodami pochłodnicznymi z elektrowni oraz w zbiornikach rekreacyjnych, łowiona była prawdopodobnie w pobliżu miejsc uwolnienia. Gatunek nie rozmnaża się w środowisku przyrodniczym Polski. Potencjalnym zagrożeniem dla rodzimej przyrody jest okazjonalne drapieżnictwo tego gatunku na rybach innych gatunków. Pirapitinga może być potencjalnie niebezpieczna także dla ludzi, z uwagi na możliwość ugryzień.

Mapa występowania gatunku w środowisku przyrodniczym w Polsce w Geoserwisie GDOŚ