Europejska Sieć Migracyjna

Problematyka liberalizacji polityki wizowej jest bardzo ważna z kilku powodów. Po pierwsze jej skutkiem jest swobodny przepływ zasobów ludzkich, co pozwala w pełni wykorzystać ich potencjał. Jest ona również kluczowa z punktu widzenia rozwoju gospodarczego danego państwa. Odpowiednia polityka imigracyjna, której fundamentem jest polityka wizowa, poprzez swój popytowy charakter może pobudzać gospodarkę skutkując utworzeniem nowych miejsc pracy, infrastruktury, szpitali czy  restauracji. Imigranci pozwalają wypełnić lukę biorąc pod uwagę zawody deficytowe. Przyczyniają się również do zwiększenia dzietności w danym kraju, co w konsekwencji prowadzi do zmniejszenia problemów w niektórych systemach emerytalnych, np. w Polsce.

24 listopada w Brukseli odbył się 18. szczyt UE-Ukraina, który dotyczył poruszanej podczas dzisiejszej konferencji tematyki – liberalizacji wizowej dla obywateli Ukrainy. Przewodniczący Rady Europejskiej Donald Tusk stwierdził, iż Ukraina spełniła wszystkie przesłanki pozwalające na całkowite zniesienie wiz dla obywateli Ukrainy wjeżdżających do UE i ma nadzieję na zakończenie tego procesu wraz z końcem roku. Jednak mniej optymistycznie na sprawę patrzy przewodniczący Parlamentu Europejskiego Martin Schulz, który stwierdził, że decyzja o liberalizacji wiz należy do Rady UE, w której nie ma jednogłosu. Stwierdził również, odmiennie od przewodniczącego Tuska, iż aby mogła zostać dokonana całkowita liberalizacja potrzebne są dodatkowe kroki ze strony ukraińskiej dotyczące wdrożenia porozumień mińskich, przeprowadzenia spisu ludności, demarkacji granic oraz doprowadzenia zgodności ukraińskiego prawodawstwa z prawodawstwem unijnym.

17 listopada rada ambasadorów państw UE ustaliła, że liberalizacja polityki wizowej z Ukrainą zostanie wprowadzona wraz z tzw. hamulcem bezpieczeństwa – mechanizmem, który pozwalałby na wprowadzenie wiz w momencie zwiększonej imigracji.

Komisja Europejska zaleciła zniesienie wiz już w kwietniu, lecz z powodu obaw związanych z nadmierną imigracją oraz sytuacją w Turcji, Niemcy i Francja blokowały tę decyzję w Komisji. Porozumienie UE-Ukraina blokowała także Holandia, której mieszkańcy w referendum sprzeciwili się takiemu rozwiązaniu, jako jedyni w Unii Europejskiej. Prezydent Ukrainy Petro Poroszenko prosił o jak najszybszą zgodę na zniesienie wiz, ponieważ dalsze wstrzymywanie umowy, o której podpisanie Ukraińcy walczyli od 3 lat będzie negatywne zarówno dla UE jak i Ukrainy.

Na ostatnim, grudniowym posiedzeniu Komisji swobód obywatelskich Parlamentu Europejskiego jej członkowie osiągnęli kompromis dotyczący hamulca bezpieczeństwa. Będzie nim przywrócenie wiz na 9 miesięcy w przypadku wzrostu liczby nieuzasadnionych wniosków o azyl. Obecnie w celu całkowitego zniesienia wiz dla obywateli Ukrainy i Gruzji potrzebna jest jedynie finalizacja wszystkich procedur: głosowanie w Parlamencie Europejskim, akceptacja ministrów ze wszystkich krajów unijnych oraz publikacja w Dzienniku Urzędowym UE.  

Podczas konferencji podjęliśmy próbę odpowiedzi na wiele istotnych pytań: na czym polegać ma liberalizacja wizowa i jak UE postępowała w podobnych przypadkach w przeszłości, w odniesieniu do innych państw. Zastanowiliśmy się nad skutkami liberalizacji zarówno dla Polski, Ukrainy jak również dla całej Unii Europejskiej. Następstwa będą widoczne nie tylko na rynku pracy ale również przełożą się na wyniki gospodarcze. Analizą objęliśmy polityki migracyjne w Polsce, na Ukrainie oraz w Gruzji, porównując je i wykorzystując dobre praktyki dotyczące poszczególnych rozwiązań. Przedyskutowalismy także jakie problemy mają obywatele ukraińscy w Polsce – zarówno w miejscach pracy, jak również w życiu codziennym.