Polska w Wielkiej Brytanii

W uroczystości pogrzebowej Pani Prezydentowej Kaczorowskiej, która zmarła 21 sierpnia br. w Londynie, wzięli udział m.in. Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocnik Rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą Jan Dziedziczak oraz Konsul Generalny RP w Londynie Mateusz Stąsiek. Podczas uroczystości minister Dziedziczak odczytał list od Premiera RP Mateusza Morawieckiego oraz złożył w imieniu premiera oraz swoim wieniec przy trumnie Prezydentowej Kaczorowskiej.

Prochy Pani Prezydentowej zostaną przewiezione do Polski i pochowane u boku Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego w Panteonie Wielkich Polaków Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie zgodnie z życzeniem Pana Prezydenta i Pani Prezydentowej.

Karolina Kaczorowska urodziła się 26 września 1930 roku w Stanisławowie. Była córką Franciszka i Rozalii. Podczas sowieckiej okupacji Kresów Wschodnich została zesłana w 1940 roku na Syberię. Dzieliła los polskich „dzieci tułaczych”, ewakuowanych wraz z Armią Andersa do Iranu, a następnie przez kilka lat przebywających w Ugandzie, gdzie pozostała do końca lat 40. XX wieku, a następnie wyjechała do Wielkiej Brytanii. Po skończeniu studiów na uniwersytecie londyńskim rozpoczęła pracę nauczycielki. Dzięki zaangażowaniu w działalność harcerską poznała Ryszarda Kaczorowskiego, którego poślubiła 19 lipca 1952 roku. Para miała dwie córki: Jadwigę i Alicję oraz pięcioro wnuków. Karolina Kaczorowska była aktywną uczestniczką życia społecznego polskiej emigracji, osobą zasłużoną dla harcerstwa polskiego na emigracji, zaangażowaną w działalność charytatywną Zjednoczenia Polek w Wielkiej Brytanii. 19 lipca 1989, po zaprzysiężeniu Ryszarda Kaczorowskiego na urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie, została Pierwszą Damą RP na Uchodźstwie. W grudniu 1990 r. Ryszard Kaczorowski uroczyście przekazał insygnia prezydenckie Lechowi Wałęsie. Karolina Kaczorowska towarzyszyła wówczas mężowi. Powróciła ona do kraju po raz pierwszy od 50 lat. Po śmierci prezydenta Kaczorowskiego w katastrofie smoleńskiej nie zaprzestała swojej działalności publicznej. Była szczególną kustoszką pamięci o zmarłym mężu. W 2012 r. została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 2016 roku reprezentowała środowiska emigracyjne w Radzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Patronowała przez wiele lat przedsięwzięciom upamiętniającym polski czyn zbrojny i kultywującym tradycję niepodległościową. W latach 2010-2021 była Honorowym Patronem Marszu Szlakiem i Kompanii Kadrowej.