Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu - Archiwum

Irena Szewińska była najbardziej utytułowaną i najlepszą w dziejach polskiego sportu lekkoatletką. Siedmiokrotnie sięgała po medale olimpijskie, zdobywając trzy złote, dwa srebrne i dwa brązowe krążki. Podczas wieloletniej kariery ustanowiła 10 rekordów świata. W 1974 roku została wybrana najlepszą sportsmenką świata.

Urodziła się 24 maja 1946 roku w Leningradzie (dziś Petersburg), a rok później zamieszkała wraz z rodzicami w Warszawie. Lekkoatletykę zaczęła uprawiać w wieku 14 lat, reprezentowała barwy stołecznej Polonii. Specjalizowała się w biegach sprinterskich i skoku w dal.

W 1964 roku na igrzyskach olimpijskich w Tokio, mając zaledwie 18 lat, sięgnęła po trzy medale – złoty w sztafecie 4x100 m oraz srebrne w biegu na 200 m i w skoku w dal. Jak miało się okazać, była to jedynie zapowiedź jej wielkich dni, bo Szewińska stawała na podium na czterech kolejnych igrzyskach olimpijskich - 1964 Tokio, 1968 Meksyk, 1972 Monachium, 1976 Montreal. Szewińska to także dziesięciokrotna medalistka mistrzostw Europy (10 medali na otwartym stadionie oraz trzy w hali), wielokrotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych i Pucharze Europy. W latach 1965–1979 zdobyła 24 medale mistrzostw Polski w biegu na 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, w sztafecie 4x100 metrów oraz w skoku w dal.

W 1974 roku Irena Szewińska została uznana przez agencję prasową United Press International za najlepszą sportsmenkę globu - nigdy wcześniej i nigdy później żaden reprezentant Polski nie dostąpił tego zaszczytu. W 1998 roku w plebiscycie "Polityki", "Przeglądu Sportowego" i "Tempa" wybrano ją postacią numer 1 w polskim sporcie XX wieku.

Po zakończeniu kariery sportowej Irena Szewińska nie odeszła od sportu – rozpoczęła działalność w wielu uznanych organizacjach sportowych. Była m.in. członkiem zarządu (od 1980 r.) i prezesem (od 1997) Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, działała w Komitecie Kobiecym Międzynarodowej Federacji Lekkoatletycznej IAAF (od 1984), Radzie Europejskiego Stowarzyszenia Lekkiej Atletyki (od 1995), czy Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim (od 1998). Była wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego (od 1988), Towarzystwa Olimpijczyków Polskich (od 1993), prezesem Polskiego Stowarzyszenia Sportu Kobiet (od 1994), wiceprezydentem Światowego Stowarzyszenia Olimpijczyków (od 1995) i prezesem Fundacji Ireny Szewińskiej „Vita Activa” (od 1998).

Wybitna działaczka polskiego i międzynarodowego ruchu sportowego w 2007 r. otrzymała tytuł doktora honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku. Otrzymała również Medal Kalos Kagathos (w 1994 r.) przyznawany wybitnym sportowcom, którzy odnieśli sukces również poza sportem. W 2012 r. została włączona do IAAF Hall of Fame. W 2016 r., w Święto Konstytucji 3 Maja, została odznaczona przez prezydenta RP Andrzeja Dudę najwyższym odznaczeniem państwowym - Orderem Orła Białego.

Irena Szewińska zmarła w szpitalu w Warszawie 29 czerwca 2018 roku po ciężkiej chorobie. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.