Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu - Archiwum

[[jQueryInclude?preset=slides]]

fot. Jan Dzban/PAP

fot. Jan Dzban/PAP

Marek Łochwicki – wieloletni dyrektor niezależnej wytwórni filmowej Video Studio Gdańsk odebrał dziś z rąk wiceministra kultury Jarosława Sellina złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Podczas uroczystości, która odbyła się w Narodowym Muzeum Morskim w Gdańsku, minister Sellin wręczył również srebrne i brązowe medale „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” współpracownikom Video Studio Gdańsk.

Wyróżnieni

Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – Marek Łochwicki

Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”– Wojciech Ostrowski i Waldemar Artur Płocharski

Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – Jacek Borzych, Ewa Górska, Grzegorz Karbowski, Andrzej Mańkowski, Anna Maria Mydlarska i Mieczysław Bartłomiej Vogt.

Fundacja Filmów i Programów Katolickich Video Studio Gdańsk

Początki Video Studio Gdańsk związane są ze Zjazdem NSZZ „Solidarność” w 1981 r., kiedy między pierwszą a drugą jego turą Marian Terlecki - pracownik państwowej telewizji, zorganizował niezależny zespół pracujący na sprzęcie ofiarowanym przez Międzynarodową Konfederację Wolnych Związków Zawodowych. W stanie wojennym większość osób ze sprzętem zeszła do podziemia, choć nie zaprzestała działalności dokumentacyjnej.

Jesienią 1983 r. otworzyły się nowe możliwości, gdy księża pallotyni powołali Duszpasterski Ośrodek Dokumentacji i Rozpowszechniania VIDEO. Jego redaktor naczelny - ks. Eugeniusz Dutkiewicz nawiązał ścisłą współpracę m.in. z Marianem Terleckim, Markiem Łochwickim, Waldemarem Płocharskim i Ryszardem Grabowskim. Wkrótce po zrealizowaniu filmu „Ksiądz Jerzy”, w maju 1985 r., aresztowano Terleckiego i trzymano w więzieniu bez procesu 16 miesięcy pod pretekstem „zaboru mienia wielkiej wartości”, czyli nieoddania władzy sprzętu filmowego zdelegalizowanej „Solidarności”.

Gdy we wrześniu 1986 r. Terlecki na mocy amnestii znalazł się na wolności, rozpoczął starania o odrodzenie niezależnej wytwórni filmowej. W sukurs przyszedł ordynariusz gdański bp Tadeusz Gocłowski, który przy Gdańskim Dwutygodniku Katolickim Gwiazda Morza powołał Dział Dokumentacji Diecezjalnej i Pomocy Duszpasterskich „Video”. Rozpoczęły się starania o sprzęt, sprowadzany głównie z zagranicy, który służył rejestracji m.in. tak niezwykłych wydarzeń, jak papieska wizyta w Gdańsku w 1987 r. i stoczniowe strajki w następnym roku. Nowym wyzwaniem stał się jednogodzinny Gdański Magazyn Katolicki – wydawany na kasetach wideo jako oficjalna produkcja, podlegająca cenzurze, w nakładzie 50 egzemplarzy – rozprowadzany w całym kraju.

Po zniesieniu cenzury otworzyły się nowe możliwości dla filmowych produkcji. Najpierw były zagraniczne podróże z Lechem Wałęsą, a wśród nich podróż do Rzymu, kiedy Ojciec Święty powiedział do gdańskich filmowców: „Światło idzie z Gdańska na świat”. Była też pierwsza ogólnopolska emisja niezależnego producenta: cykl programów pod wspólnym tytułem: „Telewizja z podziemia”.

Pod koniec 1989 r. Terlecki rozstał się z Video Studio Gdańsk, który najpierw objął funkcję redaktora naczelnego Telewizji Gdańsk, a po dwóch latach – telewizji ogólnopolskiej. W tym czasie znacznie poszerzono ofertę programową, więc szyld Działu Dokumentacji Diecezjalnej przestał wystarczać. W lutym 1992 r. osobowość prawną uzyskała Fundacja Filmów i Programów Katolickich Video Studio Gdańsk, której głównym celem stało się „popieranie i upowszechnianie wszelkich rodzajów twórczości związanych z etyką chrześcijańską”. Fundatorami założycielami byli: Mirosław Bork (wiceprezes zarządu), śp. bp Jan Chrapek, abp Tadeusz Gocłowski, Ewa Górska, Ryszard Grabowski, Maciej Grzywaczewski, ks. inf. Wiesław Lauer (prezydent Fundacji), Marek Łochwicki (prezes zarządu), Wojciech Ostrowski, Waldemar Płocharski (wiceprezes zarządu) i Wiesław Walendziak. W tym samym roku Video przeprowadziło się do nowej siedziby z profesjonalnie wyposażonym studiem przy ul. Grodzkiej w Gdańsku.

25-letni dorobek artystyczny Video Studio Gdańsk to ponad 1500 filmów i programów telewizyjnych. Są wśród nich filmy dokumentalne realizowane w różnych krajach (wśród nich rejestracja dokonań polskich polarników), spektakle teatralne, filmy związane z historią „Solidarności” oraz Gdańska, filmy biograficzne. Indywidualnego potraktowania wymagają produkcje o charakterze religijnym, wśród nich kilkanaście związanych bezpośrednio lub pośrednio z papieskimi pielgrzymkami, realizowane w Ziemi Świętej, kilka cyklicznych programów katolickich. Wiele produkcji zdobyło nagrody i wyróżnienia, były to: „Świat Bałtyku”, „Dwa bieguny w jednym roku”, „Dlaczego? Wyprawa na Mt. Vinson”, „Jujka według Tyma”, „W drodze do Kongu Shan”, „Święta Matka Kinga”, „Ksiądz Jerzy”, „... i wjechał czołg”, „Sołowski – Ziemia Obiecana, Ziemia Przeklęta”.

Gdańska Fundacja angażuje się również w różne wybrzeżowe imprezy kulturalne, jak Festiwal Polskich Filmów Fabularnych czy organizowanie Festiwalu Dobrego Humoru. To jakby zagospodarowywanie tych przestrzeni wolności w dziedzinie kultury, w których zdobywaniu na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku z takim oddaniem uczestniczyły osoby tworzące zrąb dzisiejszego Video Studio Gdańsk.