Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu - Archiwum

List wicepremiera, ministra kultury, dziedzictwa narodowego i sportu prof. Piotra Glińskiego:

Wielce Szanowny Panie,

z wielką radością pragnę złożyć najserdeczniejsze życzenia i wyrazy głębokiego szacunku z okazji jubileuszu czterdziestopięciolecia pracy artystycznej.

Niniejsze słowa uznania dla Pana wybitnego dorobku twórczego to jednocześnie podziękowanie za niezwykłą podróż w świat teatru, muzyki, filmu i poezji. Na ścieżce twórczej, którą Pan nas prowadzi, poznajemy przede wszystkim wrażliwą osobowość, wszechstronnego artystę i pracowitego rzemieślnika.

Od momentu debiutanckiej roli D’Artagnana w spektaklu „Trzej Muszkieterowie” w Operetce Warszawskiej w 1975 roku Pański talent można było podziwiać na niemal wszystkich stołecznych scenach. Już w styczniu następnego roku rolą Pawła w „Pierwszyzn dniu wolności” w reżyserii Tadeusza Łomnickiego otwierał Pan jedno z najistotniejszych ówcześnie miejsc na kulturalnej mapie Warszawy – Teatr na Woli.

Wiele niezapomnianych kreacji powstało też we współpracy z innymi mistrzami polskich scen. Swoim znakomitym warsztatem uświetniał Pan chociażby spektakle „Treny” oraz „Dostojewski wg braci Karamazow” w reżyserii Adama Hanuszkiewicza, „Ślub” i „Wesele” w interpretacji Jerzego Grzegorzewskiego czy „Dożywocie” w odsłonie Jana Englerta. W pamięci pozostanie również postać Janosika-Swojego w spektaklu „Na szkle malowane”, w którym widzowie mogli podziwiać Pana znakomitą sprawność i kunszt aktorski. Pańskie imponujące dossier to również kapitalne role na dużym i małym ekranie oraz dubbing w filmach animowanych. Znakomite warunki głosowe widzowie mogli odkrywać dzięki doskonałym interpretacjom utworów muzycznych.

Ważnym rozdziałem w Pana życiu była działalność Teatru Domowego, który stał się odważną manifestacją artystycznej wolności po wprowadzeniu stanu wojennego. Ta idea była wyrazem twórczej i obywatelskiej niezgody na ówczesną rzeczywistość oraz przejawem walki o godność artysty.

Przywołując Pana wypowiedzi, w tym miejscu, nazywanym również „teatrem nielegalnym” i „wyspą wolności”, słowo nabierało wyjątkowego znaczenia. Spektakle odbywające się w mieszkaniach i piwnicach czy rozmowy z ks. Jerzym Popiełuszką, za które ceną mogła być kara więzienia, to szczególnie przejmujące, a zarazem niezwykłe momenty w Pana artystycznym rozwoju.

W jubileuszowych powinszowaniach na szczególne miejsce zasługuje Teatr Kamienica, powołany do życia dzięki Pańskiej ogromnej determinacji i osobistemu zaangażowaniu. W krótkim czasie stał się jednym z najbardziej lubianych i odwiedzanych teatrów, nie tylko Warszawy. Wszechstronna działalność Kamienicy potwierdza Pańską wrażliwość na sprawy społeczne i kondycję ludzką.

W jednym z wywiadów nazywa Pan swój Teatr „dziełem życia”. Dziękując za dotychczasowe, tak ważne dla polskiej kultury dokonania, życzę, aby Pańskie Dzieło przez kolejne lata zabierało widzów w niepowtarzalną podróż po świecie sztuki. Aby Teatr Kamienica był nadal tym, czym stal się już u swego zarania – stolicą pięknych słów, harmonijnych dźwięków i fundamentalnych wartości.

Łączę życzenia zdrowia, nieustającej pasji twórczej, spełnienia wszelkich zamierzeń, oraz pomyślności w życiu osobistym.

Z poważaniem

Piotr Gliński
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu