Krzyże Komandorskie Orderu Odrodzenia Polski dla Ewy Kłobukowskiej i Mariana Kasprzyka
20.07.2021
„W przeddzień rozpoczęcia igrzysk olimpijskich w Tokio obchodzimy niezwykłą uroczystość. Wracamy do Tokio, ale do tego sprzed 57 lat. W 1964 roku złote medale olimpijskie zdobyli Ewa Kłobukowska w sztafecie 4x100 metrów i Marian Kasprzyk w boksie” - powiedział wicepremier, minister kultury, dziedzictwa narodowego i sportu prof. Piotr Gliński podczas uroczystości wręczenia Krzyży Komandorskich Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia sportowe oraz zasługi na rzecz krzewienia idei olimpijskiej.
Bardzo serdecznie dziękuję Pani Ewie Kłobukowskiej i Panu Marianowi Kasprzykowi za ich dokonania, za tę piękną kartę sportową i życiową (…). Dziękujemy Wam szczególnie za to, że pokazujecie ważne wzory do naśladowania dla młodych adeptów sportu – podkreślił wicepremier prof. Piotr Gliński.
Szef resortu kultury i sportu przekazał, że rozmawiał z nieobecną na uroczystości Ewą Kłobukowską.
Pani Ewa bardzo serdecznie wszystkich pozdrawia. Jest jej niezwykle miło, że może odebrać to wyróżnienie. Zarówno jako sportsmenka, ale także później w życiu zawodowym, kiedy przez 40 lat pracowała w polskim przemyśle, zawsze kierowała się dewizą miłości do ojczyzny i to ona była motywem jej działań – przekazał wicepremier Piotr Gliński.
Przedstawiając sylwetkę mistrza olimpijskiego Mariana Kasprzyka, prof. Piotr Gliński przypomniał, że wybitny bokser po zakończeniu kariery sportowej przez wiele lat był trenerem.
Nie mam wątpliwości, że dla młodych adeptów sportu i boksu osoby takie jak Pan Marian Kasprzyk, z tak bogatym dorobkiem sportowym, są ogromnie ważne – podkreślił szef resortu kultury i sportu.
Marian Kasprzyk po uhonorowaniu Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, nadanym na wniosek ministra kultury, dziedzictwa narodowego i sportu przez prezydenta RP Andrzeja Dudę, podziękował za odznaczenie.
Bardzo dziękuję. Jestem bardzo wzruszony. Dzisiejsze odznaczenie świadczy o tym, że w Polsce dba się także o byłych zawodników. To szczególne docenienie człowieka – podkreślił były olimpijczyk.
Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich Mieczysław Nowicki, który odebrał w imieniu nieobecnej na uroczystości Ewy Kłobukowskiej odznaczenie, przekazał jej słowa.
Jestem szczęśliwa i zadowolona. Bardzo dziękuję Panu Premierowi, że tak mnie wyróżnił i uhonorował. Dla mnie Polska, moja ojczyzna, jest najważniejsza. To jest tak wspaniałe i tak duże odznaczenie. Bardzo żałuję, że nie mogłam uczestniczyć w tej uroczystości – powiedziała Ewa Kłobukowska.
W uroczystości udział wzięli: sekretarz stanu w ministerstwie kultury, dziedzictwa narodowego i sportu Anna Krupka, sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Wojciech Kolarski, prezes i wiceprezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego – Andrzej Kraśnicki i Mieczysław Nowicki, przewodnicząca Komisji Sportu Kobiet PKOL Grażyna Rabsztyn, członek zarządu PKOL Otylia Jędrzejczak, prezes Zarządu Polskiego Związku Lekkiej Atletyki Henryk Olszewski, prezes Polskiego Związku Bokserskiego Grzegorz Nowaczek oraz dwukrotny medalista olimpijski w boksie Jerzy Rybicki.
Ewa Kłobukowska
Ewa Kłobukowska urodziła się 1946 roku w Warszawie. Specjalizowała się w biegach sprinterskich. Podwójna medalistka Igrzysk Olimpijskich Tokio 1964 - zdobyła złoto w sztafecie 4x100 m (w składzie z Teresą Ciepły, Ireną Kirszenstein, Haliną Górecką) oraz brąz w biegu indywidualnym na 100 m.
Była trzykrotną rekordzistką świata na 100 m, w sztafecie 4×100 m, dwukrotną rekordzistką Europy na 100 m, w sztafecie 4×100 m i ośmiokrotną rekordzistką Polski. W 1966 roku na Mistrzostwach Europy w Budapeszcie zdobyła mistrzostwo w biegu na 100 m i sztafecie 4x100 m oraz wicemistrzostwo w biegu na 200 metrów. Rok wcześniej, podczas Mistrzostw Europy w Pradze w 1965 roku, z wynikiem 11,1 s pobiła rekord świata w biegu na 100 metrów. Czterokrotnie reprezentowała Polskę w meczach międzypaństwowych 1964-1967 (33 starty, 11 zwycięstw indywidualnych). Kariera Ewy Kłobukowskiej została przerwana w 1967 r.
Marian Kasprzyk
Marian Kasprzyk urodził się w 1939 roku w Kołomani w okolicach Kielc. Jest jednym z najbardziej utytułowanych polskich pięściarzy. Był reprezentantem Polski na igrzyskach olimpijskich w Rzymie (1960), Tokio (1964) i Meksyku (1968). W Tokio wywalczył złoto w wadze półśredniej, zaś w Rzymie – brąz w wadze lekkopółśredniej.
Stoczył 270 walk (232 wygrane, 10 remisów, 28 porażek). Jest brązowym medalistą Mistrzostw Europy z 1961 roku. W reprezentacji Polski wystąpił 9 razy, wygrywając 6 walk, 1 remisując i 2 przegrywając. Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem Górnika Knurów, Górnika Wesoła, Górnika Pszów i BBTS Bielsko.
