W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Tydzień Kina Litewskiego

23.11.2018

Przez najbliższy tydzień warszawscy widzowie będą mieli unikalną możliwość poznania osiągnięć najwybitniejszych litewskich twórców filmowych. Wydaje się to szczególnie ważne w roku, gdy nasze kraje świętują sto lat odzyskania niepodległości i pracują na rzecz pozytywnego rozwijania wzajemnych relacji. Warto podjąć refleksję nad tym burzliwymi stuleciem, a jednocześnie patrzeć w przyszłość, by podejmować wyzwania i wykorzystywać szanse, jakie przed nami stają – powiedział wiceminister kultury Jarosław Sellin podczas inauguracji Tygodnia Kina Litewskiego w Kinie Iluzjon Filmoteki Narodowej. W uroczystości uczestniczyła również minister kultury Litwy Liana Ruokyte-Jonsson.

Fot. MKiDN

- Jestem przekonany, że możliwość zapoznania się z najnowszymi i reprezentatywnymi przykładami litewskiej sztuki filmowej, poza walorami artystycznymi, stanie się także swego rodzaju odwiedzinami u sąsiadów i przyjaciół. Kultura, a w szczególności kino, pozwala nam spojrzeć na świat oczami drugiego człowieka - podkreślił wiceminister Sellin. 

Według kuratorki festiwalu Sonaty Žalneravičiūtė „(…) na łące, we mgle, stoi koń” to pierwszy stereotyp na temat kina litewskiego. Kolejne to: zwolnione tempo, brak ruchu, dużo milczenia i poetyckość, zwłaszcza w filmach dokumentalnych. Skąd ten koń i dlaczego litewscy twórcy tak kochają poetyckie środki wyrazu? Jak w wielu krajach postsowieckich odpowiedź to komunistyczny reżim (konie na Litwie symbolizują niedolę rolników) oraz cenzura (twórcy nie mogąc mówić wprost o otaczającej ich rzeczywistości sięgali po język ezopowy). Jeśli chodzi o mgłę odpowiedź jest błaha – to bardzo częste zjawisko na Litwie.

Jednym z głównych zadań retrospektywy jest rozprawienie się z tymi stereotypami i pokazanie różnorodności litewskiej kinematografii. Nieprzypadkowo również tak duża retrospektywa litewskiego kina odbywa się z okazji obchodzonej w tym roku przez Litwę i Polskę 100. rocznicy odzyskania niepodległości.

Polsko-litewska kooperacja filmowa rozwija się wyjątkowo intensywnie od 2015 r., kiedy to osiągnięcia litewskiego kina zostały zaprezentowane na głównych festiwalach w Polsce: Krakowskim Festiwalu Filmowym, Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Nowe Horyzonty, Warszawskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym, a w ramach Festiwalu Filmowego w Gdyni odbyło się Polsko-Litewskie Spotkanie Koprodukcyjne.

W ostatnich latach dostrzegalne są efekty tej współpracy – coraz częściej powstają polsko-litewskie koprodukcje, m.in. Cud (Stebuklas) Eglė’a Vertelytė’a, Święty (Šventasis) Andriusa Blaževičiusa, Szron (Šerkšnas) Šarūnasa Bartasa, Eter (Eteris) Krzysztofa Zanussiego, czy Habit i zbroja (Abitas ir šarvai) Pawła Pitery.

Tydzień Kina Litewskiego to największa prezentacja kinematografii z Litwy w ciągu kilkunastu ostatnich lat. Program obejmuje twórczość najwybitniejszych litewskich artystach takich jak: Vytautas Žalakevičius, Henrikas Šablevičius, Šarunas Bartas, Giedrė Žickytė, Kristijonas Vildžiūnas, Audrius Stonys, Arūnas Matelis i wielu innych. Przegląd będzie doskonałą okazją do zapoznania się z panoramą litewskiego kina, obejmującą kilka pokoleń twórców oraz różnorodność gatunków i stylów. Zaprezentowane zostaną filmy dokumentalne z lat 90. XX wieku, współczesne fabuły, animacje a także klasykę litewskiej kinematografii – łącznie ponad 30 tytułów. Festiwal zakończy się 29 listopada.

Zdjęcia (4)

{"register":{"columns":[]}}