Η Πολωνή ποιήτρια Krystyna Dąbrowska διαβάζει τα ποιήματά της στην Αθήνα
21.09.2023
Η εξαιρετική ποιήτρια Krystyna Dąbrowska θα λάβει μέρος στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης στην Αθήνα παρουσιάζοντας τα έργα της στο αθηναϊκό κοινό στις 24 Σεπτεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής, στις 8 μ.μ. και 25 Σεπτεμβρίου στο Μουσείο Μπενάκη, οδ. Κουμπάρη 1, στις 6 μ.μ.
Krystyna Dąbrowska (Κριστίνα Ντομπρόφσκα) – ποιήτρια, δοκιμιογράφος, μεταφράστρια (μ.α. έργων των Jonathan Swift, Thomas Hardy, W. C. Williams, W. B. Yeats και Thom Gunn), αποφοίτησε από το Τμήμα Γραφιστικής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας. Κέρδισε το βραβείο «Kościelski» και το βραβείο «Wisława Szymborska» για τον τόμο της «Λευκές καρέκλες». Έχει δημοσιεύσει τα έργα της σε λογοτεχνικά περιοδικά: «Literatura na Świecie», «Kwartalnik Artystyczny», «Kultura Liberalna». Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες. Ο τελευταίος ποιητικός τόμος της με τίτλο «Η πόλη από ίνδιο» είναι εμπνευσμένος από την έννοια της κρίσης, που παρουσιάζεται από διττή προοπτική: ως παγκόσμια κρίση λόγω της πανδημίας και ως προσωπική κρίση, που βιώνεται μοναχικά. Η ποιήτρια εξετάζει τις διαπροσωπικές σχέσεις, τους τρόπους βίωσης του φόβου, της απώλειας και του πένθους. Ενδιαφέρεται επίσης για τη δημιουργική δυναμική της κρίσης, τόσο παγκόσμιας όσο και προσωπικής, και τις διάφορες γλώσσες που αναπτύσσουμε για να την αντιμετωπίσουμε.
Οι ποιητικές συλλογές που έχει εκδώσει:
«Τουριστικό γραφείο», 2006
«Λευκές καρέκλες, 2012
«Χρόνος και διάφραγμα», 2014
«Μουσική υπόκρουση», 2018
«Η πόλη από ίνδιο», 2022
Η συμμετοχή της ποιήτριας στο Φεστιβάλ υποστηρίζεται από την Πρεσβεία της Πολωνίας στην Αθήνα
Το πνεύμα του δάσους
Ξεγελάστηκα όπως οι περιπατητές που αναζητούν το πνεύμα του δάσους.
Ακολουθούν τα ίχνη του, αγνοώντας ότι οι πατούσες του είναι στραμμένες αντίστροφα.
Το ψάχνουν στον Βορρά, όταν εκείνο είναι στο Νότο.
Σκαρφαλώνουν πίσω του στον λόφο, όταν εκείνο χάνεται στην κοιλάδα.
Θέλουν να το κουράσουν σε μια μακριά διαδρομή, αλλά οι ίδιοι σταματούν
λαχανιασμένοι και στριφογυρίζουν εκεί, απ’ όπου ξεκίνησαν.
Αν ήταν το ασταθές πνεύμα του δάσους, αν ήταν αυτό που με ξεγέλασε.
Αν ήταν κόλπο από ένα τρομακτικό παραμύθι: τα ίχνη από πατούσες στραμμένες αντίστροφα.
Αλλά ήσουν εσύ. Τα απλά σου λόγια, τα μικρά παιχνίδια,
τόσο γνώριμα και στους δυο μας. Το πιο απατηλό δάσος.