Polio
Sytuacja epidemiologicznej na świecie:
- W 2019 r. odnotowano globalnie 143 zachorowania wywołane typem dzikiego wirusa polio 1 (WPV1) w dwóch krajach: Afganistan i Pakistan. Jest to ponad 4-krotny wzrost w porównaniu do 33 zachorowań w 2018 roku.
- W 2019 r. odnotowano następującą sytuację epidemiologiczną w zakresie zachorowań wywołanych przez krążące wirusy pochodzenia szczepionkowego cVDPV:
- cVDPV1 - Myanmar
- cVDPV2 - Demokratyczna Republika Konga, Angola, Nigeria, Republika Środkowoafrykańska, Somalia, Etiopia, Benin, Ghana, Niger, Zambia, Czad, Togo, Mozambik, Kamerun, Wybrzeże Kości Słoniowej, Niger, Filipiny, Pakistan, W 2019 r. w 11 dotychczas nienotowanych krajach wystąpiły zachorowania wywołane przez cVDPV w porównaniu z rokiem 2018 r.
- cVDPV 3 – nie odnotowano zachorowań.
Poliomyelitis zagrożeniem dla zdrowia publicznego na świecie:
Zgodnie z Oświadczeniem WHO z 23 spotkania Komitetu Kryzysowego IHR dotyczące międzynarodowego szerzenia się wirusa polio na świecie z dnia 11 grudnia 2019 r. międzynarodowe rozprzestrzenianie się wirusa polio nadal pozostaje poważnym zagrożeniem dla zdrowia publicznego na świecie.
Biorąc pod uwagę kryteria takie jak występowanie lub ryzyko występowania wirusów WPV1 i cVDPV, a także ryzyko międzynarodowego rozprzestrzeniania się wirusa polio, WHO wprowadziło tymczasowe zalecenia na kolejne trzy miesiące, w których wyszczególniło:
Zgodnie z Oświadczeniem WHO z 23 spotkania Komitetu Kryzysowego IHR dotyczące międzynarodowego szerzenia się wirusa polio na świecie z dnia 11 grudnia 2019 r. międzynarodowe rozprzestrzenianie się wirusa polio nadal pozostaje poważnym zagrożeniem dla zdrowia publicznego na świecie.
Biorąc pod uwagę kryteria takie jak występowanie lub ryzyko występowania wirusów WPV1 i cVDPV, a także ryzyko międzynarodowego rozprzestrzeniania się wirusa polio, WHO wprowadziło tymczasowe zalecenia na kolejne trzy miesiące, w których wyszczególniło:
- kraje, gdzie występują przypadki zakażenia wirusami WPV1, cVDPV1, cVDPV3 z potencjalnym ryzykiem międzynarodowego rozprzestrzeniania się: Pakistan, Afganistan, Indonezja, Myanmar, Filipiny
- kraje, gdzie występują przypadki zakażenia wirusami cVDPV2, z potencjalnym ryzykiem międzynarodowego rozprzestrzeniania się: Demokratyczna Republika Konga, Nigeria, Somalia, Niger, Mozambik, Angola, Benin, Kamerun, Czad, Chiny, Etiopia, Ghana, Wybrzeże Kości Słoniowej, Togo, Zambia, Filipiny
- kraje, w których nie występują już przypadki zakażenia wirusami WPV1 lub cVDPV, ale które nadal pozostają podatne na wystąpienie zakażeń wirusami WPV lub cVDPV: Kenia, Papua Nowa Gwinea.
Ocena ryzyka przygotowana przez Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób nt. dalszego rozprzestrzeniania się poliomyelitis:
- Ostatnie rodzime zachorowania na polio w Europejskim Regionie WHO, w ramach obecnych granic UE, odnotowano w Bułgarii w 2001 r.
- Ostatnia epidemia zachorowań na poliomyelitis wywołana WPV 1 miała miejsce w Tadżykistanie w 2010 r, w związku z zaimportowaniem wirusa z Pakistanu. W ognisku odnotowano 460 zachorowań.
- Europa jest wolna od polio, ale ryzyko zawleczenia zachorowań do regionu pozostaje wysokie.
Trzy kraje (Bośnia i Hercegowina, Rumunia i Ukraina) nadal pozostają przedmiotem specjalnego zainteresowania Europejskiej Regionalnej Komisji Certyfikacji (RCC) z powodu nieoptymalnego poziomu zaszczepienia, niedoborów szczepionek i słabego nadzoru. Krążenie dzikiego wirusa polio w krajach poza Europą (Afganistan i Pakistan) oraz ogniska zachorowań wywoływanych przez 2 i 3 typ wirusa polio pochodzenia szczepionkowego w kilku krajach afrykańskich i Syrii, sprzyjają dalszemu rozprzestrzenianiu się wirusów polio na skalę międzynarodową.
Źródło informacji:
- Pełna treść oświadczenia WHO
Informacja opracowana na podstawie materiałów WHOz listopada 2019 r.