Komenda Powiatowa
Państwowej Straży Pożarnej
w Golubiu-Dobrzyniu

Wczesna wiosna to czas, w którym  następuje znaczny  wzrost  liczby  pożarów na nieużytkach rolnych oraz łąkach. Spowodowane jest to wypalaniem suchych traw i pozostałości roślinnych.

W społeczeństwie panuje błędne przekonanie, że wypalanie traw spowoduje szybszy
i bujniejszy jej odrost, oraz użyźnia glebę. Wysuszona roślinność jest bardzo dobrym materiałem palnym, co w połączeniu z nieodpowiedzialnością społeczeństwa skutkuje gwałtownym wzrostem pożarów. Zazwyczaj osoby, które podejmują się wypalania traw, są przekonane, że mają kontrolę nad sytuacją i w razie potrzeby, w porę zareagują.  Na ogół jednak jest inaczej, tracą kontrolę na żywiołem i proces wypalania, może doprowadzić do tragedii.
W przypadku raptownej zmiany kierunku wiatru, pożary bardzo często wymykają się spod kontroli i przenoszą na pobliskie lasy i zabudowania gospodarcze, niejednokrotnie trawiąc dorobek całego ludzkiego życia, bezpowrotnie niszcząc faunę i florę. Mogą one
rów­nież stanowić  bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi.

Gaszenie pożarów traw z uwagi na ich charakter i zazwyczaj pokaźne rozmiary bardzo często angażuje dużą liczbę strażaków, którzy w tym czasie mogą być potrzebni w zdarzeniach, gdzie bezpośrednio zagrożone jest życie i mienie ludzkie. Poprzez lekkomyślne zachowania osób wypalających trawy, może mieć miejsce sytuacja, w której, strażacy nie dojadą na czas do miejsca, w którym będą bardzo potrzebni.

Przypominamy, że wypalanie traw jest zabronione, o tym, że postępowanie takie jest zakazane mówi m.in. ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U.2022.916 t.j.), art. 124. „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”. Art. 131 pkt. 12: „Kto (...) wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary… – podlega karze aresztu albo grzywny”.

Art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz.U.2022.672 t.j.); „w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo,
 a w szczególności: rozniecenia ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego, korzystania z otwartego płomienia, wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.

Za wykroczenia tego typu grożą surowe sankcje: Art. 82 ustawy z dnia 20 maja 1971r. Kodeksu wykroczeń (Dz. U. z 2018 r., poz. 618 z późn. zm.) – kara aresztu, nagany lub grzywny, której wysokość w myśl art. 24, § 1 może wynosić od 20 do 5000 zł. Art. 163. § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 2017 r. poz. 2204 z późn. zm.) stanowi: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.

Opracowanie:  KG PSP, KP PSP G-D