Komenda Powiatowa
Państwowej Straży Pożarnej
w Inowrocławiu

Historia inowrocławskiego pożarnictwa datuje się na pierwszą połowę XIX wieku. Zabudowa Inowrocławia w większości była drewniana. Chcąc zapobiec licznym pożarom,
które nawiedzały miasto, w 1838r. powołano w Inowrocławiu straż ogniową. W chwili powstania liczyła ona dwudziestu siedmiu członków czynnych. Na jej wyposażeniu znajdowały się skórzane wiadro, topór i łopaty.

Około roku 1879 w Inowrocławiu na bazie istniejącej miejskiej straży ogniowej, powołano Ochotniczą Straż Pożarną. Strażnica mieściła się przy ulicy Tadeusza Kościuszki. Strażacy posiadali kilka białych drelichowych mundurów, kasków i pasów skórzanych. Wówczas na wyposażeniu straży znajdowały się sikawka, kilka drabinek hakowych, drabina rozsuwana oraz wiadra i łopaty. Z dniem 18 stycznia 1931r. Ochotnicza Straż Pożarna przyjęła obowiązki straży miejskiej i stała się organem Miejskiego Urzędu Porządku Publicznego w Inowrocławiu. Pod względem formalnym podlegała prezydentowi miasta
i inspektorowi pożarnictwa na województwo poznańskie oraz prezesowi Wielkopolskiego Związku Straży Pożarnych.

W 1933r. na wyposażeniu inowrocławskiej straży pożarnej znajdowały się dwa samochody strażackie, motopompa, przyczepka, dwie sikawki konne, dwukołowa drabina mechaniczna oraz komplet drabin wysuwanych i przystawnych. Siódmego maja 1933r. dokonano uroczystego poświęcenia wozu rekwizytowego automobilowego i sztandaru¹ ufundowanego przez członków straży pożarnej. Sztandar został wyhaftowany przez siostry św. Wincentego a Paulo.

Po zajęciu terytorium Rzeczypospolitej w 1939r. przez wojska hitlerowskich Niemiec, organizacja ochrony przeciwpożarowej na ziemiach polskich włączonych do Rzeszy w czasie okupacji niemieckiej została całkowicie oparta na prawie obowiązującym w Niemczech hitlerowskich. Ochotnicze straże pożarne utrzymały swą nazwę, lecz stały się jednostkami pomocniczymi policji i podlegały ich władzy.

Po wyzwoleniu Inowrocławia, strażakom z Ochotniczej Straży Pożarnej brakowało sprzętu i taboru pożarniczego. Pierwszego lutego 1945r. w Inowrocławiu na bazie Ochotniczej Straży Pożarnej utworzono Miejską Straż Pożarną. Sprzęt znajdujący się
na jej wyposażeniu pochodził sprzed roku 1939 oraz z okresu II wojny światowej. Zakupiony był z funduszu miasta i stanowił jego własność.

 

W 1950r. po raz pierwszy w historii polskiego pożarnictwa, powołano zawodowe organy ochrony przeciwpożarowej. Na mocy ustawy O ochronie przeciwpożarowej i jej organizacji z dnia 4 lutego 1950r., w Inowrocławiu z Miejskiej Straży Pożarnej utworzono Miejską Komendę Straży Pożarnych działającą przy Prezydium Miejskiej Rady Narodowej
i powołano Zawodową Straż Pożarną przeznaczoną do zwalczania pożarów. W sierpniu 1954r. Miejska Komenda Straży Pożarnych będąca komórką organizacyjną Prezydium Miejskiej Rady Narodowej została wyłączona z gospodarki komunalnej. Od tej chwili podlegała Wydziałowi Spraw Wewnętrznych.

Zawodowa Straż Pożarna w Inowrocławiu w 1959r. dysponowała samochodem gaśniczym, dwoma samochodami specjalnymi, samochodem operacyjnym i ciężarowym użytkowanym w celach gospodarczych. Posiadała autopompę z cysterną i cztery motopompy. Wyposażono ją w radiostację sieciową i radiotelefon samochodowy. Jej obszarem działania było miasto Inowrocław oraz teren w promieniu dziesięciu kilometrów. Na remizę
dla Zawodowej Straży Pożarnej przeznaczono część zaadaptowanego budynku młyna
przy ulicy Średniej 5/6.

Początek roku 1958 był pomyślny dla inowrocławskich strażaków. Uzyskano zgodę
na budowę nowej strażnicy. Lokalizację nowej remizy wskazano na terenie położonym
przy skrzyżowaniu ulic Poznańskiej i Miechowickiej. W lutym 1959r. rozpoczęto inwestycję. Przy budowie strażnicy w ramach czynu społecznego prace pomocnicze wykonywali inowrocławscy strażacy. Czwartego marca 1963r. dokonano odbioru strażnicy Zawodowej Straży Pożarnej w Inowrocławiu.

Dwudziestego maja 1973r. Minister Spraw Wewnętrznych nadał Zawodowej Straży Pożarnej w Inowrocławiu sztandar, jako symbol ofiarnej i wiernej służby pożarniczej
dla Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i jej obywateli. Sztandar ufundowali mieszkańcy miasta Inowrocławia.

W maju 1975r. dokonano podziału administracyjnego kraju. Ustawa z dnia 12 czerwca 1975r. O ochronie przeciwpożarowej dostosowała istniejące struktury do nowego podziału terytorialnego kraju. Minister spraw wewnętrznych w miejsce zlikwidowanych komend powiatowych ustalił sieć komend rejonowych straży pożarnych. Na wniosek Komendanta Wojewódzkiego Straży Pożarnych w Bydgoszczy, w październiku 1975r. powołano
w Inowrocławiu Zawodową Straż Pożarną w sile plutonu. Dla pododdziału taktycznego ustalono normę etatową – dowódca plutonu, trzech dowódców sekcji, sześciu kierowców-mechaników, dwunastu przodowników roty, trzy etaty służby wewnętrznej i trzy etaty
dla telefonistów. Zarządzeniem z dnia 24 stycznia 1976r. Minister Spraw Wewnętrznych powołał komendę rejonową z siedzibą w Inowrocławiu. Na Komendę Rejonową Straży Pożarnych nałożono zadania z zakresu kierowania działaniami operacyjno-technicznymi
oraz z zakresu koordynacji działań podjętych przez jednostki ochrony przeciwpożarowej.

Wydane ustawy z dnia 24 sierpnia 1991r. O ochronie przeciwpożarowej
i O Państwowej Straży Pożarnej zobowiązały ministra spraw wewnętrznych
i administracji do zorganizowania profesjonalnej formacji przeznaczonej do niesienia pomocy na wypadek zagrożenia życia, zdrowia i mienia obywateli. Z dniem 1 lipca 1992r. powołano Państwową Straż Pożarną jako zawodową, umundurowaną i wyposażoną w specjalistyczny sprzęt formację przeznaczoną do walki z pożarami, klęskami żywiołowymi i innymi miejscowymi zagrożeniami. Bazą wyjściową do zorganizowania Państwowej Straży Pożarnej stanowiły terenowe zawodowe straże pożarne, komendy rejonowe i wojewódzkie straży pożarnych. W Inowrocławiu, Zawodowa Straż Pożarna została przekształcona w Jednostkę Ratowniczo-Gaśniczą Państwowej Straży Pożarnej, a Komenda Rejonowa Straży Pożarnych w Komendę Rejonową Państwowej Straży Pożarnej.

Z dniem 1 stycznia 1999r. dokonano reformy administracji publicznej. Nastąpił podział administracyjny kraju. Zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 13 października 1998r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. z 1998 nr 133 poz. 872 ze zmianami) z dniem 1 stycznia 1999r. rozpoczęła funkcjonowanie Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Inowrocławiu. Zakwalifikowano ją do III kategorii komend powiatowych. Terenem jej działania jest obszar powiatu inowrocławskiego. Siedzibą miasto Inowrocław. Jednostka Ratowniczo-Gaśnicza weszła w skład komendy powiatowej jako komórka organizacyjna. Na dzień 1 stycznia 1999r. ustalono limit etatów dla Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Inowrocławiu. Dla systemu codziennego przyznano dziewiętnaście etatów, a dla systemu zmianowego siedemdziesiąt dziewięć.

W listopadzie 2001r. rozpoczęto inwestycję budowy Jednostki Ratowniczo-Gaśniczej
nr 2 w Inowrocławiu przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie 62. Dwa lata później zakończono budowę. W listopadzie 2003r. inowrocławscy strażacy rozpoczęli służbę w nowej strażnicy. Rok później rozpoczęto budowę strażnicy Jednostki Ratowniczo-Gaśniczej nr 1 i komendy powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Inowrocławiu. Jedenastego maja 2012r. podczas apelu z okazji Dnia Strażaka dokonano uroczystego otwarcia i oddania do użytku budynku nowej strażnicy. Odsłonięto również tablicę upamiętniającą to wydarzenie w historii inowrocławskiej straży pożarnej.

Powiat inowrocławski zabezpieczają operacyjnie Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej oraz jednostki ochrony przeciwpożarowej. W skład komendy wchodzą dwie jednostki ratowniczo-gaśnicze. Jednostka Ratowniczo-Gaśnicza nr 1 przy ul. Poznańskiej 133 ze stanem osobowym czterdziestu ośmiu strażaków i Jednostka Ratowniczo-Gaśnicza nr 2 przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie 62 z trzydziestoma trzema strażakami.

1^ Sztandar ufundowano w 1932r., przechowywany jest w Komendzie Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej
w Inowrocławiu.