Komenda Powiatowa
Państwowej Straży Pożarnej
w Tomaszowie Mazowieckim

STOP POŻAROM TRAW

Przełom zimy i wiosny to okres, w którym wzrasta liczba pożarów traw na łąkach i nieużytkach rolnych (tylko od 1 marca 2022 roku tomaszowscy strażacy interweniowali blisko 61 razy w tego typu zdarzeniach). Spowodowane jest to wypalaniem suchych traw oraz pozostałości roślinnych. Obszary zeszłorocznej wysuszonej roślinności są doskonałym materiałem palnym, co w połączeniu z nieodpowiedzialnością ludzką, skutkuje gwałtownym wzrostem pożarów. Za większość z nich odpowiedzialny jest człowiek. Niestety wśród wielu ludzi panuje przekonanie, że spalenie suchej trawy użyźni w sposób naturalny glebę, co z kolei spowoduje szybszy i bujniejszy wzrost młodej trawy, a tym samym przyniesie korzyści ekonomiczne. Rolnicy nadal sądzą, że ogień to „najtańszy herbicyd” do zwalczania chwastów. Nic bardziej mylnego!

Ogień nie tylko zabija żyjące w trawie zwierzęta i mikroorganizmy, ale także wyjaławia glebę. Przywrócenie po pożarze właściwego stanu powierzchni ziemi jest skomplikowane i wymaga często pracy wielu pokoleń leśników i rolników!

Prędkość rozprzestrzeniania się takiego pożaru może wynosić ponad 20 km/h (szybki bieg to prawie 19 km/h, szybka jazda na rowerze to około 30 km/h). W rozprzestrzenianiu ognia pomaga także wiatr. W wypadku dużej jego prędkości i gwałtownej zmiany kierunku, pożary bardzo często wymykają się spod kontroli i przenoszą na pobliskie lasy oraz zabudowania.

Podczas pożaru lasu zwierzęta wpadają w popłoch. Wiele z nich traci orientację i wpada wprost w płomienie.

PAMIĘTAJMY! WYPALANIE TRAW JEST SUROWO ZABRONIONE!
CO ROKU W POLSCE W TRAKCIE TAKICH POŻARÓW GINĄ LUDZIE!

Apelujemy do wszystkich mieszkańców naszego powiatu, o odpowiedzialne postępowanie i nie wypalanie pozostałości roślinnych. Nierzadko działania takie mogą doprowadzić do utraty życia, zdrowia a także całego dobytku.

Przepisy prawne

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 55 ze zm.) określa:

• Art. 124. Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów,
• Art. 131. Kto: (...) wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary – podlega karze aresztu albo grzywny.

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 roku (Dz. U. 2010, Nr 109, poz. 719 ze zmianami) w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów:

• § 36. 1. W lasach i na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od granicy lasów nie jest dopuszczalne wykonywanie czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo pożaru:
  1. rozniecanie ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lub zarządcę lasu; (...)
  2. przepis ust. 1 pkt. 1 nie dotyczy czynności związanych z gospodarką leśną oraz wykonywaniem robót budowlanych.

• § 39. Wypalanie słomy i pozostałości roślinnych na polach w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania, nie jest dopuszczalne.

Ustaw z dnia 28 września 1991 roku o lasach (t.j. Dz. U. z dnia 2020 roku poz. 1463):

• Art. 30 ust. 3: „w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 metrów od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności: rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego, korzystania z otwartego płomienia, wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.

Za wykroczenia tego typu grożą surowe sankcje tj.:

• Art. 82 ustawy z dnia 20 maja 1971 roku Kodeks wykroczeń (t.j. Dz. U. z 2021 roku poz. 281) - kara aresztu, nagany lub grzywny, której wysokość w myśl art. 24 §1 może wynosić od 20 do 5000 złotych;
• Art. 163 §1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeksu karnego (t.j. Dz.U. z 2020 roku poz. 1444 ze zm.) – „kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do 10 lat”.  

Wypalanie pozostałości roślinnych w ogrodach, ogródkach działkowych itp. regulowane jest prawem miejscowym i w wielu przypadkach na terenach miejskich zabronione lub dopuszczalne tylko w sezonie wiosennym.