Sala 12
Igor Strawiński i Wacław Niżyński współpracowali przy jednym z najważniejszych dzieł XX wieku – balecie Święto wiosny (1913). Strawiński skomponował pełną napięcia muzykę, w której widać emancypację elementu rytmu jako głównej siły konstrukcyjnej dzieła. Dla kompozycji fundamentalne znaczenie miała formotwórcza rola metrorytmiki, politonalność oraz jaskrawa i ostra w brzmieniu instrumentacja. Do muzyki Strawińskiego Niżyński stworzył nowatorską i kontrowersyjną choreografię, która odbiegała od klasycznej estetyki baletu. Gwałtowne i nienaturalne ruchy tancerzy miały obrazować pierwotny i rytualny charakter wiosennego obrządku. Premiera w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu wywołała skandal – widzowie byli podzieleni, a na sali doszło do zamieszek. Mimo początkowego szoku, dzieło wpisało się w historię baletu jako przełomowe. Święto wiosny to znakomity przykład muzycznego fowizmu.. Twórczość obu artystów do dziś pozostaje inspiracją dla kompozytorów i choreografów na całym świecie. Swoje autorskie wersje stworzyli między innymi M. Béjart, P. Bausch, A. Preljocaj, a w Polsce E. Wycichowska i E. Wesołowski.
I. Strawiński Święto wiosny :