Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. F. Chopina w Bytomiu

Ogólnopolski Festiwal Fagotowo-Obojowy im. Wiktora Osadzina i Edwarda Mandery to drugi obok Ogólnopolskiego Konkursu Puzonistów i Tubistów im. Pawła Waloszczyka szczególny punkt kalendarza artystycznego Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. F. Chopina w Bytomiu.

Pomysłodawcą konkursu jest Dyrekcja i społeczność bytomskiej szkoły muzycznej, a wybór patronów jest znaczący. Są to wybitni muzycy – instrumentaliści, pedagodzy związani ze śląskim środowiskiem artystycznym, wpływający w znaczący sposób na rozwój młodego pokolenia muzyków.

Festiwal Fagotowo-Obojowy jest imprezą cykliczną złożoną z konkursu i wydarzeń towarzyszących w postaci koncertów, warsztatów i wystaw instrumentów. Jest to również możliwość spotkania uczniów, pedagogów oraz doskonała okazja do wymiany doświadczeń i dobrych praktyk oraz nawiązania przyjaźni artystycznych.

Konkurs organizowany jest wraz z Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie. Wsparcia merytorycznego udziela Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.

Corocznie festiwal aktywizuje dużą grupę młodych muzyków i przyczynia się do rozwoju ich wrażliwości artystycznej.

 

 

Profesor Wiktor Osadzin (1921-2002)

Wiktor Osadzin swoją edukację muzyczną rozpoczął w 1933 roku pobierając lekcje gry na skrzypcach w Niższej Szkole Muzycznej w Katowicach. Naukę tę kontynuował jako elew w Wojskowej Szkole Muzycznej w Katowicach, gdzie równolegle z grą na skrzypcach rozpoczął naukę gry na fagocie. Pierwszym nauczycielem gry na fagocie był Paweł Miller – pierwszy fagocista Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach w okresie dyrekcji Grzegorza Fitelberga.

W latach 1949-1954 Wiktor Osadzin studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach w klasie Wojciecha Smykowskiego. W roku 1954 został laureatem III nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Gry na Instrumentach Dętych mającym miejsce w Warszawie. Na przełomie lat 1957-1958 w wyniku uzyskania stypendium rządu Czechosłowacji, fagocista spędził cztery miesiące w Konserwatorium w Pradze pracując pod kierunkiem profesora Karela Pivonki. Był to okres intensywnego rozwoju artystycznego muzyka oraz gromadzenia spostrzeżeń pedagogicznych, które przeniesione zostały następnie do szkolnictwa polskiego.

Działalność artystyczna Wiktora Osadzina obejmuje współpracę z wybitnymi orkiestrami, w których pełnił funkcję pierwszego fagocisty, a także liczne koncerty, w czasie których muzyk prezentował się jako solista i kameralista. Przez szereg lat profesor występował z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Śląskiej, pięcioletnia współpraca łączyła go również z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach. Fagocista odbył szereg podróży koncertowych, dokonał również znacznej ilości nagrań płytowych.

Działalność pedagogiczna Wiktora Osadzina obejmowała wszystkie stopnie kształcenia; profesor nauczał w szkołach muzycznych I i II stopnia w Bytomiu, Katowicach, Chorzowie i Jastrzębiu Zdroju, a w latach 1955-1991 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej – Akademii Muzycznej w Katowicach. Studia w klasie profesora ukończyło ponad dwudziestu absolwentów, którzy działają aktywnie w orkiestrach i szkołach muzycznych w różnych regionach Polski, a także poza granicami kraju.

Pierwszym absolwentem profesora w PWSM w Katowicach jest profesor Kazimierz Siudmak, pedagog Akademii Muzycznej w Krakowie, fagocista Filharmonii w Krakowie i Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Krakowie. Kolejni absolwenci to Kazimierz Kowalski, Zygmunt Tlatlik, Zbigniew Stolarz, Marek Barański – wieloletni pierwsi fagociści Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach.

 

Profesor Edward Mandera (1930-2003)

Profesor Edward Mandera ukończył Państwowe Liceum Muzyczne w Katowicach w 1953 roku. W 1959 roku uzyskał dyplom katowickiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej im. Karola Szymanowskiego.

W latach 1953-1959 pełnił funkcję pierwszego oboisty Filharmonii Śląskiej. Był również oboistą – solistą Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, funkcję tę pełnił w latach 1959-1992. W czasie wieloletniej współpracy z WOSPR profesor odbył liczne podróże koncertowe, występując w krajach Europy i świata.

Działalność koncertowa Edwarda Mandery obejmowała również występy w charakterze solisty. Oboista koncertował w kraju i za granicą, występował z towarzyszeniem wybitnych zespołów orkiestrowych. Dokonał licznych nagrań koncertów, sonat, różnorodnych pozycji muzyki kameralnej. W jego repertuarze znajdowały się również kompozycje twórców współczesnych, które popularyzował dokonując prawykonań. Kompozytorzy tacy jak Witold Szalonek, Edward Bogusławski, czy Aleksander Glinkowski wysoko cenili wskazówki wykonawcze udzielane przez profesora, czego wyrazem są dedykacje ich kompozycji.

W roku 1959 Edward Mandera rozpoczął działalność pedagogiczną w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Studia w jego klasie ukończyło trzydziestu dziewięciu oboistów. Wielu spośród nich pracuje dzisiaj w najwybitniejszych orkiestrach w kraju. Znaczna jest również liczba studentów, którzy rozwijając się pod kierunkiem profesora zdobyli nagrody i wyróżnienia na konkursach krajowych i zagranicznych. Wielu wychowanków Edwarda Mandery kontynuuje pedagogiczne tradycje swojego nauczyciela i prowadzi klasy oboju na polskich uczelniach: profesor Stanisław Malikowski w Akademii Muzycznej w Warszawie, profesor Jerzy Kotyczka w Akademii Muzycznej w Krakowie oraz profesor Tomasz Miczka w Akademii Muzycznej w Katowicach