Prokuratura Okręgowa
we Wrocławiu

Zarządzeniem tym, Sąd Rejonowy dla Wrocławia Krzyków Wydział VII Karny, przyjmując za podstawę prawną art. 119 § 1 pkt 4 kpk w zw. z art. 337 § 1 kpk i inne zwrócił Prokuraturze Rejonowej dla Wrocławia Krzyki Zachód postępowanie, celem usunięcia braków formalnych aktu oskarżenia poprzez jego podpisanie przez osobę uprawnioną. 

Sąd argumentował swoją decyzję tym, że skoro akt nominacji asesora podpisany został przez byłego Prokuratora Krajowego Dariusza Barskiego, który jak uznano winien przebywać wówczas w stanie spoczynku, to tym samym jego mianowanie na asesora jest nieważne, a w dalszej konsekwencji nie posiadał on upoważnienia do sygnowania swoim nazwiskiem pism procesowych w postaci aktów oskarżenia.

Prokuratura nie zgadza się ze stanowiskiem Sądu, czemu dała wyraz w skierowanym do Sądu zażaleniu.

Wskazano w nim, że zarówno status zawodowy jak i zakres zadań asesorów został jednoznacznie określony w Ustawie Prawo o prokuraturze z dnia 28 stycznia 2016 r. ze zm.  

W akcie tym, zarówno w brzmieniu obowiązującym w momencie mianowania asesora, jak i obecnie — mowa jest wprost, że akt mianowania stanowi kompetencję Prokuratora Generalnego (art. 172 § 1 Ustawy). Jednakże w myśl art. 13 § 3 Prawa o Prokuraturze kompetencje i zadania Prokuratora Generalnego wynikające z ustaw może również realizować upoważniony Prokurator Krajowy lub inny Zastępca Prokuratora Generalnego.

Niewątpliwie kompetencje te dotyczą również mianowania asesorów prokuratorskich, albowiem żaden z przepisów, w szczególności Prawa o Prokuraturze, takiej możliwości nie wyłącza. Kluczowe jest, że na mocy wydawanych przez Prokuratora Generalnego w ówczesnym czasie zarządzeń kompetencyjnych, Prokurator Dariusz Barski został upoważniony do sprawowania zastępstwa Prokuratora Generalnego w wykonywaniu jego uprawnień określonych cytowanymi wyżej przepisami Prawa o prokuraturze, w tym m.in. dotyczących mianowania asesorów prokuratury oraz przedłużania im okresu powierzenia pełnienia czynności prokuratorskich (tak. min. § 2 ust. 1 pkt 11 d Zarządzenia Prokuratora Generalnego nr 8/22 z dnia 23 marca 2022 r. w sprawie ustalenia zakresu czynności Prokuratora Generalnego, Prokuratora Krajowego i pozostałych zastępców Prokuratora Generalnego; § 2 ust. 1 pkt 15 d Zarządzenia nr 17/22 Prokuratora Generalnego z dnia 7 kwietnia 2022 r. w sprawie ustalenia zakresu czynności Prokuratora Generalnego, Prokuratora Krajowego i pozostałych zastępców Prokuratora Generalnego; § 2 ust. 1 pkt 15 d Zarządzenia nr 28/22 Prokuratora Generalnego z dnia 3 sierpnia 2022 r. w sprawie ustalenia zakresu czynności Prokuratora Generalnego, Prokuratora Krajowego i pozostałych zastępców Prokuratora Generalnego; § 2 ust. 1 pkt 24 d Zarządzenia nr 23/23 Prokuratora Generalnego z dnia 26 września 2023 r. w sprawie ustalenia zakresu czynności Prokuratora Generalnego, Prokuratora Krajowego i pozostałych zastępców Prokuratora Generalnego; § 2 ust. 1 pkt 21 d Zarządzenia nr 29/23 Prokuratora Generalnego z dnia 24 listopada 2023 r. w sprawie ustalenia zakresu czynności Prokuratora Generalnego, Prokuratora Krajowego i pozostałych zastępców Prokuratora Generalnego).

Z uwagi na powyższe, mianowanie na stanowisko asesora prokuratorskiego, którego podpis widniał na zwróconym akcie oskarżenia, odbyło się w sposób nie budzący wątpliwości zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, a kwestionowanie jego uprawnień oraz kompetencji do sporządzania pism procesowych, a także do udziału w postępowaniu karnym nie znajduje żadnych podstaw.

Na powyższe, nie może mieć zatem żadnego wpływu ocena statusu ówczesnego Prokuratora Krajowego w momencie wydania aktu mianowania asesora, albowiem żadnym kolejnym aktem normatywnym nie zakwestionowano legalności aktu mianowania, a tym samym nie pozbawiono asesora uprawnień do kontynuowania wykonywania powierzonych z mocy Ustawy czynności.

Istotne jest w tym wypadku również złożone w dniu 12 stycznia 2024 roku publiczne oświadczenie Prokuratora Generalnego (komunikat na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości Informacja o uznaniu przywrócenia prokuratora Dariusza Barskiego do służby czynnej za akt dokonany z naruszeniem przepisów - Ministerstwo Sprawiedliwości - Portal Gov.pl (www.gov.pl)), że „wszelkie decyzje władcze jakie zostały podjęte przez Pana Prokuratora Dariusza Barskiego od dnia 18 marca 2022 roku do dnia 11 stycznia 2024 roku pozostają w mocy, w tym zakresie, w jakim prokurator Dariusz Barski działał na podstawie upoważnienia i w imieniu Prokuratora Generalnego”.

Podnoszone okoliczności prowadzą do jednoznacznej konkluzji, że Sąd karny w toku prowadzonego postępowania karnego, w którym asesor występuje jako oskarżyciel publiczny, nie ma jakichkolwiek uprawnień do badania prawidłowości mianowania asesora prokuratorskiego z uwagi na to, iż nie jest to przedmiotem procesu, a stanowi jedynie zagadnienie z zakresu istniejących stosunków służbowych.

Wskazać jednocześnie należy, że przepisy Kodeksu Postępowania Karnego nie zabraniają asesorowi wykonywania czynności prokuratorskich, albowiem Ustawodawca posługuje się w tym akcie prawnym terminem ogólnym prokurator, co tym bardziej uzasadnia stanowisko, że Sąd karny nie ma prawnych możliwości kwestionowania stosunku służbowego asesora.

 Asesor swoje uprawnienia w zakresie prowadzenia postępowań karnych i występowania przed sądem w roli oskarżyciela publicznego wywodzi z udzielonego przez Prokuratora Generalnego lub działającego z jego upoważnienia Zastępcy Prokuratora Generalnego, powierzenia mu na czas określony czynności prokuratorskich, co jednoznacznie wskazuje, że działanie to jest oparte wyłącznie o przepisy dotyczące stosunku służbowego.

Również obowiązująca procedura karna nie przewiduje możliwości badania prawidłowości mianowania na stanowisko asesora prokuratury w procesie karnym.

 

Anna Placzek-Grzelak

rzecznik prasowy