Prokuratura Regionalna w Warszawie

           W dniu 6 marca 2024 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie VIII Wydział Karny w sprawie Prokuratury Regionalnej w Warszawie o sygn. 2010-2.Ds.6.2022 p-ko Piotrowi W. podejrzanemu o czyn z art. 271a § 2 k.k. w zw. z art. 277a § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. i inne, po rozpoznaniu wniosku Pana prok. Tomasza Nowickiego Zastępcy Prokuratora Regionalnego w Warszawie w przedmiocie przedłużenia okresu tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym postanowił wniosek uwzględnić i przedłużyć stosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, na dalszy czas oznaczony, tj. do dnia 4 czerwca 2024 roku, godz. 12.35.

           W uzasadnieniu postanowienia, Sąd Apelacyjny W Warszawie stwierdził, iż wniosek jest zasadny i jako taki, zasługiwał na uwzględnienie mimo długotrwałości stosowanego wobec podejrzanego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.

           W ocenie Sądu Apelacyjnego istnieje podstawa przedłużenia izolacyjnego środka zapobiegawczego, w trybie ekstraordynaryjnym określonym w art. 263 § 4 k.p.k. na okres powyżej 12 miesięcy. Śledztwo prowadzone jest sprawnie i trudno zgłaszać w tym zakresie zastrzeżenia, bowiem  organ postępowania przygotowawczego sukcesywnie wykonuje szereg czynności procesowych stanowiących podstawę kolejnych wniosków o przedłużenie stosowania środków zapobiegawczych składanych dotychczas w sprawie, a niemożność zrealizowania części z nich, uzasadnia względami obiektywnymi.

           Sąd Apelacyjny w Warszawie mając na uwadze rodzaj zarzuconych podejrzanemu czynów i wysokość grożącej kary, przy uwzględnieniu sposobu działania i całokształtu okoliczności towarzyszących ich popełnieniu, a także właściwości i warunków osobistych podejrzanego uznał, że w razie skazania podejrzanego za zarzucane mu czyny, realne jest wymierzenie mu kary przekraczającej 3 lata pozbawienia wolności, wobec czego nie zaistniała przesłanka negatywna stosowania tymczasowego aresztowania wskazana w art. 263 § 4b k.p.k.

           Jednocześnie Sąd Apelacyjny w Warszawie zauważa, że z uwagi na czas stosowanego wobec podejrzanego najsurowszego środka zapobiegawczego, prokurator powinien dołożyć wszelkich starań, aby w tym czasie, o ile nie zajdą nowe okoliczności, możliwe było merytoryczne zakończenie śledztwa. Nie stwierdzając, aby zaistniały okoliczności wskazane w art. 259 k.p.k., Sąd Apelacyjny w Warszawie w dniu 6 marca 2024 roku wniosek prokuratora uwzględnił i przedłużył stosowanie tymczasowego aresztowania wobec podejrzanego na okres do dnia 4 czerwca 2024 roku.

           I. Zarządzeniem z dnia 23 lutego 2024 roku wydanym na podstawie art. 120 § 1 k.p.k.  Przewodnicząca II Wydziału Sądu Apelacyjnego w Warszawie zwróciła wniosek o przedłużenie tymczasowego aresztowania wobec Piotra W. wraz z aktami sprawy 2010-2.Ds.6.2022 Prokuraturze Regionalnej w Warszawie wobec uznania, że wniosek ten jest bezskuteczny z uwagi na jego wniesienie przez podmiot nieuprawniony. W uzasadnieniu tego zarządzenia Przewodnicząca II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w Warszawie stwierdziła, że powołanie Pana prok. Jacka Bilewicza na funkcję pełniącego obowiązki Prokuratora Krajowego zostało dokonane bez podstawy prawnej i jest nieskuteczne, a wszystkie decyzje przez niego podejmowane, w tym o powierzeniu Panu prok. Tomaszowi Nowickiemu pełnienia funkcji Zastępcy Prokuratora Regionalnego w Warszawie stanowią czynność non existens.    

           Wobec takiego stanowiska, Prokuratura Regionalna w Warszawie w dniu 26 lutego 2024 roku stwierdziła, iż  przedmiotowe zarządzenie zostało wydane wbrew zakazowi z art. 42 a § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku Prawo o ustroju sądów powszechnych, a jego wyłącznym celem była próba zdyskredytowania Pana prokuratora Jacka Bilewicza i wykazania bezskuteczności jego powołania na funkcję pełniącego obowiązki Prokuratora Krajowego z pominięciem faktu, iż przywołany przepis Prawo o ustroju sądów powszechnych wyłącza możliwość kwestionowania przez Sąd legalności powołania organów kontroli i ochrony prawa.

           Przesyłając ponownie wniosek o przedłużenie okresu tymczasowego aresztowania, Prokuratura Regionalna w Warszawie złożyła nowy wniosek o przedłużenie tymczasowego aresztowania w stosunku do Piotra W. wnosząc jednocześnie na podstawie art. 41 § 1 k.p.k. w zw. z art. 42a § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku Prawo o ustroju sądów powszechnych (tekst. jedn.: Dz.U. z 2023 r. poz. 217 ze zm.) o wyłączenie  od rozpoznania wniosku Pani Sędzi Agnieszki Brygidyr-Dorosz, przewodniczącej II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w Warszawie.

           II. W dniu 29 lutego 2024 roku wpłynęło zarządzenie/pismo, bez uzasadnienia i bez podstawy prawnej wydane przez Zastępcę Przewodniczącego II Wydziału Sądu Apelacyjnego w Warszawie Pana Sędziego Michała Lasotę.

           W piśmie tym Zastępca Przewodniczącego II Wydziału Karnego uznał, że wniosek Prokuratury Regionalnej w Warszawie z dnia 26 roku 2024 roku jest tożsamy z uprzednio złożonym wnioskiem w sprawie 2010-2.Ds.6.2022, a wniosek ten zarządzeniem Przewodniczącej II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 23 lutego 2024 roku, został zwrócony jako bezskuteczny, zarządzenie to (Przewodniczącej II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w Warszawie) nie jest prawomocne i wobec powyższego wniosek prokuratora z dnia 26 lutego 2024 roku został po raz drugi zwrócony Prokuraturze |Regionalnej w Warszawie wraz z aktami sprawy.

           Prokuratura Regionalna w Warszawie nie zgodziła się ze stanowiskiem zaprezentowanym w piśmie/zarządzeniu  Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 29 lutego 2024 roku  podnosząc, iż w świetle przepisów § 1 i 2 art. 459 k.p.k. możliwość zaskarżenia zażaleniem zarządzenia dotyczy zarządzeń zamykających drogę do wydania wyroku oraz innych zarządzeń, jeżeli przepis szczególny przewiduje na nie zażalenie. Zarządzenie wydane w trybie art. 120 § 1 k.p.k. nie należy do żadnej z wymienionych wyżej kategorii. Niewątpliwie postępowanie w przedmiocie stosowania środka zapobiegawczego nawet tak poważnego jakim jest tymczasowe aresztowanie, jest postępowaniem incydentalnym  w stosunku do śledztwa i nie zamyka drogi do wydania wyroku. Tym samym wbrew poglądowi Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego rozstrzygnięcia Sądu wydane na podstawie art. 120 § 1 k.p.k. w tym postępowaniu incydentalnym nie podlegają zaskarżeniu (art. 459 § 1 k.p.k.).

           III. Z tego względu Prokuratura Regionalna w Warszawie w dniu 1 marca 2024 roku po raz trzeci złożyła wniosek o przedłużenie stosowania środka w postaci tymczasowego aresztowania wobec podejrzanego Piotra W. wraz z wnioskiem o wyłączenie  od rozpoznania tego wniosku Prokuratury Regionalnej w Warszawie z dnia 26 lutego 2024 roku Pana sędziego Michała Lasoty i Pani sędzi Agnieszki Brygidyr - Dorosz.

           W odniesieniu do Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego sędziego Michała Lasoty wniosek ten tym bardziej był uzasadniony, że w wyroku z dnia 15 lutego 2024 roku wydanym w sprawie IV K 327/23 Sąd Najwyższy przeprowadził tzw. test niezależności Pana sędziego, który okazał się dla niego negatywny.

           W stosunku do Pani Sędzi Agnieszki Brygidyr – Dorosz, tut. Prokuratura Regionalna w Warszawie we wniosku z 29 lutego 2024 roku podtrzymała stanowisko wyrażone w piśmie z 26 lutego 2024 roku stanowiącym wniosek o wyłączenie na podstawie art.  41 § 1 k.p.k. w zw. z art. 42a § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku Prawo o ustroju sądów powszechnych (tj.: Dz.U. z 2023 r. poz. 217 ze zm.).

           I w ten sposób wniosek Prokuratury Regionalnej w Warszawie o przedłużenie okresu tymczasowego aresztowania wobec podejrzanego Piotra W. w dniu 6 marca 2024 roku w końcu został merytorycznie rozpoznany w Wydziale VIII Karnym Sądu Apelacyjnego w Warszawie pod sygn. VIII AKp 16/24.

 

 

Prok. Jerzy Iwanicki

Rzecznik Prasowy

Prokuratury Regionalnej

w Warszawie