Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Gdańsku

Informacje dotyczące zapobiegania zakażeniom HCV w społeczeństwie

 

Wirus HCV (ang. hepatitis C virus) jest to czynnik etiologiczny wirusowego zapalenia wątroby typu C. Wirus ten atakuje komórki wątroby - hepatocyty. Na ten moment nie istnieje szczepionka przeciwko WZW C, która stanowiłaby skuteczną profilaktykę przed zakażeniem. Zakażenie HCV w większości przypadków przebiega bezobjawowo- szacuje się, że u około 80% osób nie występują objawy
lub są one skąpe. U niewielkiego odsetka osób, tuż po zakażeniu, mogą pojawić się objawy o różnym stopniu nasilenia takie jak: 

• gorączka;
• zmęczenie, bóle mięśni;
• utrata apetytu;
• mdłości;
• wymioty;
• ból brzucha;
• ciemne zabarwienie moczu, stolca;
• zażółcenie powłok skórnych oraz białek oczu.

W związku z brakiem lub niespecyficznymi objawami, WZW typu C stanowi duży problem
w diagnostyce klinicznej.

Pierwszym krokiem w diagnostyce jest wykonanie badania oznaczającego obecność przeciwciał anty-HCV. Ich obecność sugeruje albo czynne zakażenie wirusem HCV, albo kontakt z tym patogenem
w przeszłości.

Aby potwierdzić WZW C po dodatnim wyniku badania przeciwciał anty-HCV wykonywane jest badanie molekularne, które pokazuje, czy we krwi znajduje się materiał genetyczny wirusa.

Najważniejszym krokiem po uzyskaniu dodatniego wyniku badania zarówno przeciwciał anty-HCV,
jak i obecności materiału genetycznego RNA HCV jest kontakt z lekarzem. Szybkie rozpoczęcie leczenia pozwala zmniejszyć ryzyko skutków ubocznych, takich jak marskość wątroby, rak wątroby.

 

Każdy człowiek może być narażony na zakażenie wirusem HCV. Istnieją jednak grupy szczególnie narażone. Są to m.in. :

• osoby, które otrzymywały transfuzje krwi lub przeszczepy narządów przed 1992r.
  (przed 1992 nie badano składników krwi dawcy w kierunku HCV);
• osoby stosujące narkotyki we wstrzyknięciach i w mniejszym stopniu drogą donosową (wspólny sprzęt do iniekcji);
• osoby przewlekle dializowane;
• chorzy na hemofilię urodzeni przed 1991r.;
• przewlekle chorzy wymagający częstych hospitalizacji i podawania leków w zastrzykach;
• dzieci matek, u których wykryto zakażenie HCV w czasie ciąży;
• osoby narażone zawodowo na kontakt z krwią (np. personel medyczny);
• osoby podejmujące ryzykowne zachowania seksualne (np. seks bez zabezpieczeń z wieloma partnerami, seks analny bez zabezpieczenia);
• osoby korzystające z usług salonów kosmetycznych (np. kolczykowanie, tatuaże, manicure).

 

Źródło: http://www.cdc.gov/hepatitis/hcv/cfaq.htm