Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Jaworze

Według obliczeń założonej w 1984 roku organizacji Alzheimer’s Disease International (ADI), na świecie co 3 sekundy ktoś zapada na jakiś rodzaj demencji, to o sekundę szybciej niż w 2015 roku. Szacuje się, że dziś tylko na chorobę Alzheimera na świecie choruje od 15 do 21 milionów ludzi, a w Polsce ta liczba przekroczyła już 350 tysięcy. Jeśli doliczymy do tego inne formy otępienia to w Polsce mamy ponad pół miliona chorych.

Do dziś choroba ta jest nieuleczalna. W grupie po 65 roku życia częstość zachorowania określa się na 10 proc., około 60 roku życia jest to 2 proc., a bliżej 80 roku życia - aż 50 proc. Choroba najczęściej występuje u osób powyżej 65 roku życia, ale nie tylko. Coraz częściej dotyka ludzi młodych. Rozpoznanie medyczne jest początkiem długiej i trudnej choroby, która trwa na ogół od 2 do 20 lat. Choroba objawia się narastającym otępieniem umysłowym. Chory zaczyna zapominać podstawowe rzeczy związane z pracą zawodową czy czynnościami dnia codziennego, zapomina słowa, imiona, gubi się w znanych mu miejscach. Z czasem chory przestaje rozpoznawać bliskich, nie potrafi określić, w jakim jest miejscu, nie może wykonać żadnej czynności samodzielnie, nie panuje nad czynnościami fizjologicznymi.

Choroba dotyka nie tylko samych chorych, ale również ich bliskich. Stała opieka nad chorym na Alzheimera wymaga niesłychanego wysiłku psychicznego i fizycznego. Mimo bardzo intensywnie prowadzonych prac badawczych nie ma skutecznego leczenia, które zapobiegałoby rozwojowi i powstrzymywało proces chorobowy. Można tylko opóźniać i łagodzić objawy takie jak stany lękowe, depresja, psychozy, nadmierne pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia snu. W walce z chorobą najskuteczniejszym wsparciem dla osób chorych i ich rodzin jest wiedza, współczucie, cierpliwość, dobroć i miłość.

10 głównych znaków ostrzegawczych:

1. Zaburzenia      pamięci      utrudniające      codzienne funkcjonowanie
2. Trudności     w     wykonywaniu     codziennych     prac domowych
3. Zaburzenia językowe
4. Dezorientacja co do czasu i miejsca
5. Kłopoty w ocenie
6. Zaburzenia myślenia abstrakcyjnego
7. Gubienie rzeczy
8. Zmienny nastrój
9. Zmiany osobowościowe
10. Utrata inicjatywy

 W  pierwszym  stadium  (otępienie  o  niewielkim  nasileniu)  można  się spodziewać następujących objawów:

• pozostawianie rzeczy w niewłaściwych miejscach,
• poszukiwanie w domu podstawowych przedmiotów,
• powtarzanie pytań i uwag,
• krótkotrwałe zapamiętywanie informacji i wyuczonych czynności,
• problemy  z  opowiedzeniem  do  końca  rozpoczętej  wypowiedzi,
• trudności z odnalezieniem się w nowym miejscu,
• powtarzanie  czynności,  np.  sprzątanie,  spożywanie  posiłków, zażywanie leków,
• spadek  aktywności  i  zainteresowań,  depresja,  zaburzenia  snu.

 W  drugim  stadium  (otępienie  umiarkowane)  można  się  spodziewać następujących objawów:

• zaburzenia pamięci krótko- i długotrwałej,
• trudności z przypominaniem sobie słów,
• nadpobudliwość psychoruchowa,
• zapominanie o głównym wątku w trakcie rozmowy,
• problemy z orientacją w dobrze znanym otoczeniu,
• trudności z ubieraniem się, posługiwaniem sztućcami, rozpoznawaniem osób,
• drażliwość, impulsywność, upór, agresja słowna i fizyczna,
• zaburzenia rytmu dobowego (traktowanie dnia jako nocy i odwrotnie),
• omamy wzrokowe i słuchowe,
• zespół błędnego rozpoznawania (np. rozmawianie z telewizorem).

 W  trzecim  stadium  (otępienie  głębokie)  chory  nie  jest  zdolny  do samodzielnego funkcjonowania:

• nie rozpoznaje bliskich,
• nie orientuje się w czasie,
• nie wytwarza i nie rozumie mowy,
• nie wykonuje podstawowych czynności życiowych.