Zbieractwo
18.09.2023
Zbieractwo inaczej zwane Syllogomanią to zaburzenie psychiczne, którego istotą jest nabywanie, gromadzenie oraz trudności w pozbywaniu się niepotrzebnych przedmiotów.
Tym samym głównym objawem problemu jest obsesyjne kolekcjonowanie niepotrzebnych przedmiotów, zwykle bezwartościowych. Szczególną odmianą syllogomanii jest przygarnianie zwierząt, zwłaszcza bezdomnych psów i kotów, pomimo braku warunków mieszkaniowych i środków na ich utrzymanie.
Zbieractwo jest chorobą: nie dziwactwem czy świadomym kolekcjonerstwem.
Jak więc rozpoznać, czy mamy do czynienia z niewinnym hobby kolekcjonowania,
czy z zaburzeniem, zwanym zbieractwem?
Kolekcjonerzy szukają konkretnych przedmiotów (np. wczesne wydania określonych książek, monety z określonego okresu, czy obrazy czyjegoś autorstwa). Ponadto, kolekcjonerzy zazwyczaj dbają o swoje zbiory i organizują je tak, aby nie uległy zniszczeniu i aby móc je podziwiać. Kolekcja jest zwykle dobrze uporządkowana, a przedmioty są łatwo dostępne.
Ludzie z zaburzeniem zbieractwa często zbierają przypadkowe przedmioty i przechowują je w równie przypadkowy sposób. Zbiory zbieracza są zwykle bardzo zdezorganizowane, zajmują dużo miejsca, a przedmioty są w dużej mierze niedostępne i zajmują przestrzeń życiową. Większość patologicznych zbieraczy odczuwa emocjonalne przywiązanie do swoich rzeczy.
Zbieractwo – Przyczyny
Jedną z przyczyn zbieractwa może być współwystępowanie innego zaburzenia. Na przykład osoba z demencją czasem może być niezdolna do segregowania i porządkowania swoich rzeczy. Różne zaburzenia psychiczne, takie jak depresja, schizofrenia, zaburzenia obsesyjno- kompulsywne mogą wpływać na rozwój patologicznego zbieractwa. Możliwe jest jednak także, że zaburzenie to rozwinie się jako odrębna jednostka chorobowa. Zwykle połączona jest ona z zaniedbaniem swojej osoby i stanu fizycznego.
Patologiczne zbieractwo może rozpocząć się we wczesnej dorosłości i rozwijać się przez kolejne lata. Około 1-2 osób na 100 może dotyczyć ta przypadłość. Bardzo często patologiczne zbieractwo dotyczy osób, które mieszkają samotnie, bez partnera, miały dzieciństwo pozbawione dóbr materialnych i cierpiały na brak bliskich relacji z członkami swojej rodziny. Niektórzy w ten sposób próbują także radzić sobie z trudnymi przeżyciami, np. śmiercią bliskiej osoby.
Zbieractwo – objawy ( najczęściej występujące)
- zbieranie dużej ilości przedmiotów, w większości o małej wartości, np. stare gazety,
- brak organizacji w swojej kolekcji
- niezdolność do wprowadzenia porządku w swoich zdobyczach
- duży opór w wyrzucaniu czegokolwiek
- trudności w podejmowaniu decyzji
- trudności w codziennych sytuacjach, takich jak sprzątanie, gotowanie
- zaniedbane relacje rodzinne
Leczenie
Zaburzenia zbieractwa są trudne do diagnozowania oraz leczenia, gdyż często osoba nimi dotknięta nie odczuwa swojej choroby jako problem. Jednakże nieleczone patologiczne zbieractwo może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Może to dotyczyć sfery zarówno rozwoju innych zaburzeń psychicznych, jak i problemów fizycznych (np. zatrucie z powodu pozostawionych resztek jedzenia, braku dostępu do części sprzętów domowych, wywołanie pożaru). Główną metodą leczenia zbieractwa jest podjęcie psychoterapii. Psychoterapeuta pomoże osobie doświadczającej problemu uporać się z nim, pokonać przekonania, które stymulują go do zbierania przedmiotów oraz odnaleźć przyczynę. W części przypadków najprawdopodobniej potrzebne będzie także włączenie środków farmakologicznych.