GORĄCZKA ZACHODNIEGO NILU (WNV)

Gorączka zachodniego Nilu (ang. WNF-West Nile fever) jest odzwierzęcą chorobą wirusową. Rezerwuarem zarazka są ptaki.

Jak dochodzi do zakażenia?

Człowiek i inne zwierzęta (ssaki) zakażają się poprzez ukąszenie komarów. W wyjątkowych sytuacjach źródłem zakażenia dla człowieka mogą być krew lub tkanki pochodzące od zakażonego człowieka (transfuzja krwi/transplantacja organów od osoby zakażonej w trakcie wiremii, zwłaszcza od dawcy z bezobjawowym zakażeniem).

Zachorowania obserwuje się w wielu regionach świata, w tym w Afryce, Azji i Australii, na kontynentach amerykańskich oraz w Europie (przypadki zachorowań odnotowano m. in. we Francji, Grecji, Hiszpanii, Rumunii, Chorwacji, na Węgrzech, we Włoszech, w Izraelu i Syrii, Rosji, Serbii, na Cyprze, w Tunezji). W Polsce dotychczas nie stwierdzono zachorowania ani zakażenia człowieka tym wirusem.

Objawy

Szacuje się, że około 80 % zakażeń przebiega bezobjawowo. W przypadku zakażenia objawowego, gdy nie doszło do zajęcia układu nerwowego, występują takie objawy jak: gorączka, uczucie zmęczenia, bóle głowy, osłabienie mięśniowe, kłopoty z koncentracją. Pomiędzy 5 a 12 dniem od wystąpienia pierwszych objawów może pojawić się wysypka grudkowa. W postaci inwazyjnej, gdy dochodzi do zajęcia układu nerwowego, u chorego występuje gorączka oraz co najmniej jeden z takich objawów jak: ostre zaburzenia świadomości, zaburzenia czucia i odruchów, drgawki, sztywność karku. Stwierdzono, że czynnikami ryzyka wystąpienia inwazyjnej postaci choroby jest starszy wiek, płeć (mężczyźni) oraz stan immunosupresji. Następstwa choroby, zwłaszcza przebiegającej w sposób ostry, mogą utrzymywać się nawet do kilku lat od zakażenia, śmiertelność jest również wyższa w grupie pacjentów, u których choroba przebiega z zaburzeniami ze strony układu nerwowego, czy też towarzyszą jej powikłania ze strony innych narządów.

Leczenie

Nie istnieje szczepionka przeciwko gorączce zachodniego Nilu dla ludzi. W leczeniu gorączki zachodniego Nilu nie ma specyficznej terapii. Stosuje się głównie leczenie zmierzające do złagodzenia objawów np. obniżania gorączki, łagodzenia bólu itp. Nie ma też dostępnej szczepionki przeciwko tej chorobie.

Główną metodą jej zapobiegania jest zmniejszenie narażenia na ukąszenia komarów. W tym celu konieczne jest stosowanie kilku prostych zasad:

unikanie przebywania na zewnątrz pomieszczeń w porach największej aktywności komarów (poranek i wieczór),
stosowanie ubrań osłaniających części ciała narażone na ukąszenia (np. z długimi rękawami i nogawkami),
stosowanie mechanicznych barier przeciwko komarom w oknach i drzwiach (siatki na owady lub moskitiery), które zmniejszają ryzyko przedostania się owadów do domów,
stosowanie dostępnych w sklepach preparatów odstraszających komary (repelenty, elektrofumigatory, lampy owadobójcze, itp.).