Chroń się przed kleszczami
Kleszcze ze wglądu na przenoszone przez siebie choroby wskazywane są przez ekspertów jako jedno z największych naturalnych zagrożeń dla zdrowia ludzi żyjących w naszej strefie klimatycznej, szczególnie przestrzegają oni przed wakacyjnym wysypem kleszczy. Uważać na kleszcze powinny osoby planujące wyjazd na Podlasie, Mazowsze oraz Warmię i Mazury, gdyż to tam znajdują się największe populacje zarażonych pasożytów. Coraz częściej kleszcze można spotkać w miastach: parkach, skwerach, przydomowych ogródkach, a nawet w piwnicach. Kleszcze są aktywne od przełomu marca i kwietnia aż do przełomu października i listopada. Czas największej aktywności dobowej kleszczy to pora przedpołudniowa (8-11), a potem przedwieczorna (16-20). W tych godzinach trzeba szczególnie uważać, gdyż zwykle są to pory spacerów
Na świecie żyje około 900 gatunków kleszczy, z których ponad 70 zaliczanych jest do fauny europejskiej, a 19 spotkać można w Polsce. Kleszcze dzielimy na twarde i miękkie.
Kleszcze twarde noszą twardy pancerz (Scutum) na grzbiecie. U samców Scutum pokrywa cały grzbiet natomiast u samic, nimf i larw pokrywa on jedynie część. W Polsce z tej grupy najczęściej spotykane są kleszcz pospolity, łąkowy, kleszcz psi oraz kleszcz jeżowy.
Miejsce zamieszkania: lasy, parki, ogrody
Żywiciele: małe ssaki, ptaki, jaszczurki, jeże, kozy, sarny, daniele, jelenie, lisy, psy, koty i ludzie.
Miejsce zamieszkania: tereny brzegowe, brzegi rzek, terasy zalewowe, obszary trawiaste, pokryte krzewami, wrzosowiska.
Żywiciele: małe ssaki, sarny, daniele, jelenie, dziki, konie, bydło, owce, psy, ludzie.
Miejsce zamieszkania: ciepłe regiony w Europie; ogrzewane pomieszczenia.
Żywiciele: psy, rzadko ludzie.
Miejsce zamieszkania: puszcze, parki miejskie, ogrody
Żywiciele: lisy, jeże, łasice, tchórze, gronostaje, psy, koty, ludzie.
Kleszcze miękkie nie posiadają scutum, są bardziej miękkie i skóropodobne. Występują głównie w regionach tropikalnych i subtropikalnych. Jedynym kleszczem miękkim występującym w Europie jest obrzeżek gołębień
Miejsce zamieszkania: najczęściej w ciepłych miejscach, na lub w budynkach, ale również wokół miejsc gniazdowania gołębi, np. na poddaszach.
Żywiciele: gołąb skalny, gołąb miejski, ptaki, drób, ludzie.
Najbardziej znane choroby odkleszczowe, wywoływane przez patogeny to:
•choroby bakteryjne: borelioza, tularemia, bartonelloza, babeszjoza;
• choroba wirusowa: Kleszczowe zapalenie mózgu (KZM).
Nie każde ukąszenie przez kleszcza kończy się chorobą, bowiem znaczna większość kleszczy nie jest zakażona drobnoustrojami chorobotwórczymi, dlatego nie należy unikać kontaktów z naturą, wystarczy natomiast odpowiednia wiedza i zachowanie by zminimalizować ryzyko ukąszenia, szczególnie po ewentualnym kontakcie z kleszczem należy być czujny i się obserwować.
Pamiętajmy:
Przed wyjściem do lasu należy odpowiednio się przygotować. Zakładać odzież w jasnym kolorze, długie nogawki, rękawy, nakrycie głowy, z materiału o śliskiej fakturze, buty z wysoką cholewką. Używać repelentów na odsłonięte fragmenty skóry oraz ubranie. Po powrocie do domu dokładnie obejrzeć ciało (najlepiej wziąć prysznic ponieważ łatwo można w ten sposób spłukać wędrujące po skórze kleszcze. Po kontakcie z kleszczem należy obserwować siebie przez kilka tygodni pod kątem ew. wystąpienia objawów zakażenia (gorączka, bóle głowy, kostno – stawowe, zmiany na skórze). Przed Kleszczowym zapaleniem mózgu ochroni nas szczepienie ochronne.
Źródło: https://www.kleszcze.info.pl/o-kleszczach