Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Szczecinie

Jakie są objawy, że masz pasożyta?

Bąblowica jest chorobą pasożytniczą występującą u ludzi w dwóch głównych postaciach: bąblowicy jednojamowej (znanej również echinokokozą) i bąblowicy wielojamowej (alweokokoza), wywoływanej odpowiednio przez tasiemce Echinococcus granulosus i Echinococcus multilocularis. Infekcja rozprzestrzenia się po spożyciu pokarmu lub wody zawierającej jaja pasożyta, lub poprzez bliski kontakt z zakażonym zwierzęciem. Choroba często zaczyna się bezobjawowo i może trwać latami. Bąblowica zwykle zaczyna się w wątrobie, ale może rozprzestrzenić się na inne części ciała, takie jak płuca lub mózg. Choroba występuje w większości obszarów świata i obecnie dotyka około miliona osób.

Bąblowica - przyczyny

Przyczyny bąblowicy jednojamowej

Osoby, które przypadkowo połkną jaja tasiemca Echinococcus granulosus, są narażone na infekcję. Psy, które jedzą owce ubite w domu i inne zwierzęta gospodarskie, zarażają się tasiemcem Echinococcus granulosus, a jaja tasiemca można znaleźć w ich stolcu. Bezpośredni kontakt z zarażonymi psami, szczególnie kontakt między dziećmi a ich psami, może prowadzić do zakażenia człowieka. Spożycie gleby, wody i warzyw skażonych psim kałem może również prowadzić do infekcji. Warto dodać, że jaja Echinococcus granulosus mogą przetrwać w śniegu i w mrozie.

Ludzie mogą zarazić się jaja pasożyta poprzez przeniesienie ich "z ręki do ust".

1. Spożywając pokarm, wodę lub glebę skażoną kałem od zarażonych psów. Może to obejmować trawę, zioła, warzywa lub jagody zebrane z pól.
2. Głaszcząc lub dotykając psów zarażonych tasiemcem Echinococcus granulosus. Psy mogą wydalać jaja tasiemca w stolcu, a ich futro może być nimi skażone.

Przyczyny bąblowicy wielojamowej

Osoby, które przypadkowo połkną jaja tasiemca Echinococcus multilocularis, są narażone na infekcję. W tym przypadku osoby o wysokim ryzyku to traperzy, myśliwi, weterynarze lub inne osoby, które mają kontakt z dzikimi lisami, kojotami lub ich odchodami, bądź psy i koty domowe, które mają możliwość zjadania dzikich gryzoni zarażonych bąblowicą wielojamową. Ludzie mogą zarazić się jajami pasożytów analogicznie jak we wcześniejszym przypadku.

1. Poprzez bezpośrednie spożywanie artykułów spożywczych skażonych kałem lisów lub kojotów. Może to obejmować trawę, zioła, warzywa lub jagody zebrane z pól.
2. Głaszcząc lub dotykając psów bądź kotów domowych zarażonych tasiemcem Echinococcus multilocularis. Zwierzęta te mogą wydalać jaja tasiemca w stolcu, a ich futro może być nimi skażone. Niektóre psy tarzają się w obcym materiale (takim jak odchody dzikich zwierząt) i w ten sposób mogą zostać skażone.

Bąblowica – profilaktyka

Istnieje kilka różnych kroków, które można podjąć, aby zapobiec zakażeniu bąblowicą. W rejonach świata, w których pasożyt jest powszechny, pomocna może być edukacja.

1. Usunięcie robaków z psów i kotów może pomóc w powstrzymaniu rozprzestrzeniania się infekcji;
2. Prawidłowe usuwanie odchodów zwierzęcych może zmniejszyć narażenie na jaja tasiemca;
3. Dokładne mycie rąk po kontakcie z psami, kotami lub przedmiotami, które mogą być zanieczyszczone ich odchodami (np. ziemia ogrodowa), również jest bardzo ważne. Odradza się także pozwalać psom polizać naszą twarz;
4. Uniemożliwianie psom łapania gryzoni;
5. Grodzenie posesji (ogródka, warzywnika) w celu zapobiegania dostępowi lisów i innych dzikich drapieżników;
6. Stałe pilnowanie dzieci w czasie pobytu w lesie (chodzi o to, by nie podnosiły niczego do ust ani nie bawiły się zwierzętami);
7. Niezbędne jest również właściwe postępowanie z bydłem w gospodarstwach i rzeźniach. Obejmuje to egzekwowanie procedur kontroli mięsa;
8. Unikanie niedogotowanej lub surowej wołowiny, wieprzowiny i ryb może również pomóc w uniknięciu tasiemca bąblowcowego;
9. Także mycie owoców i warzyw, zwłaszcza w miejscach, w których często występuje tasiemiec (zwłaszcza owoców i warzyw z działek, do których dostęp mogą mieć drapieżniki), może pomóc w zapobieganiu infekcji.
10. Dokładne mycie rąk, szczególnie po powrocie z grzybobrania lub wędrówki leśnej;
11. Niekorzystanie z wody ze zbiorników dostępnych dla zwierząt do mycia owoców i warzyw ani do spożycia;
12. Regularne odrobaczanie psów i kotów (dotyczy to zwłaszcza zwierząt gospodarskich, hodowanych na wsi).

Zaleca się regularne odrobaczanie psów, przebywających na stałe czy też czasowo na terenach endemicznych, za pomocą preparatów zawierających prazykwantel.