Informacja dla osób podróżujących nt. gorączki krwotocznej Marburg w Rwandzie
Jaka jest sytuacja epidemiologiczna?
27 września 2024 r. w Rwandzie potwierdzono ognisko epidemiczne gorączki krwotocznej Marburg. Zachorowania występują na terenie kilku dystryktów, w tym w stolicy Rwandy - Kigali oraz w regionach graniczących z innymi państwami regionu: Demokratyczną Republiką Konga, Ugandą, Tanzanią (mapa).
W ciągu ostatnich tygodni stwierdzono kilka podejrzeń zachorowań w krajach UE (Belgia, Niemcy), u osób które powróciły w ostatnim czasie z Rwandy, które zostały wykluczone po przeprowadzonych badaniach.
Obecnie ryzyko zawleczenia wirusa do Europy oceniane jest jako niskie.
Jaka jest sytuacja epidemiologiczna?
27 września 2024 r. w Rwandzie potwierdzono ognisko epidemiczne gorączki krwotocznej Marburg. Zachorowania występują na terenie kilku dystryktów, w tym w stolicy Rwandy - Kigali oraz w regionach graniczących z innymi państwami regionu: Demokratyczną Republiką Konga, Ugandą, Tanzanią (mapa).
W ciągu ostatnich tygodni stwierdzono kilka podejrzeń zachorowań w krajach UE (Belgia, Niemcy), u osób które powróciły w ostatnim czasie z Rwandy, które zostały wykluczone po przeprowadzonych badaniach.
Obecnie ryzyko zawleczenia wirusa do Europy oceniane jest jako niskie.
Czym jest gorączka Marburg?
Wirus Marburg został opisany po raz pierwszy w 1967 roku. Rezerwuarem wirusa są gatunki dzikich zwierząt żyjących w Afryce (np. nietoperze, małpy, gryzonie).
Choroba nie przenosi się pomiędzy ludźmi drogą kropelkową. Wirusem można zakazić się poprzez bezpośredni kontakt z krwią lub innymi płynami ustrojowymi osoby chorej oraz przez kontakt z powierzchniami i przedmiotami zanieczyszczonymi materiałem biologicznym pochodzącym od osoby chorej (np. ubrania, pościel).
Osoby bezobjawowe nie są źródłem zakażenia.
Okres wylęgania choroby wynosi od 2 do 21 dni, średnio 5-10. Początek jest zazwyczaj nagły, z niespecyficznymi objawami grypopodobnymi, takimi jak wysoka gorączka, silny ból głowy, dreszcze i złe samopoczucie. Szybkie pogorszenie następuje w ciągu 2–5 dni u ponad połowy zakażonych, charakteryzując się objawami żołądkowo-jelitowymi, takimi jak dyskomfort w jamie brzusznej, silne nudności, wymioty i biegunka. W ciężkich przypadkach może rozwinąć się wysypka oraz krwawienia z różnych narządów.
Nie istnieje leczenie przyczynowe tej choroby ani nie jest dostępna szczepionka.
Zalecania dla osób podróżujących do krajów objętych epidemią gorączki Marburg
- unikaj kontaktu z osobami wykazującymi objawy (takie jak gorączka, wymioty, biegunka lub krwawienie) lub kontaktu z materiałami i powierzchniami zanieczyszczonymi płynami ustrojowymi osób zakażonych;
- unikaj kontaktu ze zwłokami osób zakażonych i procesem pochówku;
- unikaj odwiedzania placówek służby zdrowia na obszarach dotkniętych epidemią, w przypadku gdy twoja wizyta nie dotyczy pilnych kwestii;
- unikaj siedlisk, w których mogą przebywać nietoperze, takich jak jaskinie lub kopalnie, a także wszelkich form bliskiego kontaktu z dzikimi zwierzętami, zarówno żywymi, jak i martwymi;
- unikaj dotykania (obróbki) i spożywania jakiegokolwiek rodzaju surowego mięsa pochodzącego z dzikich zwierząt;
- zachowaj ostrożność, stosuj się do ściśle do poleceń miejscowych służb;
- w razie zachorowania w trakcie pobytu należy natychmiast poprosić o pomoc lekarską;
- w razie wystąpienia niepokojących objawów po powrocie z podróży zgłoś się do lekarza i poinformuj o przebytej podróży;
- osoby podróżujące w tereny epidemii, u których występują objawy gorączki krwotocznej powinny być niezwłocznie izolowane do czasu wykluczenia zakażenia.
Źródła informacji
Informacje dla podróżujących Ministerstwa Spraw Zagranicznych
Strona internetowa Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) - w j. angielskim
Strona internetowa Europejskiego Centrum do spraw Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) - w j. angielskim i polskim
Strona internetowa Centrum do spraw Zapobiegania i Kontroli Chorób USA (CDC) - w j. angielskim
Źródło: GIS