ABC podstawowych informacji o wszawicy
Wesz głowowa jest maleńkim owadem o pozornie niegroźnym wyglądzie. To płaski i bezskrzydły owad, który nie potrafi latać ani skakać. Posiada krótkie i silne odnóża oraz pazurki, które wyrastają od odnóży. To dzięki nim chwyta się włosa i mocno do niego przylega. Wesz trudno zobaczyć na głowie. Znacznie łatwiej zauważyć jej jaja, zwane gnidami.
Wesz staje się groźna kiedy zadomowi się we włosach i złoży tam swoje jajeczka. Najczęściej wszawicę można rozpoznać, gdy pojawia się dokuczliwy świąd skóry głowy. Nie zawsze oznaką wszawicy jest świąd głowy. Zdarza się, że odkryjemy wszy przypadkowo, czesząc lub myjąc włosy. Wynika to z tego, że na głowie mogą znajdować się tylko gnidy, a te uczepione u nasady włosa nie spowodują reakcji uczuleniowej na toksyczny odczyn śliny, jak to jest w przypadku dorosłej wszy, która żeruje na naszej skórze i drażni ją powodując świąd. Wesz niezwykle łatwo się rozmnaża. Jej jedynym pokarmem jest krew człowieka. Stąd nie ma możliwości by przeniosła się z psa czy kota na dziecko.
Rozprzestrzenia się na dwa sposoby: poprzez bezpośredni kontakt z zawszoną głową oraz kontakt pośredni poprzez wymienianie między sobą grzebieni, szczotek do włosów a także okryć głowy. Narażeni na „złapanie” wszy są wszyscy – młodzi i starzy. Wszawica może wystąpić w każdym środowisku, także w Twojej szkole, na koloniach i obozach, gdzie najłatwiej o kontakt z kimś zawszawionym.
W warunkach zewnętrznych, czyli pozbawiona swojego żywiciela (mowa o dorosłym osobniku wszy) jest w stanie przetrwać około 2 dni. Wesz dorosła jak również i jej jaja (gnidy) giną pod wpływem wysokiej temperatury (50 st. C i powyżej) oraz pod wpływem bardzo niskiej temperatury (od -10 st. C poniżej).