W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Opracowanie projektu planu ochrony dla rezerwatu przyrody Skowronno

logo WFOŚiGW w Kielcach

o wartości 12 967,00 zł
zadanie realizowane w latach 2013 – 2014
przy wsparciu finansowym z WFOŚiGW w Kielcach

Dofinansowane ze środków Wojewódzkiego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Kielcach

Dane dotyczące rezerwatu przyrody Skowronno
powierzchnia objęta planem – 1,93 ha,
położenie – Skowronno Dolne, gmina Pińczów, powiat pińczowski,
przedmiot ochrony – zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych naturalnego stanowiska roślinności stepowej.

Rezerwat przyrody Skowronno położony jest na południowym krańcu Garbu Pińczowskiego w okolicy wsi Skowronno Dolne. Kształt rezerwatu zbliżony jest do prostokąta. Wschodnia granica przebiega brzegiem wyrobiska, pozostałości po eksploatacji wapienia litotaminowego tzw. kamienia pińczowskiego, która miała tu miejsce od XI w.

Rezerwat chroni najlepiej zachowany fragment muraw kserotermicznych, porastających znaczną część południowych i zachodnich stoków Garbu Pińczowskiego. Występuje tu wiele gatunków roślin
kserotermicznych, których centrum występowania leży na południu i południowym wschodzie Europy. W Polsce osiągają kres swojego zasięgu, występując na izolowanych stanowiskach w kilku regionach kraju. Ogółem flora rezerwatu liczy ok. 200 gatunków. Do najcenniejszych należą: miłek wiosenny Adonis vernalis, dziewięćsił popłocholistny Carlina onopordifolia, chaber pannoński Centaurea pannonica, ostnica włosowata Stipa capillata, sesleria błotna Sesleria uliginosa i ostnica JanaStipa Joannie, wężymord stepowy Scorzonera purpurea.

Fauna rezerwatu jest słabo poznana. Przebadane zostały do tej pory jedynie owady, wśród których do najbardziej interesujących należy tutkarz Rhynchites aethiops. Spotkać tu można również trzy inne ciekawe ryjkowce: rozpucz stepowy Liparus coronatus oraz nieposiadające polskich nazw Mogulones dimidiata i M. hungaricus. Mają one bardzo ograniczone zasięgi występowania na terenie Polski składające się z kilku do kilkunastu stanowisk. Do rzadkości faunistycznych notowanych w Skowronnie należy także stonka Longitarsus minimus. Ten niewielki chrząszcz żyjący na roślinie babce średniej jest znany w Polsce tylko z 4 stanowisk, przy czym trzy z nich znajdują się na terenie Niecki Nidziańskiej. Wzgórza między Pińczowem, a Skowronnem są dla niektórych gatunków owadów jedynym znanym miejscem występowania na terenie Polski. Należą do nich: pluskwiak Heterocapilus tigripes i motyl przeziernik Chamesphecia annelata.

Zadanie dofinansowane z WFOŚiGW polega na opracowaniu projektu planu ochrony rezerwatu przyrody.

Plan ochrony zawiera m.in. inwentaryzację przyrodniczą w zakresie przyrody ożywionej i nieożywionej, cele ochrony, analizę i ocenę istniejącego stanu elementów przyrody, wskazuje także zagrożenia istniejące i potencjalne oraz sposoby ich eliminacji. Na bazie tych danych wskazywane są niezbędnych działania ochronne obszary i miejsca udostępnione dla celów naukowych, edukacyjnych, turystycznych, rekreacyjnych, sportowych bez szkody dla tworów przyrody znajdującej się na terenie rezerwatu. Zawiera także wskazania do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego dotyczące eliminacji lub ograniczenia zagrożeń zewnętrznych. Plan Ochrony jest ustanawiany przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na okres 20 lat

Ustanowienie, a następnie realizacja zapisów planu ochrony, w tym w szczególności zabiegów ochronnych pozwoli wyeliminować bądź ograniczyć niekorzystne skutki przemian zachodzących w rezerwacie przyrody Skowronno.

{"register":{"columns":[]}}