Regionalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska w Kielcach

64 lata temu, 19 lutego 1960 r. został utworzony rezerwat przyrody Skorocice. Aktem powołującym rezerwat było Zarządzenie Ministra Leśnictwa z dnia 21 stycznia 1960 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody. Aktualnie dla tego rezerwatu obowiązuje Zarządzenie nr 6/2012 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Kielcach z dnia. 27.11.2012 r. (Dz. Urz. Woj. Święt. z 2012 r. poz. 3281 ze zm.).

Rezerwat o powierzchni 7,15 ha położony jest w obrębie ewidencyjnym Skorocice, gm. Wiślica. Jest to jeden z najbardziej znanych rezerwatów na Ponidziu. Jego utworzenie, z uwagi na występujące tu zbiorowiska roślinności stepowej, już w latach 40-tych postulował prof. Władysław Szafer. Celem ochrony przyrody w rezerwacie jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych naturalnego stanowiska roślinności stepowej oraz dziedzictwa geologicznego i geomorfologicznego wraz z całym bogactwem roślin, grzybów i zwierząt.

Rezerwat obejmuje unikatową w skali kraju współcześnie rozwijającą się dolinę krasową - Dolinę Skorocicką (zwaną też Wąwozem Skorocickim), o długości ok. 850 m i szerokości do 80m, po której dnie płynie Potok Skorocicki. Dolina powstała w wyniku zawalania się fragmentów podziemnych kanałów krasowych i składa się z dwóch odcinków, oddzielonych ryglem skalnym, tzw. Wysoką Drogą, a jej górny i dolny odcinek łączy Jaskinia Skorocicka stanowiąca podziemne koryto cieku. Jaskinia ta ma 352 m długości i jest najdłuższym tego typu obiektem w Polsce. Dolina posiada bogatą rzeźbę powstałą w gipsowych skałach w wyniku procesów krasowych, które nadal zachodzą. Osobliwością rezerwatu jest występowanie wielu form krasu gipsowego w formie ostańców, schronisk, wywierzysk i lejów, a także 33 jaskiń, spośród których najgłębszą jest Ucho Olki. Suche, dobrze nasłonecznione zbocza wąwozu zajmują ciepłolubne murawy o charakterze stepowym. W ich składzie znajduje się wiele roślin chronionych i rzadkich m.in.: gęsiówka uszkowata, stulisz miotłowy, len włochaty – spotykane wyłącznie na Ponidziu a także miłek wiosenny, ostnice włosowata i Jana, ożota zwyczajna oraz przetaczniki wczesny i zwodny. Przy granicy rezerwatu występuje jedno z dwóch w Polsce stanowisk sierpika różnolistnego. W rezerwacie występuje interesująca fauna kserotermiczna, zwłaszcza owady i pajęczaki, a w jaskiniach i schroniskach gatunki troglobiotyczne oraz nietoperze.

Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Kielcach z dnia 30 stycznia 2014 r. (Dz.Urz. Woj. Święt. poz.531 ze zm.) ustanowiono plan ochrony dla tego rezerwatu na okres 20 lat.

Przez rezerwat przebiega ścieżka dydaktyczna udostępniona do ruchu pieszego zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Kielcach z dnia 12 sierpnia 2015 r.

Należy pamiętać, że rezerwat przyrody - obok parku narodowego jest najwyższą w Polsce formą ochrony, w którym to przyroda jest elementem priorytetowym. Wchodząc do rezerwatu należy przestrzegać obowiązujących w nim zakazów m.in.:

- ruchu pieszego poza wyznaczonymi szlakami ruchu pieszego przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska,

- ruchu pojazdów poza drogami publicznymi lub drogami wskazanymi przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska,

- wprowadzania psów z wyjątkiem psów asystujących.
 

Do obowiązujących zakazów zobowiązani są wszyscy odwiedzający rezerwat.

 

Jednocześnie Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Kielcach zachęca do korzystania z aplikacji Świętokrzyska Przyroda na urządzenia mobilne dotyczącej rezerwatów i obszarów Natura 2000 w województwie świętokrzyskim. Aplikacja ta pozwala użytkownikom poznać najważniejsze informacje o poszczególnych obszarach i ich główne wartości przyrodnicze.