Służby specjalne

Publikacja prof. Piotra Mickiewicza, dra Daniela Kasprzyckiego jest analizą ewolucji rosyjskiej koncepcji „wojny nowego typu”, będącej wynikiem doświadczeń wyniesionych z działań prowadzonych na Ukrainie oraz – w mniejszym stopniu – z aktywności militarnej w Syrii jako formy realizacji polityki bezpieczeństwa. Autorzy wykazują w artykule, że formuła działań polityczno-militarnych, powszechnie określana mianem „wojna hybrydowa” lub „działania hybrydowe”, nie oddaje w pełni rosyjskiej koncepcji prowadzenia polityki międzynarodowej z wykorzystaniem potencjału militarnego.

Obowiązująca w Rosji wizja wojny nowego typu stanowi połączenie rożnych przedsięwzięć niemilitarnych i militarnych, bliższych pojęciom „działania asymetryczne” lub „działania nieliniowe”. Celem tych działań jest zwiększenie możliwości antydostępowych, zakładające sukcesywne odsuwanie strefy obrony od granic FR i budowanie (odtworzenie) buforu bezpieczeństwa wokół granic państwa (strategia aktywnej obrony), oraz kształtowanie regionalnego ładu międzynarodowego w obszarach ulokowania rosyjskich interesów narodowych zgodnie z oczekiwaniami tego państwa (strategia działań ograniczonych).

Osiągnięcie tak zdefiniowanego celu wymaga dysponowania przez FR potencjałem pozwalającym na ograniczenie działań reaktywnych lub odwetowych, podejmowanych zarówno przez państwa poddane takiemu oddziaływaniu, jak i społeczność międzynarodową, do poziomu aprobowanego przez Moskwę.

Obowiązująca od 2018 r. koncepcja A2/AD6 (Anti-Access/Area Denial – systemy antydostępowe), służy ocenie rosyjskiego potencjału bojowego pod kątem możliwości prowadzenia skutecznych działań antydostępowych (przebudowa sił zbrojnych ma na celu ich przygotowanie do realizacji zarówno tzw. operacji zintegrowanych, poszerzania zewnętrznej strefy obrony, jak i operacji o charakterze antydostępowym). Koncepcja tzw. działań zintegrowanych jest sprowadzona do wykorzystania elementów swoistego „zbioru” instrumentów, pozwalających na realizację – w sposób maksymalnie ograniczający możliwość reakcji na rosyjskie działania – celów politycznych na określonym obszarze.

Z tego względu preferowanym instrumentarium są działania niemilitarne i nieagresywne działania komponentu militarnego, jednak w sytuacji braku możliwości ich prowadzenia podstawowym środkiem pozostaje instrumentarium militarne. Dlatego też potencjał militarny FR musi być rozbudowywany i powinien dysponować zdolnością do szybkiej reakcji na zaistnienie zdarzeń ograniczających tak rozumiane bezpieczeństwo państwa (niemożność osiągnięcia interesów narodowych i zagrożenie integralności państwa).

Służyć temu ma wyposażenie sił zbrojnych w odpowiednie środki, umożliwiające wykonywanie tak sformułowanych zadań, oraz wdrożenie strategii aktywnej obrony, zakładającej podejmowanie przez Rosję działań wyprzedzających na podstawie precyzyjnych algorytmów planowania. Uzupełnieniem rosyjskiej strategii aktywnej obrony jest strategia działań ograniczonych. Zdaniem rosyjskich ekspertów powinna ona zakładać prowadzenie działań zewnętrznych w celu ochrony oraz promowania rosyjskich interesów za granicą.

Z przeprowadzonych analiz wynika, że Rosjanie uznali, że podstawową formą konfliktu polityczno-militarnego zarówno obecnie, jak i w przyszłości będzie konflikt nieliniowy o dynamicznym przebiegu. W związku z tym ważną rolę przypisano możliwościom stosowania instrumentarium kinetycznego i niekinetycznego oraz operacjom specjalnym o kompleksowym charakterze.

W celu realizacji tych planów gruntownie zreformowano siły zbrojne. Zmieniono strukturę organizacyjną, system szkolenia i zmodernizowano uzbrojenie. Najważniejszy etap reform został ukończony, pomimo sankcji, w grudniu 2020 r.

Prof. Piotr Mickiewicz, dr Daniel Kasprzycki, Od „konfliktu hybrydowego” do działań konwencjonalnych? Koncepcja oddziaływania militarnego Rosji, ze szczególnym uwzględnieniem zmian po 2018 roku – Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego nr 25

Całość do przeczytania na stronie Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.