Służby specjalne

Pojęcia „integracja”, „asymilacja” i „wielokulturowość” (multikulturalizm) stały się bardzo popularne w obecnym stuleciu, co jest związane z napływem do Europy kolejnych grup migrantów. To zjawisko przybrało największe rozmiary w 2015 r., potęgując już wcześniej nabrzmiałe problemy i zagrożenia z nim związane. W artykule zamieszczonym w ostatnim numerze Przeglądu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, wydawanego przez ABW Krzysztof Izak omawia wpływ ostatnich fali migracyjnych za zmianę podejścia do ruchów migracyjnych w wybranych państwa Unii Europejskiej.

W tekście „Zmiana w postrzeganiu imigracji, integracji, wielokulturowości i zagrożenia islamskim radykalizmem przez władze niektórych państw UE” autor  rozważa również czy działania podejmowane przez władze państw UE w celu rozwiązania zaistniałych problemów i im przeciwdziałania mogłyby odnieść pożądany skutek i przyczynić się do uspokojenia nastrojów społecznych, a jeśli tak, to w jakim zakresie. A może jest wręcz przeciwnie, zastanawia się Krzysztof Izak – może działania będą „prowadzić do jeszcze większego zantagonizowania różnych grup społecznych, a co za tym idzie – do ich radykalizacji”.

„Założenia badawcze artykułu koncentrują się wokół problemów istotnych dla teraźniejszości i przyszłości Europy, związanych z migracją na nasz kontynent obywateli państw muzułmańskich, którzy nie zawsze potrafią lub chcą się zintegrować z mieszkańcami krajów przyjmujących”, czytamy w wstępie do materiału.

Autor zwraca również uwagę na zmieniający się stosunek władz wybranych państw UE do realizowanych przez lata projektów integracji i wielokulturowości. Pojawiły się liczne głosy krytyki koncepcji polityki integracyjnej, związane z przekonaniem o jej nieskuteczności w procesie przystosowania cudzoziemców do europejskiego społeczeństwa. Niektóre państwa zaczęły oficjalnie wycofywać się z projektów działań na rzecz imigrantów, a także odrzucać publiczną dyskusję związaną z wielokulturowością, co świadczy o porażce polityki integracyjnej imigrantów wyznających islam. Tym działaniom towarzyszyła religijna radykalizacja mniejszości muzułmańskich prowadząca do aktów brutalnej przemocy. Po wieloletnim odwracaniu społecznej uwagi od istoty zagrożenia spowodowała ona ostrą reakcję kilku rządów w UE, poza samą Brukselą. Analizując powyższe problemy, autor przy rozpatrywaniu tego zjawiska posłużył się następującymi metodami: historyczną – pozwalającą zrozumieć zmiany zachodzące w środowiskach imigranckich, behawioralną – przez którą rozumie się zachowania jednostek i grup społecznych oraz porównawczą – ukazującą zmiany w reakcji władz państwowych na zagrożenia ze strony zradykalizowanej części mniejszości muzułmańskich.

Cały tekst na stronach Przeglądu Bezpieczeństwa Wewnętrznego ABW.