Wojewódzka Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Lublinie

Szczepienie będzie realizowane poprzez zrzuty z samolotów oraz ręczne wykładanie przynęt zawierających doustną szczepionkę weterynaryjną. Przynęty mają stałą konsystencję i występują w formie krążków lub kostek o barwie od brązowo-zielonej do brązowej oraz intensywnym zapachu rybnym. W ich wnętrzu znajduje się blister wypełniony zawiesiną w kolorze od pomarańczowego do czerwono-fioletowego.

• Nie dotykaj, nie podnoś przynęt – kontakt z ludzkim zapachem może zniechęcić lisy do zjedzenia szczepionki.
•  Nie pozwalaj zwierzętom domowym (psom i kotom) na kontakt z przynętami przez co najmniej 14 dni od daty ich wyłożenia.
• W razie przypadkowego kontaktu człowieka ze szczepionką, należy umyć miejsce kontaktu wodą z mydłem i zgłosić się do lekarza.
• W przypadku połknięcia szczepionki przez zwierzę domowe – skontaktuj się z lekarzem weterynarii.

Wścieklizna jest jedną z najdłużej znanych i najgroźniejszych chorób odzwierzęcych. Wścieklizna jest wirusową chorobą zakaźną dotykającą centralnego układu nerwowego, na którą wrażliwe są wszystkie gatunki ssaków, w tym ludzie. W Polsce rezerwuarem wirusa wścieklizny jest lis rudy.

Wirus przenosi się poprzez ślinę zakażonego zwierzęcia, najczęściej w wyniku ugryzienia lub kontaktu śliny z uszkodzoną skórą lub błonami śluzowymi człowieka.

Ważne jest aby jak najszybciej dokładnie przemyć wodą i mydłem ranę lub powierzchnię narażoną na kontakt ze zwierzęciem i skontaktować się z lekarzem medycyny.

Każde ugryzienie człowieka przez dzikie zwierzę lub wzbudzające podejrzenie pogryzienie przez zwierzę domowe wymaga dokładnego sprawdzenia. Zdarzenie powinno zostać zgłoszone powiatowemu lekarzowi weterynarii.

Okres inkubacji wynosi zazwyczaj 3–8 tygodni, ale może być dłuższy. Początkowe objawy są niespecyficzne: bóle głowy, gorączka, nudności, niepokój, podniecenie oraz obrzęk skóry wokół miejsca ugryzienia. W późniejszym etapie pojawiają się porażenia mięśni, śpiączka, a także charakterystyczne objawy neurologiczne – wodowstręt i światłowstręt.

Dostępna jest skuteczna szczepionka, którą należy podać jak najszybciej po narażeniu na zakażenie – zgodnie z decyzją lekarza. W razie potrzeby lekarz może również zalecić podanie surowicy odpornościowej.

Nie istnieje leczenie swoiste w przypadku rozwiniętej choroby. Obecnie stosowane szczepienia są bezpieczne i mało uciążliwe, ale nieskuteczne po wystąpieniu objawów – dlatego liczy się szybka reakcja.

• Nie dotykaj martwych lub zabitych zwierząt – w razie kontaktu niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem i poinformuj lekarza weterynarii o miejscu znalezienia zwierzęcia.
• Obserwacja weterynaryjna żywego zwierzęcia podejrzanego o zakażenie może wykluczyć wściekliznę, jednak musi być prowadzona w warunkach, które eliminują ryzyko zakażenia innych osób.
• W Polsce do obszarów o największym ryzyku występowania wścieklizny należą województwa: lubelskie, mazowieckie, podlaskie, świętokrzyskie oraz podkarpackie.
• Wścieklizna występuje na wszystkich kontynentach – również podczas podróży zachowuj ostrożność i unikaj kontaktu z dzikimi lub bezpańskimi zwierzętami.