O bezpieczeństwie kosmetyków decyduje m.in. ich właściwe oznakowanie. Zgodnie z przepisami obowiązkowymi elementami, jakie powinny się znaleźć się na pojemnikach i opakowaniach zewnętrznych kosmetyków, w postaci informacji nieusuwalnych, łatwych do odczytania i widocznych, są:
1) dane osoby odpowiedzialnej za jego bezpieczeństwo (w tym jej nazwa i adres, np. producenta, importera lub dystrybutora mających swoją siedzibę na terenie Unii Europejskiej); w przypadku kosmetyków importowanych podaje się też nazwę kraju pochodzenia;
2) nominalna zawartość w momencie pakownia wyrażona w jednostkach masy lub objętości;
3) data jego minimalnej trwałości, do której zachowuje w pełni swoje pierwotne właściwości, poprzez jednoznaczne i trwałe wskazanie na pakowaniu/etykiecie:
- miesiąca i roku lub dnia, miesiąca i roku, do których można bezpiecznie go używać
(datę lub informacje o jej umiejscowieniu na opakowaniu poprzedza symbol 
lub zwrot „najlepiej zużyć przed końcem”),
- w przypadku kosmetyków o minimalnej trwałości powyżej 30 miesięcy, wskazanie daty nie jest obowiązkowe (choć możliwe) i wówczas na opakowaniu umieszczany jest symbol
(tzw. znak PAO - Period After Opening) z podaniem okresu (w miesiącach lub latach) w jakim po otwarciu opakowania (pojemnika) produkt może być bezpiecznie użyty przez konsumenta, np. (6 lub 12 miesięcy - 
lub 
),
W przypadku stosowania w zakładzie fryzjerskim kosmetyków, na opakowaniach których umieszczono znak PAO, personel powinien w trwały, jednoznaczny i widoczny sposób oznaczyć opakowanie takiego kosmetyku datą jego pierwszego otwarcia (np. niezmywalnym markerem), co pozwoli określić maksymalny czas jego użycia.
UWAGA! Są kosmetyki (bez oznaczenia daty trwałości oraz znaku PAO), w przypadku których pojęcie trwałości po ich otwarciu nie ma zastosowania, tj. produktów jednorazowego użytku, produktów, dla których nie istnieje ryzyko zepsucia (wody toaletowe. perfumy - wysoka zawartość alkoholu) lub produktów, których się nie otwiera (pojemniki ciśnieniowe dezodorantów).
4) szczególne środki ostrożności (w języku polskim), jakich należy przestrzegać podczas ich stosowania, w tym ich profesjonalnego użycia, np. jakie substancje mogą być zawarte w kosmetyku tylko z zachowaniem określonego ostrzeżenia lub pochodzące od producenta instrukcje ich bezpiecznego użycia lub zalecenia stosowania środków ochrony skóry lub oczu w związku z możliwym niekorzystnym oddziaływaniem konkretnych substancji chemicznych (np. zalecenie użycia dołączonych rękawiczek przy użyciu farb do włosów);
Informacje te podaje się w języku polskim w celu właściwego i bezpiecznego użycia danego kosmetyku (tak przez użytkownika końcowego, jak i dla produktów kosmetycznych do stosowania profesjonalnego, np. używanych przez personel zakładu fryzjerskiego).
Jeżeli ze względów praktycznych (za mało miejsca na opakowaniu kosmetyku) nie jest możliwe zamieszczenie informacji dot. szczególnych środków ostrożności:
- informacje te umieszcza się na załączonej lub doczepionej ulotce (np. instrukcja użycia farby do włosów), etykiecie, taśmie, metce lub karcie;
- jeżeli to możliwe odniesienie (odesłanie) do tych informacji podaje się na pojemniku lub opakowaniu zewnętrznym w postaci informacji skróconej lub symbolu
5) numer partii produktu lub oznaczenia pozwalające na identyfikację produktu kosmetycznego (np. informacje zakodowane w kodzie EAN lub QR, m. in. o przeznaczeniu na rynek danego kraju, oznaczenie podmiotu wprowadzającego do obrotu, data produkcji, nr partii);
6) funkcja produktu w języku polskim (np. odżywka do włosów, olejek do brody, pasta do układania fryzury), o ile jednoznacznie nie wynika ona z jego prezentacji (zdjęcia, grafiki i symbole umieszczone na opakowaniu kosmetyku mogą wskazywać na jego przeznaczenie i miejsce aplikacji);
7) wykaz składników, jakie kosmetyk zawiera (substancje chemiczne), poprzedzony jest określeniem
ingredients; nazwy składników podaje się w porządku malejącym, wg masy w momencie ich dodawania do produktu kosmetycznego, składniki mają nazwy zgodne z Międzynarodowym Nazewnictwie Składników Kosmetycznych (Internatoinal Nomenclature of Cosmetic Ingredients – INCI), dzięki czemu w całej Unii Europejskiej wszystkie surowce kosmetyczne nazywają się dokładnie tak samo).
Znajomość składników zawartych w danym kosmetyku jest istotna dla użytkowników (klientów zakładu, w którym są stosowane), którzy mogą być uczuleni na daną substancję chemiczną lub w przypadku takiego działania niepożądanego pozwoli to wytypować czynnik alergizujący i przyspieszy leczenie osoby poszkodowanej.
