Zespół Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu

Dyrekcja Zespołu Szkół Muzycznych w Gdańsku–Wrzeszczu informuje, że w budynku Szkoły Muzycznej I st. im. Grażyny Bacewicz przy ul. Romana Dmowskiego 16B trwają prace budowlane polegające na remoncie elewacji budynku.

W ramach Programu rządowego Infrastruktura szkolnictwa artystycznego otrzymaliśmy dofinansowanie ze środków finansowych Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na realizację zadania pn.: Remont elewacji budynku Szkoły Muzycznej I st. w Gdańsku- Wrzeszczu. Kwota dofinansowania wynosi 546 000,00zł.

Zakres zadania obejmuje: demontaż elementów zakwalifikowanych do konserwacji oraz elementów uszkodzonych. Konserwacja i naprawa fragmentów uszkodzonych, przemurowanie krenelaży, wzmocnienie spękanych murów, przebicie otworów wentylacyjnych. Demontaż istniejących krat, wykonanie nowych. Czyszczenie elewacji. Ponowny montaż elementów zdemontowanych do konserwacji oraz nowych krat zabezpieczających.

Tekst i opracowanie - mgr Dariusz Chmielewski
Zdjęcia - Ewa Jachnicka, Tomasz Blomberg i Dariusz Chmielewski.

Głównym zadaniem, jakie stało przed Wykonawcą prac było właściwe oczyszczenie, wzmocnienie i uzupełnienie wszystkich elementów budulcowych i architektoniczno-plastycznych elewacji - wątku ceglanego, cegieł glazurowanych, tynków, ceramicznych gzymsów arkadkowych oraz elementów krenelaży, pokrytych kształtkami glazurowanymi i dachówką karpiówką. Niezbędne było także konstrukcyjne wzmocnienie spękanego muru - wybrano tu metodę zszywania prętami ze stali austenicznej, wklejanymi w nacięte spoinowanie wątku morowego.

Jako metodę oczyszczania prac wybrano mycie przegrzaną parą wodną, po naniesieniu na powierzchnię muru roztworu kwasu fluorowodorowego (stężenie 1,5 do 3%). Stężenie dobrano w drodze prób wykonywanych w różnych partiach elewacji. Następnie po zbadaniu tynków w blendach i fryzach stwierdzono całkowitą ich degradację, wobec czego usunięto je i odtworzono przy użyciu tynków z zawartością trassu reńskiego. Kolejnym etapem (po zszywaniu spękań wyżej opisana metodą) było wykonanie przemurowań najbardziej zniszczonych partii muru - zarówno z cegły licowej i kształtek, jak też cegieł i kształtek glazurowanych. Kształtki w większości zamówiono do rekonstrukcji w manufakturze Wojciecha Olszewskiego w Sopocie, natomiast największe z nich formatem kształtki gzymsowe zamówiono w cegielni Dąbrówka. Cegły i kształtki posiadające niewielkie ubytki uzupełniano kitami mineralnymi barwionymi w masie (Optolith NSR). Z kolei uzupełnianie uszkodzonych glazur wykonano po wykonanych próbach w następujący sposób: kitowanie ubytków, szlifowanie, nałożenie farby połyskliwej wodorozcieńczalnej, a po wyschnięciu nabłyszczenie powierzchni woskiem Carnauba. Równolegle usuwano całkowicie zniszczoną spoinę i wykonywano nową, kształtowaną zgodnie z oryginałem w trójkąt (dolne i górne podcięcie fugówką), po czym nowe i zachowane spoiny scalano kolorystycznie farbami laserunkowymi w miejscach największych kontrastów. Wspomniane wyżej tynkowane partie elewacji pomalowano kryjąco farbą matową, najbardziej zbliżoną kolorystycznie do barwy spoinowania murów. Na elewacji bocznej istniejące tynki umyto i zdezynfekowano, uzupełniono ubytki, a następnie całość pokryto gruntem scalającym barwionym w masie, zawierającym piasek krzemowy, by na końcu pomalować powierzchnie farbą matową najbardziej zbliżoną do koloru cegły licowej. Usunięto natomiast tynki z przypór elewacji bocznej i poddano konserwacji odkryty wątek ceglany. Jednym z najważniejszych zadań, wskazanych w dokumentacji projektowej i konserwatorskiej było wykonanie przemurowań znacząco uszkodzonych krenelaży. W związku z powyższym rozebrano wszystkie rozspojone podstawy i zwieńczenia słupków, ponownie je odbudowując z użyciem oryginalnych cegieł i kształtek, uzupełniając także brakujące (w szczególności w partiach zwieńczeń). W przypadku krenelaży narożnych oryginalne wykończenie zaprawą ze spadkiem pokryto warstwą hydroizolacyjną w postaci szlamu mineralnego. Następnie całość ceramicznego pokrycia blankowania dachówką karpiówką wymieniono na nowe, także z karpiówki. Jednymi z najbardziej znaczących zniszczeń elewacji były uszkodzenia mechaniczne parapetów i ościeży dokonane podczas wymiany stolarki okiennej w budynku. Wszystkie zniszczone cegły i kształtki wymieniono lub naprawiono, usuwając z ościeży okiennych zaprawy klejowe. W przypadkach koniecznych pustki wokół stolarek wypełniono pianą izolacyjną, a następnie styk stolarek z murem wypełniono fugą oraz spoiną z klejo-uszczelniacza w kolorze ceramiki. Ostatnim elementem prac było zamontowanie elementów metaloplastycznych - osłon antykradzieżowych na dolnych częściach rur spustowych, daszku nad wejściem do mieszkania w suterenie oraz krat (stałych lub otwieranych) w oknach przyziemia. W miejsce płyt granitowych, które były ułożone jako opaska wokół budynku, wykonano tzw. opaskę drenażową - w pasie przyległym do elewacji usunięto ziemię, wykonano obrzeża i krawężniki betonowe, ułożono w wykopie geowłókninę, a następnie przysypano ją piaskiem i w górnej warstwie kamieniem (drobnym otoczakiem). Dzięki powyższemu zabiegowi wyeliminowano działanie wód opadowych odbijających się od nawierzchni na elewację oraz zapewniono prawidłowe wchłanianie tych wód i swobodne ich odparowanie. Na zakończenie wykonano niwelację terenu aby prawidłowo odprowadzić wodę od budynku.

Poniżej zaprezentowany zostanie materiał ilustracyjny ukazujący stan elewacji przed rozpoczęciem prac, w trakcie ich realizacji, a także po zakończeniu robót.