Polska w Angoli

Sytuacja polityczna w DRK pozostaje napięta. W Kinszasie, Lubumbashi i innych większych miastach może dochodzić do demonstracji, zamieszek i starć ze służbami bezpieczeństwa. Możliwe jest występowanie ograniczeń w transporcie lądowym i lotniczym oraz telekomunikacji.

W prowincjach północno-wschodnich i wschodnich oraz na obszarach przy granicy z Republiką Środkowoafrykańską ogólny poziom zagrożenia jest bardzo wysoki. Dochodzić tam może do starć sił rządowych z uzbrojonymi grupami, napadów rabunkowych, porwań i zamieszek.

W prowincjach Kasai, w tym zwłaszcza w okolicy miasta Kananga, działają uzbrojone grupy,  które dopuszczają się zabójstw oraz porwań cudzoziemców. Podróżowanie do tych prowincji może wiązać się z zagrożeniem życia.

W stolicy kraju wzrosła przestępczość pospolita, w tym liczba napadów z bronią w ręku, nawet w centrum miasta. Należy unikać poruszania się w pojedynkę i pieszo, zwłaszcza w nocy. Trzeba wystrzegać się fałszywych kontroli policyjnych, które często okazują się próbą kradzieży. W trakcie kontroli zaleca się przedstawianie władzom miejscowym tylko potwierdzonych kopii, a nie oryginałów dokumentów (paszport, prawo jazdy, dokumenty pojazdu).

W związku z zagrożeniem bezpieczeństwa oraz brakiem polskiej placówki w tym kraju, możliwość udzielenia bezpośredniej pomocy konsularnej obywatelom polskim jest bardzo ograniczona. Zgodnie z prawem UE, obywatele polscy przebywający w państwach trzecich (poza UE), w których nie ma polskiej placówki, uprawnieni są do pomocy dyplomatycznej i konsularnej państw członkowskich UE posiadających w danym kraju placówkę, na takich samych warunkach, na jakich państwa te pomagają swoim obywatelom. W celu nawiązania kontaktu z placówką państwa członkowskiego UE, zachęcamy do korzystania z wyszukiwarki na stronie Komisji Europejskiej.

1. Na jakim dokumencie podróży można przekroczyć granicę?

• Paszport: TAK
• Paszport tymczasowy: NIE
• Dowód osobisty: NIE

2. Jaka jest wymagana minimalna ważność dokumentu podróży?

Wymagana ważność paszportu to minimum 6 miesięcy od momentu zakończenia pobytu w DRK.

3. Czy trzeba wyrobić wizę?

Władze DRK wymagają od obywateli RP, bez względu na rodzaj paszportu, wizy pobytowej. Wizy pobytowe do DRK są wydawane na maksymalnie sześć miesięcy. Wizy na dłuższy okres pobytu są wydawane w DRK przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (Direction Générale de Migration; tel.: +243 97 2963195; +243 84 0304237; Website: www.dgm.cd) lub w przypadku wiz specjalnych przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Dyrekcja Protokołu Państwowego).

4. Czy są inne, dodatkowe wymogi dotyczące wjazdu?

Wymagany jest dowód szczepienia przeciw żółtej febrze - należy go okazać straży granicznej przy wjeździe do kraju (tzw. żółta książeczka).

Brak wymogów wjazdowych związanych z COVID-19.

5. Czy jest wymagana pisemna zgoda rodziców/opiekunów prawnych na podróż dziecka z osobą trzecią? 

Tak, zgoda powinna być poświadczona przez notariusza, zalegalizowana w MSZ, poświadczona przez Ambasadę DRK w Warszawie (ul. Bogatki 3, 02-837 Warszawa, +48 22 4000393) i przetłumaczona przez tłumacza przysięgłego na język francuski.  

6. Zasady pobytu

Długość pobytu w DRK uzależniona jest od ważności otrzymanej wizy wjazdowej. Wizy turystyczne wydawane są maksymalnie na okres do sześciu miesięcy (wizy jednokrotne lub wielokrotne).

Nie ma obowiązku wykupienia ubezpieczeń osobowych. Zaleca się jednak wykupienie polisy, by uzyskać refundację poniesionych wydatków - najlepiej takiej, która obejmuje także koszty transportu medycznego chorego.

Z uwagi na tropikalny klimat występuje tu duże zagrożenie sanitarno-epidemiologiczne. Szczepienie przeciw żółtej febrze jest obowiązkowe, zaleca się także szczepienia przeciw tężcowi, cholerze, wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B. W sprawie szczegółowej i aktualnej informacji dotyczącej szczepień należy kontaktować się z wojewódzką stacją sanitarno-epidemiologiczną lub specjalistą ds. medycyny tropikalnej.

Do najczęściej występujących chorób należą malaria i dur brzuszny. Okresowo wybuchają epidemie cholery, dżumy i eboli. Należy unikać spożywania żywności niewiadomego pochodzenia; woda nadaje się do picia dopiero po przefiltrowaniu i przegotowaniu.

Służba zdrowia jest na niskim poziomie, dostępne są tylko podstawowe usługi medyczne. Wizyta u lekarza kosztuje 50-100 USD, a dzień pobytu w szpitalu 100-250 USD.

Podróżowanie po kraju jest dość trudne. Infrastruktura drogowa Konga jest słabo rozwinięta. Większość dróg jest przejezdna tylko dla samochodów terenowych. Na drogach często spotyka się posterunki wojskowe. Może zdarzyć się, że żołnierze podczas kontroli będą domagać się pieniędzy, papierosów itp.

W Kinszasie należy unikać dzielnic położonych na przedmieściach i samotnego podróżowania.

W miarę sprawnie funkcjonuje komunikacja lotnicza. Jednak ze względu na nieprzestrzeganie europejskich przepisów bezpieczeństwa należy zachować szczególną ostrożność przy wyborze krajowych przewoźników.

Uznawane jest polskie i międzynarodowe prawo jazdy. Miejscowi kierowcy nie respektują przepisów ruchu drogowego, większość pojazdów jest w złym stanie technicznym. W razie kolizji należy jak najszybciej udać się na najbliższy posterunek policji, ponieważ pozostanie na miejscu grozi samosądem ze strony miejscowej ludności.

Przepisy celne zbliżone są do standardów europejskich. Zgodnie z miejscowymi przepisami można wywieźć do 10 tys. USD. Nie wolno wywozić miejscowej waluty oraz drogocennych kamieni (szczególnie diamentów i brylantów).

Przy wyjeździe od wszystkich pasażerów lotów międzynarodowych pobierany jest podatek lotniskowy w wysokości 50 USD oraz opłata za odprawę pasażerską w wysokości 5 USD.

Wewnątrz kraju są problemy z zaopatrzeniem w paliwo, na całym terytorium często występują przerwy w dostawie energii elektrycznej.

Zaleca się unikanie fotografowania i filmowania, zwłaszcza w stolicy. W Ministerstwie Informacji można uzyskać zgodę na fotografowanie do celów zawodowych (koszt ok. 200 USD). Całkowicie zakazane jest fotografowanie pałacu prezydenckiego, lotnisk i wszystkich budynków publicznych.

W większych sklepach, lepszych restauracjach i w hotelach można płacić dolarami amerykańskimi.

Akceptowane są tylko banknoty nowych edycji (z tzw. dużymi głowami). Bilon nie jest używany. Poza Kinszasą wymiana euro jest utrudniona.

Brak możliwości posługiwania się kartami kredytowymi (z wyjątkiem kilku sklepów w Kinszasie, Grand Hotelu, Hotelu Memling i Pullman i agencji Air France).

Przyjeżdżający do DRK powinien znać w stopniu podstawowym język francuski. Znajomość innych języków obcych wśród miejscowej ludności jest znikoma, dotyczy to także urzędników administracji państwowej i samorządowej.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych dokłada wszelkich starań, aby informacje dla podróżujących publikowane na stronach MSZ były rzetelne, wyczerpujące i aktualne. Jednocześnie podkreślamy, że publikowane przez MSZ treści należy traktować wyłącznie jako rekomendacje, które nie mogą stanowić podstawy do jakichkolwiek roszczeń. Należy pamiętać, że MSZ nie ma prawnych możliwości zakazania wyjazdu do jakiegokolwiek państwa.