Polska wspólnie z Litwą i Czechami upamiętnia wybitnego białoruskiego humanistę Franciszka Skarynę
19.01.2022
20 stycznia 2022 r. o 17.00 w praskiej bazylice św. Piotra i Pawła na Wyszehradzie zostanie odprawiona uroczysta msza św. w intencji Franciszka Skaryny (1470-1552), wybitnego białoruskiego humanisty, tłumacza, drukarza, obywatela Wielkiego Księstwa Litewskiego, poddanego Jagiellonów, zajmującego godne miejsce również w pamięci Kościoła katolickiego. Inicjatorem wydarzenia są Ambasady Litwy i Polski w Pradze i Instytut Polski w Pradze. Mszę celebrować będzie abp. praski, kardynał Dominik Duka.
Rok 2022 został ogłoszony przez litewski parlament Rokiem Skaryny – mija bowiem 500 lat od wydania drukiem w Wielkim Księstwie Litewskim pierwszej książki. Poza Pragą msze święte w intencji Skaryny zostaną odprawione tego samego dnia również w Warszawie, o godz. 19.00 w archikatedrze pw. św. Jana Chrzciciela oraz w Wilnie, Mińsku, Połocku i Padwie.
Celem tej inicjatywy jest przypomnienie postaci Franciszka Skaryny, a jednocześnie podkreślenie wspólnego dziedzictwa i więzów kulturowych w naszym regionie. To wyraz wsparcia dla białoruskiego społeczeństwa obywatelskiego w jego dążeniach do budowy niezależnego i demokratycznego państwa. To również znak solidarności ze strony Polaków, Litwinów i Czechów, którzy nie pozostają obojętni w obliczu represji, jakich ze strony reżimu Łukaszenki doświadczają nasi sąsiedzi - zarówno naród białoruski, jak i mniejszość polska. W nabożeństwach w Wilnie, Pradze i Warszawie wezmą udział przedstawiciele ministerstw spraw zagranicznych.
Do udziału we mszy świętej w warszawskiej archikatedrze, którą odprawi biskup Michał Janocha, są serdecznie zaproszeni przedstawiciele władz, kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej, korpus dyplomatyczny, przedstawiciele emigracyjnych środowisk białoruskich oraz polskich środowisk zaangażowanych w pomoc dla Białorusi.
Franciszek Skaryna odegrał istotną rolę w kształtowaniu świadomości Białorusinów. Był prekursorem piśmiennictwa białoruskiego, tłumaczem Biblii z języka staro-cerkiewno-słowiańskiego na język starobiałoruski. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Mieszkał i pracował w Wilnie jako sekretarz i osobisty lekarz na dworze biskupa wileńskiego Jana, syna, a zarazem sekretarza króla Zygmunta I Starego. Prowadził ożywioną działalność wydawniczą w Pradze i tam też zmarł.