Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad

Znaki poziome to linie ciągłe lub przerywane, pojedyncze lub podwójne, strzałki, symbole, napisy oraz inne linie związane z oznaczaniem określonych miejsc na drodze. 

Podstawą wdrażania oznakowania poziomego na drogach publicznych są zapisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach.

Załącznik nr 2 tego dokumentu określa dla znaków drogowych poziomych:

• wymagania techniczne,
• okres trwałości używanych materiałów,
• rodzaje i zakres stosowania,
• wzory i konstrukcje znaków,
• liternictwo drogowe.

Znaki poziome mogą występować samodzielnie lub w powiązaniu ze znakami pionowymi. Umożliwiają one przekazywanie kierującym pojazdami informacji o przyjętym sposobie prowadzenia ruchu, nawet tam, gdzie zastosowanie innego rodzaju oznakowania jest niewystarczające lub niemożliwe.

Oznakowaniu poziomemu podlegają na całej długości:

• drogi krajowe i wojewódzkie w zakresie linii segregacyjnych i krawędziowych, na odcinkach o szerokości jezdni 6 m i większej,
• drogi krajowe i wojewódzkie w zakresie linii krawędziowych, na odcinkach o szerokości mniejszej niż 6 m.

Należy wskazać, że zgodnie z wyżej wymienionym rozporządzeniem, parametry oznakowania poziomego na drogach krajowych (autostrady, drogi ekspresowe, drogi główne ruchu przyspieszonego) powinny spełniać standardy wyższe niż na drogach pozostałych kategorii (szerokości linii, kompletność, technologia wykonania).

Mając na uwadze doświadczenia i obserwacje oraz porównując zakres oznakowania poziomego na drogach krajowych, np. z oznakowaniem dróg o podobnej kategorii (Bundesstrassen), stwierdza się, iż drogi krajowe w Polsce oznakowywane są w sposób
o wiele bardziej nasycony niż u naszych zachodnich sąsiadów. Poniżej kilka przykładów:

1. Oznakowanie wysp azyli:

a) Niemcy: droga B104 – pojedyncza cienka linia ciągła lub obszar wyłączony z ruchu (obwiednie linii cienkiej oraz linie skośne o rozsuniętym rozstawie pasów poprzecznych)

 

b) Polska: DK19 – obszar wyłączony z ruchu o obwiedni 24 cm oraz zagęszczonym rozstawie pasów poprzecznych o szerokości 24 cm

 

2. Typowe oznakowanie poziome na odcinkach z zakazem wyprzedzania:

a) Niemcy: droga B104 – pojedyncza cienka ciągła linia segregacyjna, cienkie linie krawędziowe

 

 

b) Polska: droga DK19 – podwójna linia ciągła segregacyjna, linie krawędziowe o szerokości 24 cm

 

3. Oznakowanie typowego skrzyżowania z pasem do skrętu w lewo poza obszarem zabudowanym:

a. Niemcy: droga B188 – pojedyncza linia segregacyjna, cienkie linie rozdzielające pasy ruchu

 

b. Polska: droga DK19 – podwójna linia segregacyjna, linia rozdzielająca pasy ruchu o szerokości 24 cm

 

Co roku na sieci dróg krajowych wykonywana jest odnowa oznakowania poziomego. Poniżej dane obrazujące kwoty wydatkowane na ten cel oraz zakres prac zrealizowany w poszczególnych latach:

• w 2020 roku ok. 3,5 mln m2 za kwotę ok. 42,6 mln zł
• w 2021 roku ok. 4,0 mln m2 za kwotę ok. 47,0 mln zł
• w 2022 roku ok. 3,9 mln m2 za kwotę ok. 46,8 mln zł

W 2021 i 2022 roku GDDKiA udostępniła do ruchu blisko 750 km nowych dróg. Na nowych drogach oznakowanie poziome objęte jest gwarancją wykonawcy.

Prace związane z oznakowaniem poziomym, co do zasady realizuje się jako niezbędną jego odnowę, realizowaną po zakończeniu robót konserwacyjnych, tj. remontów cząstkowych (po okresie zimowym), oraz na bieżąco, w miarę potrzeb.

Oznakowanie poziome powinno być czyste, czytelne, bez przetarć, a także dobrze widoczne w dzień i w nocy.

W czasie wykonywania oznakowania temperatura powietrza i nawierzchni powinna wynosić co najmniej 5°C, a wilgotność względna powietrza powinna być zgodna z zaleceniami producenta lub wynosić max 85 proc.

Przed wykonaniem oznakowania poziomego malowaną nawierzchnię należy oczyścić z pyłu, kurzu, piasku, smarów, olejów i innych zanieczyszczeń, przy użyciu odpowiedniego sprzętu.

Nawierzchnia przygotowana do wykonania oznakowania poziomego musi być czysta i sucha.

Odnawianie oznakowania poziomego wykonane jest materiałem o sprawdzonej dobrej przyczepności do starej nawierzchni:

• oznakowanie wykonane farbami akrylowymi, odnawiane jest także farbami akrylowymi,
• oznakowanie grubowarstwowe wykonane masami termoplastycznymi odnawiane jest odpowiednimi farbami akrylowymi,
• oznakowanie wykonane masami chemoutwardzalnymi odnawiane jest natryskiwanymi masami chemoutwardzalnymi lub odpowiednimi farbami akrylowymi,
• odnowę oznakowania w miejscu usunięcia starego oznakowania należy wykonać farbami akrylowymi, masami termoplastycznymi lub masami chemoutwardzalnymi w zależności od istniejącego oznakowania w ciągu danego odcinka drogi.

Ilość stosowanego do odnowienia materiału należy dobrać w zależności od rodzaju i stanu oznakowania odnawianego, kierując się wskazówkami producenta materiału oraz zaleceniami GDDKiA.

W zakresie technologii wykonania oznakowania możemy wyróżnić oznakowanie cienkowarstwowe (0,3 do 0,8 mm) oraz grubowarstwowe (0,9 do 3,5 mm).

W przypadku technologii oznakowania cienkowarstwowego nawet świeżo wykonane oznakowanie przestaje być dla kierowcy dobrze widoczne w nocy podczas opadów deszczu (gdy na powierzchni tworzy się cienki film z wody). Dlatego też coraz częściej stosowane jest oznakowanie grubowarstwowe strukturalne. Oznakowanie to charakteryzuje się nieregularnością powierzchni, co z kolei powoduje, że jest ono widoczne również podczas opadów deszczu.

Podczas prac związanych z wykonaniem, bądź odnową oznakowania poziomego, należy liczyć się z utrudnieniami związanymi, z tym, że są to roboty wykonywane bezpośrednio na jedni na której odbywa się ruch. Dla kierowców stanowi to nie tylko problem spowolnienia w ruchu, ale też zwiększa ryzyko wystąpienia zdarzeń drogowych. Powoduje konieczność zachowania szczególnej ostrożności w trosce o bezpieczeństwo własne, jak również pracowników drogowych zajmujących się odnową oznakowania poziomego, ze względu na to, że prace te wykonuje się zawsze pod ruchem.