Graniczna Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna
w Elblągu

Szczególnie niebezpieczna wirusowa gorączka krwotoczna, której rezerwuarem są niektóre gatunki dzikich zwierząt żyjących na kontynencie afrykańskim (np. nietoperze, małpy, gryzonie). 

Dnia 27 września 2024 r. w Rwandzie potwierdzono ognisko epidemiczne gorączki krwotocznej Marburg. Zachorowania stwierdzono w stolicy Rwandy - Kigali oraz w regionach graniczących z Demokratyczną Republiką Konga, Ugandą, Tanzanią.

Ryzyko zawleczenia wirusa do Europy oceniane jest jako niskie. W październiku 2024 r. u osób powracających z Rwandy do krajów UE (Belgia, Niemcy) odnotowano kilka podejrzeń zachorowań. W wyniku przeprowadzonych badań nie stwierdzono zakażenia wirusem Marburg.

Okres wylęgania choroby wynosi od 2 do 21 dni, średnio 5-10 dni. Do początkowych objawów należą:

• wysoka gorączka,
• dreszcze,
• bóle głowy,
• bóle mięśni i stawów,
• bóle gardła,
• osłabienie.

Po upływie 2-5 dni u połowy zakażonych pojawiają się dolegliwości żołądkowo-jelitowe: dyskomfort w jamie brzusznej, silne nudności, wymioty i biegunka. Przy ciężkim przebiegu choroby występuje wysypka oraz dochodzi do krwotoków wielonarządowych. Choroba charakteryzuje się wysoką śmiertelnością.

Osoby wykazujące objawy zakażenia gorączki krwotocznej powinny być izolowane do momentu wykluczenia zakażenia.

Transmisja choroby odbywa się poprzez:

• bezpośredni kontakt z krwią lub innymi płynami ustrojowymi zakażonego człowieka lub zwierzęcia,
• kontakt z powierzchniami i przedmiotami zanieczyszczonymi materiałem biologicznym (np. ubrania, pościel, sprzęt medyczny).

Brak specyficznych metod leczenia choroby oraz dostępnej szczepionki.

Osoby podróżujące do krajów objętych epidemią gorączki krwotocznej Marburg powinny postępować zgodnie ze wskazaniami lokalnych służb medycznych oraz:

• unikać kontaktu z osobami wykazującymi objawy zakażenia,
• unikać kontaktu z przedmiotami i powierzchniami zanieczyszczonymi płynami ustrojowymi osób zakażonych,
• unikać kontaktu ze zwłokami osób zakażonych i procesem pochówku,
• w miarę możliwości unikać odwiedzania placówek opieki zdrowotnej na obszarach dotkniętych chorobą,
• unikać siedlisk nietoperzy (jaskini, kopalni) i wszelkich form bliskiego kontaktu zarówno z dzikimi, jak i martwymi zwierzętami,
• unikać dotykania (obróbki) i spożywania jakiegokolwiek rodzaju surowego mięsa pochodzącego z dzikich zwierząt,
• natychmiast zgłosić się do lokalnych służb medycznych w przypadku wystąpienia objawów zakażenia.

 

Źródło: Główny Inspektorat Sanitarny