Monitoring pożarowy
Monitoring pożarowy jest usługą polegającą na automatycznym przesyłaniu sygnałów alarmowych z lokalnego systemu sygnalizacji pożaru do Stanowiska Kierowania odpowiedniej Komendy Państwowej Straży Pożarnej, skąd oficer dyżurny wysyła, zlokalizowaną najbliżej obiektu Jednostkę Ratowniczo-Gaśniczą do działań ratowniczych. Dzięki monitoringowi pożarowemu, w przypadku wybuchu pożaru, czas reakcji straży pożarnej i podjęcia akcji ratowniczej jest skrócony do niezbędnego minimum. Ma to istotny wpływ na skuteczność ratowania zagrożonych osób oraz ich mienia.
Zgodnie z § 31 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. nr 109, poz. 719) właściciel zarządca lub użytkownik, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, uzgadnia z właściwym miejscowo komendantem powiatowym (miejskim) Państwowej Straży Pożarnej sposób połączenia urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych systemu sygnalizacji pożarowej z obiektem Państwowej Straży Pożarnej lub obiektem wskazanym przez tego komendanta. Niezależnie od powyższego zapisu, przepisy art. 5 i art. 30 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 620, z późn. zm.) oraz § 28 ust. i § 31 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719) jednoznacznie ustalają obowiązki w zakresie wyposażenia wskazanych obiektów w system sygnalizacji pożarowej wraz z jego połączeniem z obiektem komendy Państwowej Straży Pożarnej lub obiektem, wskazanym przez właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, nazywanym powszechnie systemem monitoringu pożarowego. Na liście objętej obligatoryjnym stosowaniem systemu sygnalizacji pożarowej, obejmującego urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, służące do samoczynnego wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, a także urządzenia odbiorcze alarmów pożarowych i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych znajduje się szereg obiektów, których wykaz przedstawiono poniżej.
1) budynki handlowe lub wystawowe:
a. jednokondygnacyjne o powierzchni strefy pożarowej powyżej 5 000 m2,
b. wielokondygnacyjne o powierzchni strefy pożarowej powyżej 2 500 m2;
2) teatry o liczbie miejsc powyżej 300;
3) kina o liczbie miejsc powyżej 600;
4) budynki o liczbie miejsc służących celom gastronomicznym powyżej 300;
5) sale widowiskowe i sportowe o liczbie miejsc powyżej 1 500;
6) szpitale, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz sanatoria - o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku;
7) szpitale psychiatryczne o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
8) domy pomocy społecznej i ośrodki rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
9) zakłady pracy zatrudniające powyżej 100 osób niepełnosprawnych w budynku;
10) budynki użyteczności publicznej wysokie i wysokościowe;
11) budynki zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza trzy doby, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200;
12) budynki zamieszkania zbiorowego niewymienione w pkt 11, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50;
13) archiwa wyznaczone przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych;
14) muzea oraz zabytki budowlane, wyznaczone przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej;
15) ośrodki elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i w urzędach obsługujących organy administracji rządowej;
16) centrale telefoniczne o pojemności powyżej 10 000 numerów i centrale telefoniczne tranzytowe o pojemności 5 000-10 000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym;
17) garaże podziemne, w których strefa pożarowa przekracza 1 500 m2 lub obejmujące więcej niż jedną kondygnację podziemną;
18) stacje metra i stacje kolei podziemnych;
19) dworce i porty, przeznaczone do jednoczesnego przebywania powyżej 500 osób;
20) banki, w których strefa pożarowa zawierająca salę operacyjną ma powierzchnię przekraczającą 500 m2;
21) biblioteki, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny.