Komenda Powiatowa
Państwowej Straży Pożarnej
w Wołowie

Straż pożarna jest zorganizowaną formacją umundurowaną zajmująca się szeroko rozumianą prewencją, walką z pożarami i klęskami żywiołowymi oraz  innymi miejscowymi zagrożeniami dla zdrowia i życia ludzkiego, dobytku oraz środowiska naturalnego.

Pożary jako żywioł od wieków niszczyły nasz kraj, obracając w perzynę nie tylko dobytek ludzi taki jak warsztaty pracy, majątek ruchomy czy domy mieszczańskie ale również i dorobek kulturalny.

Walkę z pożarami ludzkość prowadziła już w zamierzchłych czasach. Walka ta miała charakter dorywczy a także prowadzona była w sposób chaotyczny i niezorganizowany. Pomimo wielkiego wysiłku i ogromnej ofiarności ludzi w walce z tak potężnym i niszczycielskim żywiołem, jakim był ogień, najczęściej nie przynosił on większych korzyści, ograniczając w najlepszym przypadku tylko rozmiary klęski. Główna przyczyna tych klęsk wynikała z faktu, że prawie całe budownictwo mieszkalne, sakralne, a nawet obronne wznoszono z drewna. W Polsce z zorganizowanym ratownictwem przed ogniem spotykamy się już we wczesnym średniowieczu, przede wszystkim na terenie większych miast. Nie tworzono wówczas organizacji wyłącznie do tego celu, lecz obowiązek pełnienia funkcji ratowniczych na wypadek pożaru nakładano na rady miejskie oraz organizacje rzemieślnicze i kupieckie. Dopiero w XIX wieku zaczęto sobie coraz bardziej uzmysławiać konieczność tworzenia specjalnych organizacji do gaszenia pożarów, odpowiedniego w tym celu szkolenia ludzi oraz przygotowania narzędzi ratowniczych.

Po pożarze, który strawił większą część miasta Wołowa w latach 80 XVIII w. odbudowano je jako murowane oraz kryte dachówką. Władze pruskie, które wsparły finansowo jago odbudowę narzuciły ten rodzaj budownictwa. W 1809 r. odnotowano, iż 250 domów w mieście było kryte dachówką, a tylko 24 zapewne na przedmieściach, gontem i słomą. Właściciele domów zobowiązani byli do posiadania sprzętu przeciwpożarowego: haków, wiader, drabin itp. Większy skład tego sprzętu mieścił się również w szopie opodal Ratusza. Pierwszą stałą, ochotniczą straż pożarną utworzyło w 1849 r. Verein für Rettung aus Feuergefahr. W okresie międzywojennym strażacy wołowscy zyskali odpowiedni samochód, zaś w 1935 r. nową remizę.

Jak podaje  E. Kościk  „Pod koniec XVIII w. na stanie Wołowa znajdowały się trzy metalowe sikawki, 1 wąż gumowy do sikawki, 200 ręcznych drewnianych sikawek, 196 drabin, 23 kadzie na wodę, 212 wiader i 200 haków”.

Ochrona przeciwpożarowa po zakończeniu II Wojny Światowej oparta była na wzorcach przedwojennych tj. na filarach społecznej działalności jednostek OSP i Związku Ochotniczych Straży Pożarnych.

Komenda Powiatowa Straży Pożarnych w Wołowie została utworzona w oparciu o przepisy ustawy z 4 lutego 1950 r. o ochronie przeciwpożarowej i jej organizacji. Wołowska Straż Pożarna zagospodarowała budynek z 1915 roku, należący do ówczesnej niemieckiej straży pożarnej (zdjęcie nr 1). Otrzymano również  z demobilu amerykańskie samochody wojskowe marki „Dodge”. Przewożono nimi motopompy i węże oraz inny sprzęt gaśniczy. Stan etatowy komendy liczył kilkanaście osób. Kierowcy pełnili wtedy służbę w systemie 24 służby, 24 wolne.

Do znaczących osiągnięć Komendy Powiatowej Straży Pożarnych lat 60 – tych należy zaliczyć – zakup nowego sprzętu i samochodów. W tym czasie podniósł się wyraźnie poziom wyszkolenia jednostki, która na zawodach sportowo – pożarniczych ówczesnego województwa wrocławskiego zajmuje czołowe miejsca.

Następuje też gwałtowny rozwój drużyn młodzieżowych i żeńskich, których osiągnięcia są bardzo widoczne w sporcie pożarniczym. wielokrotnie też Komendę Powiatową Straży Pożarnych w Wołowie wyróżniano nagrodami i dyplomami za bardzo dobrą ocenę utrzymania i konserwacji sprzętu pożarniczego.

Komenda Powiatowa Straży Pożarnych w Wołowie została zlikwidowana w 1975 roku, w momencie likwidacji powiatów i podziału Polski na 49 województw.

W chwili, gdy powstało województwo wrocławskie powstała Komenda Rejonowa Straży Pożarnej (KR PSP).

            W drugiej połowie lat 80 – tych rozbudowano bazę lokalową jednostki: dobudowano piętro i dodatkowy budynek garażowo – magazynowy. Następnie w roku 1992, po powstaniu PSP w Wołowie utworzono tylko Jednostkę Ratowniczo – Gaśniczą (JRG), podległą Komendzie Rejonowej PSP w Trzebnicy. Pomimo usilnych starań w ramach województwa wrocławskiego nie udało się uzyskać dla niej statusu komendy rejonowej.