Komenda Powiatowa
Państwowej Straży Pożarnej
w Złotowie

PRZYPOMINAMY i APELUJEMY:

• Odpowiedzialność właścicieli i zarządców obiektów

Zapewnienie bezpiecznego użytkowania obiektu należy do właściciela lub zarządcy, zgodnie z art. 61 ustawy "Prawo budowlane". Zdarzenia związane z występowaniem owadów błonkoskrzydłych w większości przypadków nie są nagłe. Regularne dbanie o dobry stan techniczny budynku może zapobiec zagnieżdżeniu się owadów. Właściwymi instytucjami do likwidacji gniazd lub rojów są firmy dezynsekcyjne.

• Działania straży pożarnej w sytuacjach zagrożenia

W sytuacji bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia lub życia, szczególnie osób o ograniczonej zdolności poruszania się, z budynków użyteczności publicznej oraz placówek oświatowych, straż pożarna podejmuje wszelkie niezbędne działania zmierzające do usunięcia roju lub gniazda owadów błonkoskrzydłych. W przypadkach nieuzasadnionych strażacy ograniczają się do zabezpieczenia terenu działań, ewakuacji osób z obiektu oraz przekazania terenu działań właścicielowi lub zarządcy z zaleceniem zapewnienia bezpiecznego użytkowania obiektu.

•  Apel o rozsądek

Pamiętajmy, że każdy z nas może potrzebować pomocy. Nieuzasadnione wyjazdy strażaków w miejsca, gdzie ich interwencja nie jest konieczna, mogą powodować opóźnienia w dotarciu do zdarzeń, gdzie zagrożone jest życie lub zdrowie ludzi. Zachowajmy rozsądek i odpowiedzialność, aby strażacy mogli skutecznie pomagać tam, gdzie jest to naprawdę potrzebne!

KATALOG PODMIOTÓW POMOCNYCH PODCZAS USUWANIA GNIAZD OWADÓW BŁONKOSKRZYDŁYCH

Poniższa lista podmiotów świadczących usługi w zakresie usuwania/przenoszenia gniazd, rojów owadów błonkoskrzydłych dotyczy powiatu złotowskiego. W przypadku braku podmiotu zlokalizowanego na terenie powiatu złotowskiego warto zwrócić się o pomoc do podmiotu świadczącego usługi w sąsiednim powiecie. Wykaz podmiotów dezynfekcyjnych, pszczelarzy funkcjonujących na terenie Wielkopolski znajduje się na stronie Komendy Wojewódzkiej PSP w Poznaniu.

FIRMA ZAJMUJĄCE SIĘ USUWANIEM OWADÓW BŁONKOSKRZYDŁYCH (OSY, SZERSZENIE) NA TERENIE POWIATU ZŁOTOWSKIEGO:

PEST CONTROL ul. Czarnieckiego 26, 77-300 Człuchów tel. 692 129 882 lub 692 130 740

W 2023 roku w Polsce strażacy interweniowali 20 904 razy przy pożarach traw i nieużytków rolnych, w tym na terenie województwa:

1. DOLNOŚLĄSKIE: 2159
2. KUJAWSKO-POMORSKIE: 981
3. LUBELSKIE: 1105
4. LUBUSKIE: 645
5. ŁÓDZKIE: 1319
6. MAŁOPOLSKIE: 1356
7. MAZOWIECKIE: 3314
8. OPOLSKIE: 562
9. PODKARPACKIE: 1186
10. PODLASKIE: 582
11. POMORSKIE: 931
12. ŚLĄSKIE: 1672
13. ŚWIĘTOKRZYSKIE: 1199
14. WARMIŃSKO-MAZURSKIE: 996
15. WIELKOPOLSKIE: 1687
16. ZACHODNIOPOMORSKIE: 1210

Najwięcej pożarów traw i nieużytków w 2023 roku miało miejsce w miesiącach: marcu: 3633, lipcu: 3627 i czerwcu: 2987. W skali roku liczba jest następująca:

1. Styczeń: 514
2. Luty: 405
3. Marzec: 3633
4. Kwiecień: 2513
5. Maj: 2606
6. Czerwiec: 2987
7. Lipiec: 3627
8. Sierpień: 2502
9. Wrzesień: 1500
10. Październik: 590
11. Listopad: 27
12. Grudzień: 0

Niestety w 2023 roku w pożarach traw i nieużytków, odnotowano:

• Liczba ofiar śmiertelnych: 3
• Liczba osób rannych: 36
• Zużyto wody: 58 283 m³ (58 283 000 l)
• Powierzchnia: 6 174 ha (61,7 km²)
• Suma strat popożarowych: 68 992 900 PLN
• Średni czas trwania akcji: 56 min. i 39 s.
• Wyjazd do pożarów traw średnio co 10 min. i 54 s.

Kampania społeczna Państwowej Straży Pożarnej „Stop Pożarom Traw” trwa od 1 marca do 30 kwietnia 2022 r. Jej przebieg ze względu na pandemię koronawirusa ograniczał się do propagowania w mediach, także portalach społecznościowych, bezpiecznego zachowania się w obszarach przyrodniczych. Dzięki aktywności oficerów prasowych w całym kraju wiedza ta dociera do wielu ludzi.

Już od wielu lat przełom zimy, wiosny oraz przedwiośnie to okresy, w których wyraźnie wzrasta liczba pożarów łąk i nieużytków. Wiele osób wypala trawy i nieużytki rolne, tłumacząc swoje postępowanie chęcią użyźniania gleby. Od pokoleń wśród wielu ludzi panuje bowiem przekonanie, że spalenie trawy spowoduje szybszy i bujniejszy jej odrost, a tym samym przyniesie korzyści ekonomiczne. Jest to jednak całkowicie błędne myślenie. Rzeczywistość wskazuje, że wypalanie traw prowadzi do nieodwracalnych, niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym – ziemia wyjaławia się, zahamowany zostaje bardzo pożyteczny, naturalny rozkład resztek roślinnych oraz asymilacja azotu z powietrza. Do atmosfery przedostaje się szereg związków chemicznych będących truciznami zarówno dla ludzi jak i zwierząt. Wypalanie traw jest również przyczyną wielu pożarów, które niejednokrotnie prowadzą niestety także do wypadków śmiertelnych. Rocznie w tego rodzaju zdarzeniach śmierć ponosi kilkanaście osób.

Ziemia jest tylko jedna... Pamiętaj #stoppozaromtraw

Obszary zeszłorocznej wysuszonej roślinności, która ze względu na występujące w tym czasie okresy wegetacji stanowi doskonałe podłoże palne, co w zestawieniu z dużą aktywnością czynnika ludzkiego w tym sektorze, skutkuje gwałtownym wzrostem pożarów. Za ponad 94% przyczyn ich powstania odpowiedzialny jest człowiek.

W rozprzestrzenianiu ognia pomaga także wiatr. Osoby, które wbrew logice decydują się na wypalanie traw, przekonane są że w pełni kontrolują sytuację i w razie potrzeby, w porę zareagują. Niestety mylą się i czasami kończy się to tragedią. W przypadku gwałtownej zmiany jego kierunku, pożary bardzo często wymykają się spod kontroli i przenoszą na pobliskie lasy i zabudowania. Niejednokrotnie w takich pożarach ludzie tracą dobytek całego życia. Występuje rów­nież bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi.

Ci, którzy mimo wszystko chcą ryzykować, muszą również liczyć się z konsekwencjami.

O tym, że postępowanie takie jest niedozwolone mówi m.in. ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2018 r., poz. 142 z późn. zm.), art. 124. „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”. Art. 131 pkt. 12: „Kto (...) wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary… – podlega karze aresztu albo grzywny”.

Art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2017 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.); „w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:

- rozniecenia ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego, korzystania z otwartego płomienia, wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.

Za wykroczenia tego typu grożą surowe sankcje: Art. 82 ustawy z dnia 20 maja 1971r. Kodeksu wykroczeń (Dz. U. z 2018 r., poz. 618 z późn. zm.) – kara aresztu, nagany lub grzywny, której wysokość w myśl art. 24, § 1 może wynosić od 20 do 5000 zł. Art. 163. § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 2017r. poz. 2204 z późn. zm.) stanowi: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.

Pożary nieużytków, z uwagi na ich charakter i zazwyczaj duże rozmiary, angażują znaczną liczbę sił i środków straży pożarnych.

Każda interwencja to poważny wydatek finansowy. Strażacy zaangażowani w akcję gaszenia pożarów traw, łąk i nieużytków, w tym samym czasie mogą być potrzebni do ratowania życia i mienia ludzkiego w innym miejscu. Może się zdarzyć, że przez lekkomyślność ludzi nie dojadą z pomocą na czas tam, gdzie będą naprawdę potrzebni.

Zamarznięte stawy, jeziora i rzeki zawsze są niebezpieczne. Niefrasobliwość dorosłych oraz pozostawianie dzieci bez opieki, zbiera co roku śmiertelne żniwo. Mimo ostrzeżeń służb ratunkowych, co roku pod lodem ginie kilkanaście osób.

Jak aktywnie i bezpiecznie spędzać więc czas na świeżym powietrzu zimą?

Jeśli masz chęć pojeździć na łyżwach, najbezpieczniej spędzisz czas na sztucznym lodowisku przygotowanym na przykład na boisku szkolnym. Nie zawsze jest to jednak możliwe.

W takich sytuacjach przestrzegaj następujących zasad:

1. Bez opieki dorosłych nie wchodź na zamarznięte stawy, jeziora, a tym bardziej rzeki!
2. Wychodząc z domu zostaw informację o miejscu, w które się udajesz oraz planowanym czasie powrotu.
3. Sprawdź prognozę pogody. Dodatnia temperatura powietrza oznacza, że lód na akwenie może być na tyle cienki, że chodzenie po nim może zagrażać Twojemu życiu.
4. Sprawdź grubość lodu. Bezpieczna pokrywa lodowa to około 10 cm. Lód na ciekach wodnych jest zawsze cieńszy, z powodu jej ruchu, woda słabiej zamarza. Szczególnie niebezpieczne są miejsca w pobliżu ujścia rzek i kanałów, nurtów rzek, ujęć wody, mostów, pomostów i przy brzegach.
5. Zalegający na pokrywie lodowej śnieg potrafi być bardzo zdradliwy. Pod warstwą śniegu trudno ocenić zagrożenie, ponieważ nie widać grubości lodu, przerębli i innych niebezpiecznych miejsc. Ponadto śnieg obciąża dodatkowo taflę lodu zmniejszając tym samym jego wytrzymałość.
6. Na lód powinny wchodzić co najmniej dwie osoby, w pewnej odległości od siebie, jednak zawsze w zasięgu wzroku. Pod żadnym pozorem nie wolno wchodzić na lód, jeśli w pobliżu nikogo nie ma (dotyczy to również wędkarzy).
7. Dobrze, jak dorośli i dzieci maja przy sobie gwizdek. Używając go, łatwiej wezwać pomoc.
8. Warto mieć przy sobie kolce (czekany) pomocne przy wczołganiu się na lód, ponieważ wydostanie się na powierzchnię z przerębla jest bardzo utrudnione.
9. Jeśli usłyszysz trzeszczenie lodu, nie zatrzymuj się, ale natychmiast zawróć w kierunku brzegu. Zwróć również uwagę pozostałym użytkownikom o potencjalnym niebezpieczeństwie.

Co robić, jak zarwie się pod Tobą lód?

1. W przypadku załamania lodu staraj się zachować spokój, jednocześnie głośno wzywając pomocy.
2. Jeżeli to możliwe, połóż się płasko na wodzie, rozkładając szeroko ręce, starając się jednocześnie, o ile to możliwe, wydostać na lód. Z reguły jest to jednak niezwykle trudne. Dlatego lepiej oszczędzaj siły do czasu przybycia pomocy. Jeśli to możliwe zdejmij buty, pozbędziesz się w ten sposób niepotrzebnego obciążenia i łatwiej będziesz mógł utrzymać się na powierzchni.
3. W kierunku brzegu zawsze poruszaj się w pozycji leżącej.

Kiedy zauważysz osobę tonącą:

1. W pierwszej kolejności zaalarmuj służby ratunkowe tj. straż pożarną (tel. 998 lub 112) lub pogotowie ratunkowe (tel. 999 lub 112).
2. Pamiętaj! Najważniejsze jest własne bezpieczeństwo. Jeśli lód załamał się pod osobą poszkodowaną, może załamać się również pod Tobą. Dlatego tak ważne jest wezwanie pomocy profesjonalistów. Ratownik bez odpowiedniego zabezpieczenia może przebywać w zimnej wodzie krótko. Po 3. minutach dochodzi do wyziębienia organizmu.
3. Udzielając pomocy, nie biegnij w kierunku osoby poszkodowanej, ponieważ zwiększasz w ten sposób punktowy nacisk na lód, który może załamać się również pod Tobą. Do tonącego najlepiej zbliżyć się czołgając po lodzie.
4. Jeśli w zasięgu ręki masz do dyspozycji długi szalik, grubą gałąź lub sanki, spróbuj podczołgać się na taką odległość, aby możliwe było podanie tego typu przedmiotu poszkodowanemu.
5. Po wyciągnięciu osoby poszkodowanej z wody należy w miarę możliwość zdjąć mokre ubranie, okryć ją czymś ciepłym (płaszczem, kurtką) i jak najszybciej przetransportować do zamkniętego, ciepłego pomieszczenia, aby zapobiec dalszej utracie ciepła.
6. Do czasu przyjazdu służb ratunkowych, często sprawdzaj stan poszkodowanej osoby. W razie konieczności rozpocznij resuscytację krążeniowo-oddechową.
7. Gdy poszkodowany jest przytomny można podać mu słodkie i ciepłe (nie gorące i bezalkoholowe) płyny do picia.

Pamiętaj! Wchodząc na lód, zawsze ryzykujesz życiem!

 Opracowanie: Wydział Prewencji Społecznej KG PSP

Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Złotowie jak co roku informuje, iż zbliża się okres jesienno – zimowy, gdzie większość powstałych pożarów jest powodowana nieprawidłowym użytkowaniem instalacji kominowych dymowych, spalinowych, grzewczych oraz wadliwym użytkowaniem urządzeń ogrzewczych kotłów piecyków zasilanych paliwem stałym, ciekłym, gazowym lub energią elektryczną.

Zgodnie z przepisami prawa budowlanego (art. 61 i 62 Ustawy z dnia 7 lipca Prawo budowlane Dz. U. 2020 poz. 1333 z późn. zm.) i ochrony przeciwpożarowej (§ 30 Rozporządzenia M.S.W i A. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów Dz. U. Nr 109 z 2010 roku poz. 719  z późn, zm.), powinno się przeprowadzać odpowiednie przeglądy i pomiary instalacji użytkowych i urządzeń oraz dokonywać okresowych czyszczeń przewodów kominowych w następujący sposób:

1. Należy dokonywać okresowych kontroli, co najmniej raz w roku, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego elementów budynku, budowli, instalacji i urządzeń gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych)

2. Należy dokonywać okresowej kontroli, co najmniej raz na 5 lat, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego i badanie instalacji elektrycznej w zakresie stanu sprawności połączeń, osprzętu, zabezpieczeń i środków ochrony od porażeń, oporności izolacji przewodów

3. Należy dokonywać okresowego usuwania zanieczyszczeń w obiektach, w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego w okresie ich użytkowania: 

- od palenisk zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych - co najmniej raz w miesiącu, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej;

- od palenisk opalanych paliwem stałym – raz na 3 miesiące w okresie ich użytkowania;

- od palenisk opalanych paliwem płynnym i gazowym – raz na 6 miesięcy w okresie ich użytkowania.

4. Należy dokonywać okresowego usuwania zanieczyszczeń z przewodów wentylacyjnych co najmniej raz w roku, jeżeli większa częstotliwość nie wynika z warunków użytkowych.

Przeglądy i kontrole instalacji powinny być dokonywane przez osoby posiadające uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności. Kontrolę stanu technicznego instalacji, urządzeń elektrycznych, piorunochronnych i gazowych, powinny przeprowadzać osoby posiadające kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad eksploatacją urządzeń, instalacji oraz sieci energetycznych i gazowych.

Kontrolę stanu technicznego przewodów kominowych, powinny przeprowadzać:

a) osoby posiadające kwalifikacje mistrza w rzemiośle kominiarskim - w odniesieniu do przewodów dymowych oraz grawitacyjnych przewodów spalinowych i wentylacyjnych,

b) osoby posiadające uprawnienia budowlane odpowiedniej specjalności - w odniesieniu do przewodów kominowych, oraz do kominów przemysłowych, kominów wolno stojących oraz kominów lub przewodów kominowych, w których ciąg kominowy jest wymuszony pracą urządzeń mechanicznych.

Również należy pamiętać, aby w pobliżu kotłów i urządzeń grzewczych wytwarzających wysoką temperaturę nie składować materiałów łatwo zapalnych i palnych. Opał powinien być składowany w wydzielonych pomieszczeniach magazynowych (składach paliwa) lub (dotyczy kotłów grzewczych na paliwo stałe o mocy do 25 kW) w pomieszczeniu z kotłem w postaci zasieków, skrzyń lub pojemników. Przed paleniskiem podłoga powinna być wykonana z materiałów niepalnych, a w przypadku palnej podłogi powinna być zabezpieczona blachą o wymiarach min. 20 x 40 cm.

Ważnym elementem jest również zastosowanie w pomieszczeniu z kotłami grzewczymi odpowiedniej wentylacji w celu doprowadzenia do kotła grzewczego powietrza (tlenu) potrzebnego do prawidłowego spalania opału w kotle. W związku z powyższym KP PSP w Złotowie prosi o podjecie stosownych działań władczych i informacyjnych w celu wyeliminowania potencjalnych zagrożeń wynikających z nieprawidłowego użytkowania instalacji i urządzeń ogrzewczych zlokalizowanych w nadzorowanych budynkach.

Zagrożenia mogące powstać przy użytkowaniu gazu wynikają przede wszystkim z braku należytej dbałości o instalację i urządzenia gazowe. W celu uniknięcia pożaru czy wybuchu gazu lub ograniczenia ich skutków należy się kierować niżej wymienionymi zasadami:

1) Użytkownicy zobowiązani są do utrzymywania instalacji gazowej w dobrym stanie technicznym (nie dopuszczać do uszkodzeń mechanicznych i korozji) ,

2) Gazomierz znajdujący się poza lokalem odbiorcy powinien być przez niego zabezpieczony przed osobami niepowołanymi ,

3) Wszystkie odbiorniki gazu powinny być utrzymane w czystości i dobrym stanie technicznym (pojawienie się sadzy, lub żółty płomień na palniku to oznaki wadliwego spalania gazu) ,

4) Odbiorniki gazu powinno się eksploatować zgodnie z instrukcją producenta (np. nie wolno używać kuchenek gazowych do ogrzewania pomieszczeń) ,

5) Włączone odbiorniki gazu powinny być na bieżąco kontrolowane, chyba, że ich konstrukcja jest przystosowana do pracy bez dozoru ,

6) Gotowane ciecze na kuchenkach gazowych również należy kontrolować w celu uniknięcia wykipień, zgaszenia płomienia i niekontrolowanego wypływu gazu. Po zakończeniu pracy należy dokładnie zakręcić kurek gazowy ,

7) Właściciel budynku mieszkalnego lub zarządzający budynkiem wielorodzinnym co najmniej raz w roku powinien wykonać przegląd techniczny i badanie szczelności instalacji gazowej oraz sprawdzić drożność przewodów kominowych. Czynności te mogą wykonać osoby posiadające odpowiednie uprawnienia,

8) Zabronione jest dokonywanie samowolnie we własnym zakresie przeróbek, napraw instalacji i urządzeń gazowych oraz podłączeń dodatkowych odbiorników gazu bez uzgodnienia z rozdzielnią gazu ,

9) Użytkownikom urządzeń gazowych nie wolno pobierać gazu z pominięciem gazomierza, przerabiać, naprawiać, malować gazomierzy oraz zatykać otwory wentylacyjne i nawiewne w pomieszczeniach, w których zamontowane są odbiorniki gazu ,

10) Do zasilania urządzeń gazowych może być stosowany gaz płynny w butlach (propan-butan ), pod warunkiem instalowania w jednym mieszkaniu, w warsztacie lub lokalu użytkowym nie więcej niż dwóch butli, przyłączonych do urządzeń gazowych , o zawartości gazu do 11 kg każda :

- butle powinny być umieszczone w odległości co najmniej 1,5 m od urządzeń promieniujących ciepło (grzejniki, piece itp.), z wyłączeniem zestawów kuchni gazowych oraz ogrzewaczy promiennikowych i konwekcyjnych z szafkami na butle,

- butle należy umieszczać z dala od urządzeń powodujących iskrzenie,

- butle należy instalować w pozycji pionowej oraz zabezpieczyć przed uderzeniem, przewróceniem lub przypadkowym przemieszczeniem,

- temperatura pomieszczeń, w których instaluje się butle nie może przekroczyć 35 ºC .

W związku z koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa pożarowego w budynkach mieszkalnych zabronione jest:

1. Używanie ognia otwartego, palenie tytoniu i stosowanie innych czynników mogących zainicjować pożar w pomieszczeniach piwnicznych oraz na strychach ,

2. Garażowanie pojazdów silnikowych w pomieszczeniach nie przeznaczonych do tego celu, jeżeli nie opróżniono zbiornika paliwa pojazdu i nie odłączono na stałe zasilania akumulatorowego pojazdu ,

3. Przechowywanie materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5 m od:

a) urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne mogą nagrzewać się  do temperatury przekraczającej 100 oC ,

b) przewodów uziemiających oraz przewodów odprowadzających instalacji odgromowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej ,

4. Użytkowanie elektrycznych urządzeń ogrzewczych ustawionych bezpośrednio na podłożu palnym, z wyjątkiem urządzeń eksploatowanych zgodnie z warunkami określonymi przez producenta,

5. Stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych, z wyjątkiem materiałów trudno zapalnych, jeżeli zostaną umieszczone w odległości co najmniej 0,05 m od żarówki,

6. Instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznych, jak: wyłączniki, przełączniki, gniazda wtyczkowe, bezpośrednio na podłożu palnym, jeżeli ich konstrukcja nie zabezpiecza podłoża przed zapaleniem ,

7. Składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących ewakuacji ,

8. Ustawianie na klatkach schodowych jakichkolwiek przedmiotów utrudniających ewakuację oraz zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie,

9. Uniemożliwianie lub ograniczanie dostępu do:

a) urządzeń przeciwpożarowych, takich jak hydranty, zawory hydrantowe, suche piony ,

b) wyjść ewakuacyjnych ,

c) wyłączników i tablic rozdzielczych prądu elektrycznego oraz głównych zaworów gazu,

10. Przechowywanie w mieszkaniu cieczy łatwo zapalnych (benzyna, rozpuszczalniki, alkohol etylowy itp.) w ilości ponad 5 litrów i cieczy o temperaturze zapłonu 21 oC do 65 oC (nafta, olej napędowy, terpentyna) w ilości ponad 20 litrów.

Pożar w budynku mieszkalnym powstać może w pomieszczeniach mieszkalnych, piwnicach, poddaszach, zsypach, pionach instalacji elektrycznych oraz innych instalacji ocieplanych materiałem palnym.  W przypadku zauważenia pożaru należy niezwłocznie zaalarmować osoby przebywające w strefie zagrożenia oraz wezwać straż pożarną (tel. 998). Po wykręceniu numeru ratowniczego 112, lub alarmowego straży pożarnej 998  i zgłoszeniu się dyżurnego należy spokojnie i wyraźnie podać:

- swoje imię i nazwisko, numer telefonu, z którego nadawana jest informacja o zdarzeniu,

- adres i nazwę obiektu,

- co się pali, na którym piętrze,

- czy występuje zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego.

- po podaniu informacji nie odkładać słuchawki do chwili potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia.

Przyjmujący może zażądać:

- potwierdzenia zgłoszenia poprzez oddzwonienie,

- dodatkowych informacji, które w miarę możliwości należy podać.

Największe zagrożenie dla osób przebywających w pobliżu pożaru niesie ze sobą zadymienie poziomych i pionowych dróg ewakuacji.

W przypadku pożaru we własnym mieszkaniu należy:

- wyprowadzić z mieszkania dzieci i osoby niepełnosprawne,

- w zależności od zaistniałej sytuacji podjąć działania gaśnicze, wyłączyć dopływ gazu i energii elektrycznej, nie otwierać okien,

- jeśli ugaszenie pożaru we własnym zakresie jest niemożliwe, opuścić mieszkanie zamykając drzwi jedynie na klamkę,

Uwaga!

Nie można dopuścić do odcięcia przez pożar drogi wyjścia z mieszkania.

- zaalarmować straż pożarną i osoby znajdujące się w sąsiednich lokalach.

- w przypadku odcięcia drogi wyjścia z mieszkania udać się do pomieszczenia najdalej usytuowanego od pożaru posiadającego okno lub balkon zabierając ze sobą (jeśli jest to możliwe) mokry koc zamykając za sobą drzwi do innych pomieszczeń na klamkę. Wezwać pomoc przez okno lub z balkonu, a w przypadku silnego wzrostu temperatury i zadymienia położyć się na balkonie pod oknem i okryć szczelnie kocem lub innym okryciem.

W przypadku pożaru w mieszkaniu sąsiednim lub na niższej kondygnacji oraz zadymienia korytarza i klatki schodowej należy:

- pozostać w domu zamykając drzwi wejściowe do mieszkania jedynie na klamkę,

- zakręcić zawór gazu, wyłączyć wszystkie odbiorniki energii elektrycznej,

- w celu niedopuszczenia do przenikania dymu i wysokiej temperatury przez drzwi wejściowe do mieszkania należy zabezpieczyć otwory i nieszczelności drzwi (np. mokrym ręcznikiem),

- przygotować zapas wody do gaszenia lub chłodzenia elementów konstrukcyjnych i wyposażenia,

- w razie potrzeby wzywać pomocy przez otwarte okno lub balkon.

W przypadku pożaru na wyższej kondygnacji należy:

Pozostać w mieszkaniu lub opuścić je na wezwanie kierującego akcją gaśniczą zamykając drzwi wejściowe do mieszkania na klucz (w przypadku takiej możliwości). Niezależnie od powyższych wskazań, po przybyciu straży należy bezwzględnie podporządkować się poleceniom kierownika działań ratowniczych.

Mimo, że przepisy przeciwpożarowe nie nakładają na użytkowników mieszkań wymagań w zakresie ich zabezpieczenia w sprzęt i urządzenia przeciwpożarowe - w celu ograniczenia ilości pożarów w mieszkaniach i ich skutków, Państwowa Straż Pożarna postuluje aby użytkownicy mieszkań wyposażali je w podstawowe urządzenia zabezpieczające, takie jak :

- autonomiczne czujki dymu (posiadające zasilanie bateryjne) - umożliwiające już przy pierwszych oznakach pożaru zaalarmowanie sygnałem akustycznym osób przebywających w mieszkaniu i w sąsiednich mieszkaniach. Jest to szczególnie istotne w czasie nieobecności mieszkańców w domu lub w porze nocnej,

- detektory gazu ziemnego - instalowane w pomieszczeniach kuchennych, kotłowniach gazowych,

- gaśnice proszkowe (ABC) 2 kg - umieszczane w miejscach łatwo dostępnych i znanych wszystkim domownikom (najlepiej w przedpokoju), zabezpieczone przy tym zarówno przed uszkodzeniami mechanicznymi jak i przed dostępem małych dzieci.

Przedkładając powyższe pod rozwagę należy podkreślić, że wyposażenie mieszkań w szczególności w autonomiczne czujki dymu oraz podręczny sprzęt gaśniczy jest obecnie standardem w zabezpieczeniu mieszkań w krajach zachodnich.

Informujemy również, że szacunkowy koszt wyposażenia mieszkania we wszystkie wyżej wymienione zabezpieczenia nie powinien przekroczyć kwoty 300 zł.

Obowiązki na osobie fizycznej, prawnej, organizacji lub instytucji korzystającej ze środowiska, budynku, obiektu lub terenu normuje Ustawa z 24 sierpnia o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. 2018 poz. 620 z późn. zm.). W art. 3 ust 1 jest mowa o zabezpieczeniu  środowiska, budynku, obiektu lub terenu przed zagrożeniem pożarowym lub innym miejscowym zagrożeniem. Przez zapobieżenie powstawania i rozprzestrzeniania się pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia rozumie się:- zapewnienie koniecznych warunków ochrony technicznej nieruchomościom i ruchomościom,
- tworzenie warunków organizacyjnych i formalnoprawnych zapewniających ochronę ludzi i mienia, a także przeciwdziałających powstawaniu lub minimalizujących skutki pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.

- przestrzegać przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych,
- wyposażyć budynek, obiekt budowlany lub teren w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice,
- zapewnić konserwację oraz naprawy urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie,
- zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie budowlanym lub na terenie, bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji,
- przygotować budynek, obiekt budowlany lub teren do prowadzenia akcji ratowniczej,
- zapoznać pracowników z przepisami przeciwpożarowymi,
- ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.
Przez przestrzeganie przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych rozumie się wykonanie obiektu zgodnie aktualnymi przepisami, Polskimi Normami, wyposażanie obiektów w instalacje elektryczne, odgromowe, telefoniczne, wodno – kanalizacyjne. Zapewnić i przestrzegać czasookresów przeglądów instalacji użytkowych przez uprawnione osoby, zapewnić czyszczenie przewodów dymowych i wentylacyjnych.

Przez wyposażanie budynków, obiektów budowlanych, terenów w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice, należy rozumieć wyposażanie w gaśnice proszkowe, z sprężonym dwutlenkiem węgla, płynne, hydranty naziemne i podziemne sieci wodnej hydrantowej do gaszenia pożarów obiektów z zewnątrz, szafki hydrantowe instalacji hydrantowej wewnętrznej do wewnętrznego gaszenia pożarów, instalację sygnalizacji pożaru, stałe urządzenia gaśnicze, hydrantowe do celów pożarowych, sygnalizacji pożaru, koce gaśnicze.

Przez zapewnienie konserwacji oraz naprawy urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie, należy rozumieć przeprowadzanie okresowych przeglądów i w razie konieczności napraw urządzeń przeciwpożarowych i sprzętu gaśniczego wymienionych powyżej

Przez zapewnienie osobom przebywającym w budynku, obiekcie budowlanym lub na terenie, bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji, należy rozumieć wyznaczenie dróg pożarowych na terenach, dróg ewakuacyjnych z wyjściami w obiektach, wyposażanie obiektów w oświetlenie bezpieczeństwa, ewakuacji, oznaczenie dróg i wyjść ewakuacyjnych zgodnie z Polskimi Normami, wydzielanie w obiekcie klatach schodowych, wyposażanie dróg w klapy dymowe i instalacje zraszaczowe,  zachowanie odpowiedniej szerokości dróg pożarowych, dróg ewakuacyjnych z wyjściami, zapewnienie ciągłego porządku i drożności dróg i wyjść ewakuacyjnych i możliwości otwarcia wyjść ewakuacyjnych, tworzenie planów ewakuacyjnych, prowadzenie ćwiczeń w zakresie bezpiecznej i prawidłowej ewakuacji.

Przez przygotowanie budynku, obiektu budowlanego lub teren do prowadzenia akcji ratowniczej rozumie się zapewnienie dróg dojazdowych (pożarowych), bram wjazdowych na teren zakładu, zabezpieczenia wodnego w postaci sieci hydrantowej z hydrantami nadziemnymi lub podziemnymi, zbiorników wodnych przeciwpożarowych, wyposażanie obiektów w wyłączniki prądu, drabiny ratownicze umożliwiające służbom ratowniczym wejście na dach, wyposażanie obiektów w stałe urządzenia gaśnicze, klapy dymowe, prowadzenie ćwiczeń z udziałem jednostek ochrony przeciwpożarowej.

Przez zapoznanie pracowników z przepisami przeciwpożarowymi rozumie się zapoznawanie pracowników z zagadnieniami w zakresie ochrony przeciwpożarowej, podziałem jednostek straży pożarnej, postępowaniem podczas powstania pożaru lub miejscowych zagrożeń, postępowanie podczas prowadzenia działań gaśniczych, wyposażania obiektów w sprzęt gaśniczy, używania sprzętu podczas prowadzenia działań gaśniczych, przestrzeganie przepisów w związku z użytkowaniem instalacji elektrycznych, piorunochronnych, dymowych, wentylacyjnych, technologicznych.

Przez ustalanie sposobów postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia rozumie się tworzenie odpowiednich dokumentów instrukcji bezpieczeństwa pożarowego, sposobów postępowania dla obszarów leśnych, raportów bezpieczeństwa dla zakładów zwiększonego lub dużego ryzyka powstania awarii, instrukcji postępowania w przypadku powstania pożaru dla poszczególnych obiektów i instalacji technologicznych.

Odpowiedzialność za realizację obowiązków z zakresu ochrony przeciwpożarowej, o których mowa powyżej, stosownie do obowiązków i zadań powierzonych w odniesieniu do budynku, obiektu budowlanego lub terenu, przejmuje - w całości lub w części - ich zarządca lub użytkownik, na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej ustanawiającej zarząd lub użytkowanie. W przypadku gdy umowa taka nie została zawarta, odpowiedzialność za realizację obowiązków z zakresu ochrony przeciwpożarowej spoczywa na faktycznie władającym budynkiem, obiektem budowlanym lub terenem.

W związku z licznymi interwencjami, powstawaniu wielu pożarów na łąkach, pastwiskach, terenach nie użytkowanych, zwracamy się z apelem do mieszkańców powiatu złotowskiego o zaniechanie wypalania suchych traw  i pozostałości roślinnych.

Powstawanie tych pożarów powoduje konieczność interwencji dużej ilości sił i środków straży pożarnej jak i również powoduje bezpowrotne niszczenie środowiska. Sprzyjająca aura pogodowa w okresie wiosennym powoduje, iż w bardzo krótkim czasie wysycha wierzchnia warstwa gleby.

Lekkomyślność oraz brak wyobraźni obywateli o możliwych skutkach związanych z wypalaniem pozostałości roślinnych powoduje, iż  jednostki straży pożarnej nagminnie wyjeżdżają do pożarów. Każdy z tych pożarów powoduje nieoszacowane zniszczenia w środowisku naturalnym, życia biologicznego na obszarach wypalonych  i straty materialne. Sytuacji w tym zakresie nie zmienią zakazy administracyjne, jedynie świadomość ludzi o bezsensowności wypalania może doprowadzić do zmniejszenia tego zjawiska.

- wypalanie na pewno stwarza zagrożenie pożarowe dla budynków, lasów,
- wypalanie na pewno nie użyźni gleby,
- warstwa próchnicza po spaleniu trawy zostaje odkryta i szybko wypłukana przez deszcz,
- wypalanie rowów, skarp stwarza zagrożenie dla potencjalnych użytkowników dróg publicznych,
- wypalanie powoduje degradację środowiska naturalnego (niszczy życie biologiczne na głębokości do 10 cm),
- wyjątkowo, rozpalanie ognisk oraz wypalanie pozostałości roślinnych na  polach poprzedzone musi być zgodą właściciela, gospodarza terenu (wójt, burmistrz) z zastrzeżeniem zachowania - odległości 100 metrów od lasów, budynków, stert i stogów oraz przy zapewnieniu stałego nadzoru miejsca wypalania.

1. Zgodnie z przepisami o ochronie przeciwpożarowej (1) podczas zbioru, transportu i składowania płodów rolnych należy: 

stosować wskazania podane w instrukcjach obsługi przy eksploatacji maszyn rolniczych i innych z napędem;
stosować silniki elektryczne o odpowiednim do warunków pracy stopniu ochrony; minimalna odległość układu napędowego od stert, stogów i budynków o konstrukcji palnej powinna wynosić 5 m;
ustawiać silniki spalinowe na podłożu niepalnym, w odległości co najmniej 10 m od stert, stogów lub budynków o konstrukcji palnej;
zabezpieczać urządzenia wydechowe silników spalinowych przed wylotem iskier;
zapewnić możliwość ewakuacji ludzi i sprzętu;
przechowywać niezbędne materiały pędne, w ilości nieprzekraczającej dobowego zapotrzebowania, w zamkniętych nietłukących się naczyniach, w odległości co najmniej 10 m od punktu omłotowego i miejsc występowania palnych płodów rolnych;
wyposażyć miejsca omłotów, stertowania i kombajnowania w gaśnice oraz w razie potrzeby w sprzęt służący do wykonywania pasów ograniczających rozprzestrzenianie się pożaru.
2. Palenie tytoniu przy obsłudze sprzętu, maszyn i pojazdów podczas zbiorów palnych płodów rolnych oraz ich transportu nie jest dopuszczalne.

3. Używanie otwartego ognia i palenie tytoniu w odległości mniejszej niż 10 m od    punktu omłotowego i miejsc występowania palnych płodów rolnych nie jest dopuszczalne.

4. Strefa pożarowa sterty lub stogu z palnymi produktami roślinnymi nie powinna przekraczać:

powierzchni 1.000 m2 lub
kubatury 5.000 m3.
5. Przy ustawianiu stert, stogów i brogów należy zachować co najmniej następujące odległości:

„Czujka na straży Twojego bezpieczeństwa!”, to ogólnopolska kampania edukacyjno-informacyjna na temat zagrożeń związanych z możliwością powstania pożarów w mieszkaniach lub domach jednorodzinnych oraz zatruciem tlenkiem węgla.

Sezon grzewczy 2020-2021 – 1 października 2020 – 31 marca 2021

W okresie jesienno-zimowym, w naszym kraju w mieszkaniach i domach jednorodzinnych wzrasta ryzyko powstania pożarów. Najczęściej dochodzi do nich w wyniku wad, albo niewłaściwej eksploatacji urządzeń grzewczych, elektrycznych i gazowych. W tym samym okresie odnotowywany jest także wzrost liczby zatruć tlenkiem węgla, zwanym "cichym zabójcą", gdyż jest niewidoczny oraz nie ma smaku, ani zapachu.

Kampania jest skierowana do społeczeństwa, m.in. do dzieci i młodzieży oraz do seniorów. Edukacja najmłodszych jest wspaniałą inwestycją w przyszłość, z uwagi na fakt, że najmłodsi w rozmowach z dorosłymi dzielą się zdobytą wiedzą. Kampania składa się z kilku obszarów m.in.: edukacji, informacji i promocji.

Celem głównym kampanii jest zmniejszenie liczby ofiar pożarów i zatruć tlenkiem węgla w mieszkaniach oraz domach jednorodzinnych. Celami szczegółowymi są: podniesienie poziomu wiedzy na temat: zagrożeń związanych z pożarem w mieszkaniach lub domach jednorodzinnych, zagrożeń związanych z emisją tlenku węgla, zapewnienia właściwej ewakuacji oraz sposobów powiadamiania służb ratowniczych. Istotnym jest uświadomienie odbiorcom kampanii korzyści, jakie niesie za sobą zamontowanie i właściwa eksploatacja czujek dymu i tlenku węgla w mieszkaniach lub domach jednorodzinnych. Ważne jest przypomnienie właścicielom i zarządcom budynków obowiązku okresowego dokonywania przeglądów i czyszczenie przewodów kominowych oraz sprawdzenie instalacji wentylacyjnej.

Główne przekazy tegorocznej kampanii 

• Każdego roku w naszych mieszkaniach i domach powstaje kilkadziesiąt tysięcy pożarów i kilka tysięcy zdarzeń, gdzie dochodzi do emisji tlenku węgla. Nasz dom jest miejscem, w którym każdy z nas czuje się najbezpieczniej. Pomimo tego, to właśnie tam ginie największa liczba osób, a ofiarami pożarów są najczęściej ich sprawcy.
• Tlenek węgla to bardzo trujący gaz. Nie jest on wyczuwalny przez ludzkie zmysły. Tlenku węgla NIE usłyszysz! NIE zobaczysz! NIE poczujesz!
• W okresie grzewczym wzrasta ryzyko powstania pożarów i zatruć tlenkiem węgla w budynkach mieszkalnych. Źródłem emisji tlenku węgla są urządzenia grzewcze opalane drewnem, węglem, gazem, olejem opałowym.
• Co roku, a tym bardziej przed rozpoczęciem sezonu grzewczego należy wykonać obowiązkowe okresowe przeglądy i czyszczenie przewodów kominowych oraz sprawdzenie instalacji wentylacyjnej.
• Państwowa Straż Pożarna rekomenduje instalowanie czujek dymu i tlenku węgla.
• Państwowa Straż Pożarna przypomina o obowiązku właściwego utrzymania stanu technicznego czujek dymu i tlenku węgla (m.in. wymianę baterii). Osobom starszym strażacy gotowi są pomóc w zamontowaniu danej czujki lub wymianie w nich baterii.
• Państwowa Straż Pożarna zwraca uwagę na fakt, że czujka tlenku węgla nie zastępuje przeglądu technicznego przewodów wentylacyjnych i kominowych.

Skąd się bierze czad i dlaczego jest tak niebezpieczny?

Czad, czyli tlenek węgla powstaje podczas procesu niecałkowitego spalania materiałów palnych. Ma silne własności toksyczne, jest lżejszy od powietrza dlatego też gromadzi się głównie pod sufitem. Niebezpieczeństwo zaczadzenia wynika z faktu, że tlenek węgla jest:

• bezwonny,
• bezbarwny,
• pozbawiony smaku.

Czad blokuje dostęp tlenu do organizmu, poprzez zajmowanie jego miejsca w hemoglobinie (czerwonych krwinkach), powodując przy długotrwałym narażeniu śmierć.

Co jest główną przyczyną zatruć tlenkiem węgla?

Głównym źródłem zatruć w budynkach mieszkalnych jest niesprawność przewodów kominowych: wentylacyjnych i dymowych. Ich wadliwe działanie może wynikać z:

• nieszczelności,
• braku konserwacji, w tym czyszczenia,
• wad konstrukcyjnych,
• niedostosowania istniejącego systemu wentylacji do standardów szczelności stosowanych okien i drzwi, w związku z wymianą starych okien i drzwi na nowe.

PRZYPOMINAMY!

Zgodnie z § 34 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 7.06 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109 poz.719), w obiektach, w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego, usuwa się zanieczyszczenia z przewodów dymowych i spalinowych:

• cztery razy w roku w domach opalanych paliwem stałym (np. węglem, drewnem),
• dwa razy w roku w domach opalanych paliwem ciekłym i gazowym,
• co najmniej raz w miesiącu, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej od palenisk zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych.
• co najmniej raz w roku usuwamy zanieczyszczenia z przewodów wentylacyjnych.

Z kolei art. 62 ust. 1 pkt 1 c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz.1624) zobowiązuje właścicieli i zarządców bloków mieszkalnych i domów jednorodzinnych do okresowej kontroli, co najmniej raz w roku stanu technicznego instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych).

RADZIMY!

Co zrobić, aby uniknąć zaczadzenia?

1. Systematycznie czyść, sprawdzaj szczelność i wykonuj przeglądy techniczne przewodów kominowych.
2. Użytkuj tylko sprawne techniczne urządzenia, zgodnie z instrukcją producenta.
3. Nie zasłaniaj i nie przykrywaj urządzeń grzewczych.
4. Nie zaklejaj i nie zasłaniaj kratek wentylacyjnych.
5. W przypadku wymiany okien na nowe, sprawdź poprawność działania wentylacji, nowe okna są najczęściej o wiele bardziej szczelne w stosunku do wcześniej stosowanych w budynku i mogą pogarszać wentylację.

Nie bagatelizuj objawów takich jak: bóle i zawroty głowy, duszność, senność, osłabienie, przyspieszona czynność serca, mogą one być sygnałem, że ulegamy zatruciu tlenkiem węgla.

W takiej sytuacji natychmiast przewietrz pomieszczenie, w którym się znajdujesz i zasięgnij porady lekarskiej.

Opracowanie: KG PSP (link)

Link do strony: 

https://www.gov.pl/web/kwpsp-poznan/broszury-dla-osob-z-niepelnosprawnoscia-intelektualna

W naszych domach rozpoczął się sezon grzewczy. Jest to okres, w którym występuje zwiększona ilość pożarów w budynkach związanych z niewłaściwą eksploatacją lub wadami urządzeń i instalacji grzewczych. Wystarczą niewielkie zaniedbania lub nieostrożność, aby doszło do groźnego pożaru.

Praktyka pokazuje, że najczęściej pożary powstają jako następstwo zapalenia się materiałów palnych od elektrycznych urządzeń grzewczych, na przykład takich jak termowentylatory czy piece akumulacyjne, a także nieszczelności przewodów kominowych lub nagromadzenia się sadzy w kominie.

Zwracamy uwagę na właściwą eksploatację i konserwację pieców centralnego ogrzewania. Przypominamy o zachowaniu właściwych odległości składowania opału od pieca oraz zakazie składowania przy palenisku materiałów łatwopalnych.

Wysokie zagrożenie pożarowe stwarza również zły stan techniczny przewodów kominowych, wynikający m.in. z niewłaściwej ich budowy lub braku konserwacji oraz nie usuwania zanieczyszczeń, a także składowanie bezpośrednio przy uszkodzonych przewodach kominowych materiałów palnych typu papier, drewno itp.

 

PRZYPOMINAMY!

Zgodnie z § 34 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. 2010, nr 109, poz. 719 z późn. zm.), w obiektach, w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego, usuwa się zanieczyszczenia z przewodów dymowych i spalinowych:

• cztery razy w roku w domach opalanych paliwem stałym (np. węglem, drewnem),
• dwa razy w roku w domach opalanych paliwem ciekłym i gazowym,
• co najmniej raz w miesiącu, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej od palenisk zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych.
• co najmniej raz w roku usuwamy zanieczyszczenia z przewodów wentylacyjnych.

Z kolei art. 62 ust. 1 pkt 1 c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz.1624) zobowiązuje właścicieli i zarządców bloków mieszkalnych i domów jednorodzinnych do okresowej kontroli, co najmniej raz w roku stanu technicznego instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych).

 

________________________________________________________________________

 

KATALOG PODMIOTÓW POMOCNYCH PODCZAS OKRESU GRZEWCZEGO

 

Komenda Powiatowa PSP w Złotowie, chcąc wesprzeć właściwą realizację obowiązków nałożonych na właścicieli i zarządców obiektów, w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego, zamieszcza otwarty katalog podmiotów pomocnych podczas okresu grzewczego, dokonujących usuwania zanieczyszczeń z przewodów dymowych i spalinowych oraz wentylacyjnych.

 

Poniższa lista podmiotów dotyczy powiatu złotowskiego. Zbiorczy wykaz podmiotów na terenie innych powiatów z terenu Wielkopolski znajduje się na stronie Komendy Wojewódzkiej PSP w Poznaniu.

 

1. Jan Stuba; kominiarz; tel. 698-083-655.
2. Tomasz Franc; kominiarz; tel. 502-061-328.

 

Informujemy, że zestawienie ma charakter otwarty. W przypadku chęci zamieszczenia kontaktu do kolejnych podmiotów i osób, które mogą wesprzeć właścicieli i zarządców obiektów w realizacji nałożonych obowiązków, prosimy o kontakt z tutejszą komendą na adres:

KOMENDA POWIATOWA PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ W ZŁOTOWIE

ul. Domańskiego 48a, 77-400 Złotów

ewentualnie telefonicznie pod numerem 47 771 99 00, lub elektronicznie na adres kppspzlotow@psp.wlkp.pl