Komenda Wojewódzka
Państwowej Straży Pożarnej
w Gorzowie Wielkopolskim

Dnia 14 września 2022 roku na terenie Nadleśnictwa Lubsko  odbyła się konferencja z okazji 40 rocznicy wybuchu i walki z największym dotychczas pożarem lasu na ziemi lubuskiej w powojennej Polsce. W konferencji wziął udział lubuski komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej st. bryg. Patryk Maruszak.

 

ZASIEKI 1982

3 sierpnia 1982 r., w Nadleśnictwie Lubsko wybuchł pożar, który do 1992 r. był największym pożarem w lasach gospodarczych w powojennej Polsce. Na początku sierpnia 1982 r. w leśnictwie Zasieki, jak i w całych zielonogórskich lasach, panowała susza, od wielu tygodni nie padało, utrzymywała się wysoka temperatura powietrza, a ściółka była sucha jak papier. To właśnie 3 sierpnia, około godz. 11.15, powstał kolejny, 464. pożar lasu w tym roku, na terenie ówczesnego Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych Zielona Góra.

"[...] Do pierwszego świtania trwa akcja zabezpieczająca, aby ogień nie poszedł dalej. I już wydawało się, że nie pójdzie, gdy niespodziewanie zmienił się kierunek wiatru. [...] Nastały godziny grozy. Nie wiadomo było, czy dzień jest, czy noc. Ciemno jak w nocy od dymu. Jasno jak w dzień od płomieni.[...]

- Pierwszego i drugiego dnia ogień wygrywał z nami. Ale gdy zaczynał się dzień trzeci, pewne było, że my wygraliśmy [...]. Nadleśniczy Grotkiewicz siada i jak po bitwie liczy straty. Spaliło się dokładnie 1161 ha i 29 arów lasu [...]" - fragmenty artykułu Haliny Ańskiej "Nie czas żałować róż..." (Nadodrze, nr 12, 29 VIII - 11 IX 1982 r.).

"...tylko popiół, i jeszcze raz popiół. Przerażająca cisza..." To fragment relacji z pożarzyska w leśnictwie Marianka w artykule "Gazety Młodych" (z 29 sierpnia 1982 r.).

Ostatecznej przyczyny ani sprawcy pożaru nigdy nie ustalono. Pożar lasu "Zasieki 82" do sierpnia 1992 r. był największym, zanotowanym w Polsce (w lasach gospodarczych) po II wojnie światowej, nie biorąc pod uwagę pożarów powstałych bezpośrednio po jej zakończeniu oraz na poligonach wojskowych. Dziś, w tym miejscu, rośnie sosnowo-brzozowy las, a o pożarze przypomina pamiątkowy kamień i tablice informacyjne.

 

Wieża przeciwpożarowo-widokowa im. KAROLA WILERA

W ramach konferencji  również 14 września nastąpiło odsłonięcie tablicy pamiątkowej nadania imienia wieży w Jeziorach Wysokich.

W dniu 29 listopada 2019 r. podczas seminarium z okazji 20-lecia funkcjonowania wieży widokowo – pożarowej uczestnicy seminarium zdecydowali o nadaniu imienia w/w wieży Karola Wilera.

murowana wieża obserwacyjno-widokowa w Nadleśnictwie Lubsko pełni podwójną funkcję: stoi na straży lubuskich lasów i służy turystom odwiedzającym pobliski Ośrodek Edukacji Przyrodniczo-Leśnej. To pierwsza w Polsce murowana wieża o takich funkcjach, wybudowana po drugiej wojnie światowej przez zielonogórskich leśników. Wieża ma 41 metrów i jest zbudowana na wzór latarni morskiej. Stała się rozpoznawalnym w kraju symbolem Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Bory Lubuskie".

 

Aby wspiąć się na taras widokowy, trzeba pokonać 176 schodów. Widoczny z góry dach lasu (lesistość okolicy - ok. 70 %), niebieskie oczka stawów hodowlanych, jezioro Brodzkie, malowniczo położone miejscowości zarówno po stronie polskiej, jak i niemieckiej wynagradzają wysiłek wspinaczki.

 

st. bryg. w st. spocz. KAROL WILER

1. Starszy brygadier Karol Wiler to człowiek o ogromnej wiedzy i doświadczeniu, posiadający zarówno wykształcenie leśne (absolwent Technikum Leśnego w Rzepinie), jak i pożarnicze (absolwent Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej w Warszawie). Całe swoje życie zawodowe tj. 42 lata pracy poświęcił ochronie polskich lasów przed pożarami.
2. Jest jedną z osób, która wniosła istotny wkład w praktyczne stworzenie unikatowego w skali Europy, systemu ochrony przeciwpożarowej w Lasach Państwowych. W latach 60 – tych ubiegłego wieku był prekursorem wdrożenia w lasach sieci łączności radiotelefonicznej (w OZLP Szczecin), w 70-tych systemu monitoringu zagrożenia pożarowego (OZLP Zielona Góra), zaś w latach 80-tych wdrożenia lotnictwa gaśniczego oraz określania ryzyka pożaru na szczeblu nadleśnictwa. W latach 90-tych był prekursorem rozwoju automatycznej sieci meteorologicznej Lasów Państwowych.
3. Wielokrotnie organizował z ramienia Lasów Państwowych akcje gaśnicze, w tym o dużej skali problemów na poligonach wojskowych w Borach Dolnośląskich i brał aktywny udział w pracach sztabu akcji gaśniczych wielkoobszarowych pożarów lasu („Rudy Raciborskie”, „Zasieki” „Żagań”, „Olszyna” i inne). Był członkiem Zespołu Rządowego oraz Zespołu Komendanta Głównego PSP ds. oceny przebiegu oraz działań ratowniczych prowadzonych podczas ww. pożarów.
4. Był pomysłodawcą koncepcji uzupełnienia i wdrożenia w praktyce Leśnej Mapy Numerycznej ochrony przeciwpożarowej lasu do lokalizacji pożarów lasu i organizacji akcji ich zwalczania.
5. Jest autorem podręcznika „Ochrona lasów przed pożarami”, zawierającego kompendium wiedzy z ochrony przeciwpożarowej lasu, z którego korzystają nie tylko leśnicy, ale również szkoły zawodowe PSP. Jest autorem lub współautorem wielu publikacji poświęconych ochronie przeciwpożarowej oraz nowelizacji poprzedniej i obecnej „Instrukcji ochrony przeciwpożarowej obszarów leśnych”. Ponadto był inicjatorem wielu zmian legislacyjnych w prawodawstwie polskim z zakresu ochrony przeciwpożarowej lasu.
6. Był pomysłodawcą zastosowania w ochronie przeciwpożarowej lekkich samochodów patrolowo-gaśniczych z modułem gaśniczym w miejsce samochodów średnich i ciężkich oraz „leśnego zestawu gaśniczego”.
7. Jest On wysokiej klasy specjalistą w dziedzinie ochrony lasów przed pożarami. Jest osobą w Lasach Państwowych powszechnie znaną, ogromnie szanowaną nie tylko w środowisku leśników, ale również strażaków i wojskowych, a zarazem osobą skromną i uczciwą.
8. Obecnie:

- Prezes OSP Świdnica.

- Członek Zarządu Oddziału Wojewódzkiego OSP.

- Członek Zarządu Głównego OSP.

9. Wyróżnienia:

- Złoty Krzyż Zasługi – 1991 r.

- Medal za ofiarność i odwagę – 1992 r.

- Inne medale i odznaczenia resortowe.

- „Leśnik roku 2003” Przeglądu Leśniczego.