Początki straży pożarnej w Łodzi
W czasach Łodzi rolniczej i pierwszego półwiecza Łodzi przemysłowej obrona przed pożarami polegała głównie na samopomocy mieszkańców, co było niezbyt skuteczne, szczególnie jeżeli weźmiemy pod uwagę zorganizowanie ludzi i ich wyposażenie, które było bardzo skromne i składało się z kilkunastu bosaków, siekier, wiader i płacht. Na ziemiach polskich już w XV w. zostały wydane pierwsze przepisy w formie porządków ogniowych, ujmujących akcje gaśnicze w pewne normy organizacyjne. Najczęściej wprowadzane były uchwałami władz miejskich i głównie przewidywały obowiązek alarmowania o powstałym pożarze. W XV w. wydane zostały pierwsze przepisy określające normy organizacyjne akcji gaśniczych.
Przewidywały one:
- obowiązek zaalarmowania o pożarze,
- udział mieszkańców w akcjach gaśniczych,
- nakazy bezpieczeństwa przeciwpożarowego,
- sankcje karne za nieprzestrzeganie ustalonych przepisów.
Do czasu założenia w Łodzi ochotniczej straży pożarnej, sposób walki z pożarami normowało rosyjskie rozporządzenie policyjne.