Polska w Maroku

Maroko zawsze przyciągałopolskich badaczy i naukowców którzy do dziś przybywają, aby odkryć jego ukryte skarby. Tak też, w ramach współpracy z Państwowym Wyższym Instytutem Archeologii i Dziedzictwa w Rabacie, archeolodzy Uniwersytetu Warszawskiego przyjechali badać teren ruin rzymskiego miasta Volubilis.

Przy okazji tej wizyty zaprezentowali na czasowej wystawie, owoce swojej dotychczasowej pracy, która została już przeprowadzona na całym świecie, między innymi pod kierunkiem wybitnego profesora Michała Gawlikowskiego. Profesor Gawlikowski, zaszczycił nas równiez swoją obecnością w Rabacie i 21 października 2019 r.wygłosił krótką konferencję w siedzibie INSAP na temat swoich odkryć w Palmyrze, zatytułowaną Tadmor-Palmyra: przetrwanie mimo wszystko.

Michał Gawlikowski, urodzony w 1940 r. W Warszawie, jest emerytowanym profesorem na Uniwersytecie Warszawskim. Uczył tam archeologii i historii Bliskiego Wschodu, a szczególnie interesował się epoką rzymską. Jest korespondentem zagranicznym Academy of Inscription and Fine Letters oraz członkiem Institute for Advanced Study (Princeton, New Jersey). Od 1973 do 2011 r. Kierował polską misją archeologiczną w Palmyrze (Syria). Prowadził również wykopaliska w Hawarté (Syria), Jerash (Jordania), Hatra (Irak), Peluse (Egipt), a ostatnio w Aynouna w Arabii Saudyjskiej.

Tadmor - Palmyra: przetrwanie mimo wszystko

Oaza Tadmor, Palmyra po francusku z greckiej i łacińskiej Palmyra, znajduje się na środku pustyni w Syrii. W ciągu pierwszych trzech wieków naszej ery stała się dużym miastem karawan, na skrzyżowaniu Morza Śródziemnego i Zatoki Perskiej. To z tego okresu pochodzą jego zabytki, takie jak wielka świątynia Bela, Grande Colonnade i wiele innych. Palmyra została zburzona jako komercyjna metropolia w trzecim wieku, ale trwała jako rzymskie miasto garnizonowe, a następnie lokalne centrum aż do IX wieku. Rozwinęła szczególny styl w rzeźbiarstwie, czego świadkami jest dziś ponad trzech tysiącach pomników, głównie portretów pogrzebowych, rozsianych po całym świecie.
Dzięki ich odizolowaniu ruiny miasta Palmyry przetrwały stulecia w dość dobrym stanie i stały się atrakcją turystyczną pierwszej kategorii. Atak Daesh zmienił wszystko: wysadzono główne pomniki, które pozostały. Strona została obrócona, Palmyra już nigdy nie będzie taka jaką ją widziało tylu odwiedzających. Odrestaurowanie jej nie będzie możliwe, chyba że będzie sztuczne, ponieważ oryginalne kamienie są sproszkowane.Jednak w porównaniu z innymi starożytnymi miejscami Palmyra ma jedną zaletę: jej zabytki zostały dokładnie zbadane przed katastrofą. Przetrwają na stronach wielu książek, uczonych i popularnych, nie wspominając o niezliczonych fotografiach zrobionych przez turystów. Większość ruin wciąż czeka na odkrycie. Starożytna Palmyra przetrwała mimo wszystko.