Praktyka sceniczna
22.12.2020
Autor tekstu: Anna Włodarczyk-Rurak, opiekun praktyk scenicznych, pedagog tańca klasycznego w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej im. Feliksa Parnella
Największą radością dla rodziców są sukcesy ich dzieci. Podobnie odczuwają nauczyciele, kiedy obserwują postępy i rozwój intelektualny, emocjonalny i artystyczny swoich podopiecznych. Ich satysfakcja i uśmiech na buziach są bezcenne. Wszystko to przynoszą praktyki sceniczne, czyli udział uczniów szkoły baletowej w spektaklach baletowych i operowych Teatru Wielkiego w Łodzi. Jest to jednak proces długi, żmudny i wymagający wielu poświęceń. Efekt, jednak przechodzi oczekiwania. Jest wart trudu.
Do udziału w pracy nad przestawieniami zapraszani są uczniowie dopiero po pierwszej klasie szkoły baletowej. Następnym warunkiem doboru do danego przedstawienia jest zapotrzebowanie, jakie składa choreograf, jego wizja spektaklu. Uczniowie muszą spełniać określone wymagania takie jak: wzrost, aparycja, poczucie rytmu, pamięć ruchowa, umiejętności praktyczne. Są to elementy niezbędne, aby współtworzyć dane dzieło razem z profesjonalnym zespołem zawodowych artystów: choreografów, tancerzy, śpiewaków i muzyków.
Pierwszym krokiem, jaki musimy uczynić, to wybrać dzieci małe lub duże do danego spektaklu. Czasami jest to trudne, kiedy trzeba odmówić jakiemuś dziecku, bo jest np. za wysokie lub za niskie. Kiedy mamy już wybraną grupę, wtedy rodzice muszą wypełnić odpowiednie dokumenty, które pozwolą na udział dziecka w przedstawieniu. Najważniejszym dokumentem jest zgoda Państwowej Inspekcji Pracy.
Kolejnym krokiem jest wybranie uczniów do poszczególnych choreografii i przymiarka kostiumów oraz obuwia. W międzyczasie rozpoczynają się próby. Ponieważ nasi uczniowie spędzają w szkole codziennie wiele godzin lekcyjnych, w związku z tym próby do spektakli odbywają się głównie w soboty w godzinach przedpołudniowych. Wszyscy zainteresowani zawsze stawiają się w komplecie pełni sił i uśmiechu. Czasami jednak uśmiech znika, jeżeli muszą wielokrotnie powtarzać dany układ, aby był wykonany perfekcyjnie. Każdy z nich rozumie, dlaczego to robi i dzięki temu wykazują się dużą cierpliwością i zaangażowaniem.
W momencie, kiedy wszystkie układy taneczne są gotowe, cała grupa dołącza do tancerzy i razem na sali baletowej w Teatrze Wielkim „sklejamy” w całość dany spektakl. Emocje, jakie się pojawiają są ogromne – zaciekawienie, zdziwienie, zainteresowanie, radość, nieśmiałość i oczywiście trema. Wtedy, po raz pierwszy tak naprawdę nasi uczniowie rozumieją, dlaczego muszą codziennie, po wielokroć powtarzać trudne, czasem nudne ćwiczenia z tańca klasycznego, widzą do czego taka mozolna praca prowadzi. Są dumni, szczęśliwi, mają energię do pokonywania własnych słabości.
Dzień, w którym po raz pierwszy wychodzą na scenę, uczestnicząc w profesjonalnym spektaklu, jest najważniejszym „dniem w ich życiu”. Emocje, radość, trema, uśmiech mieszają się w jedno wielkie przeżycie. Oklaski na zakończenie spektaklu, kwiaty wręczane przez obsługę widowni, ufundowane dzieciom przez przepełnionych dumą rodziców, maja ogromnie pozytywny wpływ na dalszą edukację zawodową. W ten sposób uczą się pracy, systematyczności, odpowiedzialności za siebie i innych. Zaczynają spełniać swoje artystyczne marzenia.
Oto przykłady spektakli, w których na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat nasi uczniowie brali udział: Królewna Śnieżka, Jezioro Łabędzie, Śpiąca Królewna, Dziadek do orzechów, Kopciuszek, Krzesany, Cisza, Valentino, Jaś i Małgosia, Król Maciuś I, Straszny Dwór, Wolny strzelec, Czarodziejski flet, Rigoletto.
