Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. S. Wyspiańskiego w Jarosławiu

Dzieje naszej szkoły sięgają swoim początkiem 1925 roku, kiedy to w jarosławskiej "Budowlance" artysta malarz, wybitny pedagog i animator sztuki Stanisław Kopystyński założył Kurs Rysunku i Malarstwa. Po wojnie kurs ten przekształcił się w Szkołę Rysunku i Malarstwa, a ta z kolei w Ognisko Kultury Plastycznej.

29 października 1948 roku na mocy zarządzenia Ministra Kultury i Sztuki utworzono na bazie Ogniska - Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. Inauguracja zajęć odbyła się 1 stycznia 1949 r., a pierwszym dyrektorem był artysta malarz Tadeusz Bojarski. Szkoła nie posiadała wówczas jeszcze własnych budynków, ale za zgodą dyrekcji liceum ogólnokształcącego korzystała z dwóch sal lekcyjnych w budynku przy ul. 3-Maja. Po wyremontowaniu uzyskanych od Wojska Polskiego budynków przy ul. Jezuickiej 1 - szkoła przeniosła tam swoją siedzibę, zaś w 1962 r. uzyskano ruinę synagogi i wyremontowano ją pozyskując cenny budynek w swoje posiadanie.

Szkoła prężnie się rozwijała, powstaje przy niej słynny później Teatrzyk Kukiełkowy "Kacperek" (aktorami, scenografami w tym teatrze byli nauczyciele i uczniowie PLSP) - przeniesiony następnie do Rzeszowa.
Po odejściu dyrektora Bojarskiego przez kilka miesięcy funkcję kierowniczą pełnił Jan Początek. Następnie po nim Władysław Wesołowski, który uporządkował sprawy dydaktyczne, wychowawcze i organizacyjne szkoły. Dyrektor Wesołowski pełnił stanowisko w latach 1950-1952, a po jego rezygnacji dyrektorem został Bronisław Dąbek, który dyrektorował do1954 r.

W 1954 r. nastąpiła likwidacja szkoły i powołano wówczas na jej miejsce Liceum Kulturalno - Oświatowe. Wówczas to obowiązki dyrektora pełnił Kazimierz Sławek, zaś wicedyrektorem był Alojzy Zawada. W roku szkolnym 1955/56 nie było już rekrutacji do klas pierwszych Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych, ale dzięki przede wszystkim wicedyrektorowi Alojzemu Zawadzie utrzymał się wysoki poziom kształcenia plastycznego w nowej szkole. Wicedyrektor Zawada czynił też starania o reaktywowanie PLSP mobilizując miejscowe władze, młodzież i rodziców. Dzięki tym działaniom Ministerstwo Kultury i Sztuki 10 maja 1957 r. reaktywuje PLSP przywracając jej poprzedni status.

1 września 1957 r. w PLSP odbywa się ponownie rekrutacja do klas pierwszych. W 1959 r. w dramatycznych okolicznościach po śmierci ucznia - dyrektor Kazimierz Sławek składa rezygnację, a dyrektorem szkoły zostaje, na prośbę grona pedagogicznego, Anna Jenke, która wyraźnie podnosi poziom organizacyjny i poziom nauczania w szkole. Rozpoczyna także remonty budynków internackich oraz dobudowuje pawilon rzeźby. Szczególnie dba o warunki bytowe swoich wychowanków, ale choroba nie pozwala jej kontynuować pracy na tym stanowisku. Po niej, od 1962 r. funkcję dyrektora objął jej zastępca - artysta malarz Edward Kieferling, który rozpoczął swoją działalność od organizacji zaplecza: wyremontował internat chłopców, budynek szkoły, ruiny synagogi. Zmienił system nauczania klasowego na pracowniano-gabinetowy, określił program szkoły. Uzyskał też dla PLSP zgodę na nadanie sztandaru i imienia Stanisława Wyspiańskiego. W tym okresie zapoczątkowane zostały kontakty PLSP ze społeczeństwem miasta Jarosławia, wzrosła także jeszcze bardziej ilość uczniów PLSP dostających się na studia artystyczne, krakowską ASP w szczególności. W latach 1975-82 funkcję dyrektora szkoły pełniła Irena Serwańska.

Od 1982 roku do 2002 dyrektorem szkoły była Barbara Gmiter . Jej kadencja była najdłuższą z dotychczasowych. Przebrnęła pomyślnie przez trudny okres stanu wojennego i kontynuowała dzieło poprzedników rozbudowując bazę szkoły i modernizując ją w miarę posiadanych środków finansowych. Wyremontowała poddasze w głównym budynku szkoły, unowocześniła internat dziewcząt oraz dokonała niezbędnych zmian w stołówce i kuchni internackiej, rozpoczęła także budowę przewiązki łączącej budynek główny z pawilonem rzeźby. Za jej kadencji PLSP utraciła jednak budynek synagogi, pełniący dotąd niezwykle ważną rolę w życiu szkoły. Koniec jej dyrektorowania zbiegł się z reformą szkolnictwa, w wyniku której dotychczasowe PLSP przekształciło się w Ogólnokształcącą Szkołę Sztuk Pięknych. W latach 2002-2007 funkcję dyrektora pełnił długoletni nauczyciel tej szkoły, Józef Kalinowski. W 2002 szkoła przekształca się w Zespół Szkół Plastycznych, bowiem oprócz Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych rozpoczyna działalność ponadgimnazjalne 4-letnie Liceum Plastyczne.

W 2007 r., po nierozstrzygniętym konkursie na dyrektora, na kilka miesięcy funkcję dyrektora przejęła Teresa Ulma, zaś od 1 stycznia 2008 r. dyrektorem szkoły został Krzysztof Krzych. Rozpoczął z powodzeniem trudny okres remontów i  modernizacji budynków szkolnych. Wielkim sukcesem działań dyrektora Krzysztofa Krzycha było też odzyskanie budynku synagogi, który z powrotem stał się własnością szkoły. Był inicjatorem i współtwórcą Stowarzyszenia Jarosławski Plastyk, które ma wspomagać uzdolnioną artystycznie młodzież naszej szkoły. Jego staraniom szkoła zawdzięcza ścisłe kontakty z wieloma uczelniami artystycznymi, m.in. Państwową Wyższą Szkołą Filmową, Telewizyjną Teatralną w Łodzi, a także z Telewizją Polską w Rzeszowie.  Wielkie plany i zamierzenia związane ze szkołą przerwała nieoczekiwana i trudna do przyjęcia przez środowisko śmierć. Zmarł nagle 7 stycznia 2013 r., po długiej i ciężkiej chorobie. Obowiązki dyrektora przejęła zastępca dyrektora Teresa Ulma.
1 września 2013 r., po wygranym konkursie, funkcję dyrektora szkoły objął długoletni nauczyciel polonista Jacek Tracz...