Prokuratura Okręgowa Warszawa Praga
w Warszawie

W dniu 1 grudnia 2021r. Prokuratura Okręgowa Warszawa-Praga w Warszawie w sprawie PO I Ds. 114.2020 skierowała akt oskarżenia przeciwko Justynie W.  Została ona oskarżona o to, że w dniu 24 lutego 2020 roku w Przasnyszu, w zamiarze aby inna osoba dokonała przerwania ciąży z naruszeniem przepisów ustawy, udzieliła jej pomocy poprzez oferowanie za pomocą łączy teleinformatycznych porad oraz przekazanie za pośrednictwem operatora pocztowego produktów leczniczych o działaniu poronnym, w postaci co najmniej dziesięciu tabletek zawierających w składzie mizoprostol, czym wprowadziła do obrotu ww. produkt leczniczy nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, t.j. o przestępstwo z art. 152 § 2 kk w zb. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 roku – Prawo farmaceutyczne w zw. z art. 11 § 2 kk.

Drugi czyn aktu oskarżenia dotyczył art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 roku – Prawo farmaceutyczne.

Zgodnie z art. 152 §2 k.k. karze pozbawienia wolności do lat 3 podlega ten, „kto udziela kobiecie ciężarnej pomocy w przerwaniu ciąży z naruszeniem przepisów ustawy lub ją do tego nakłania.”

W dniu 14 marca 2023 roku Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie  wydał wyrok, w którym uznał Justynę W. za winną zarzucanego jej czynu z art. 152§2 kk. Sąd skazał wyżej wymienioną na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie.

Od czynu z art.124 ustawy z dnia 6 września 2001 roku – Prawo farmaceutyczne oskarżona została uniewinniona. W tym zakresie prokuratura wystąpi o pisemne

uzasadnienie wyroku.

Justyna W. swoim zachowaniem wypełniła znamiona czynu zabronionego penalizowanego w art. 152 § 2 kk, do którego realizacji nie jest wymagane wystąpienie żadnego materialnego skutku (por. wyrok SN z dnia 20 listopada 2014r. IV KK 257/14). W przypadku tego czynu zabronionego wystarczającym do jego realizacji jest samo udzielenie pomocy kobiecie będącej w ciąży i ułatwienie jej dokonania aborcji z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. W szczególności takie zachowanie może być zrealizowane poprzez dostarczenie kobiecie ciężarnej środków chemicznych i farmakologicznych umożliwiających przerwanie ciąży, jak to miało miejsce w niniejszym przypadku.