POPC Wsparcie

Transformacja cyfrowa wymusza na przedsiębiorstwach i instytucjach publicznych postęp technologiczny praktycznie w każdej dziedzinie życia. Dzięki niej administracja publiczna stanie przed dużymi wyzwaniami w różnych dziedzinach aktywności publicznej, gospodarczej i społecznej. Proces transformacji cyfrowej jest procesem złożonym i należy go rozpatrywać indywidualnie w zależności od dojrzałości organizacji i gotowości do szybkiego reagowania na zmianę.

Transformacja cyfrowa to ciągle rozwijający się postęp technologiczny, który nie wiąże się tylko z wdrażaniem technologii cyfrowych ale również i z edukacją Obywateli oraz szerzeniem świadomości istnienia nowych technologii wśród społeczeństwa. Ważną rolą w tym procesie jest nabywanie zaufania do świata nowych technologii poprzez otwieranie się na zmianę, która towarzyszy nam praktycznie każdego dnia.

W odpowiedzi na potrzeby wynikające z procesu zmian cyfrowych z pomocą przychodzą nam nowe technologie oraz innowacyjne rozwiązania oparte na sztucznej inteligencji.

Rozpatrując i analizując termin transformacji cyfrowej w kontekście sztucznej inteligencji należy wspomnieć o „Polityce dla rozwoju sztucznej inteligencji w Polsce od roku 2020”, której celem jest między innymi wsparcie transformacji cyfrowej w obszarach, które dotyczą nowych technologii i AI. Tymi obszarami są:

• AI i społeczeństwo,
• AI i innowacyjne firmy,
• AI i nauka,
• AI i edukacja,
• AI i współpraca międzynarodowa
• AI i sektor publiczny,

Wykorzystanie nowych technologii przyczynia się do wspierania powyższych obszarów oraz do wzrostu tempa postępu technologicznego. 

Systemy oparte na sztucznej inteligencji znajdują zastosowanie w wielu sektorach administracji publicznej. Systemy na niej bazujące, które są wyspecjalizowane w jednej dziedzinie nazywamy wąską sztuczną inteligencją. Natomiast systemy oparte na wszechstronnej wiedzy wykorzystują tzw. silną sztuczną inteligencję.

Silna sztuczna inteligencja składa się ze sztucznej inteligencji ogólnej. Sztuczna inteligencja ogólna to teoretyczna forma sztucznej inteligencji, w której maszyna posiadałaby inteligencję równą ludzkiej i miałaby samoświadomą zdolność do rozwiązywania problemów, uczenia się i planowania przyszłości. Sztuczna superinteligencja przewyższałaby inteligencję i możliwości ludzkiego mózgu.

Wąska sztuczna inteligencja to technologia wyszkolona i ukierunkowana na wykonywanie określonych zadań. Do gałęzi wąskiej sztucznej inteligencji możemy zaliczyć:

1. Uczenie maszynowe - zastosowanie sztucznej inteligencji obejmujące algorytmy, które przetwarzają dane, uczą się na ich podstawie, a następnie wykorzystują zdobytą wiedzę do podejmowania świadomych decyzji. Aplikacje obejmujące uczenie maszynowe mogą pomóc w interpretacji wyników i sugerować diagnozy, a także przewidywać czynniki ryzyka, aby pomóc we wprowadzeniu środków zapobiegawczych. Mogą one również sugerować leczenie i pomagać lekarzom w tworzeniu wysoce zindywidualizowanych planów leczenia.
2. Głębokie uczenie się - poddziedzina uczenia maszynowego, która polega na warstwowej strukturze algorytmów w celu stworzenia "sztucznej sieci neuronowej", która może się uczyć i samodzielnie podejmować inteligentne decyzje. Przykładem zastosowania deep learning może być wykorzystanie technik rozpoznawania głosu podczas digitalizacji materiałów filmowych albo głosowych.
3. Łańcuch bloków (ang. blockchain) - cyfrowa baza danych zawierająca informacje, które mogą być jednocześnie wykorzystywane i współdzielone w ramach dużej, zdecentralizowanej, publicznie dostępnej sieci. Technologia ta może zostać wykorzystana do zabezpieczenia rejestrów państwowych przed niepowołanym dostępem.
4. Systemy eksperckie - oprogramowanie, które wykorzystuje bazy danych wiedzy eksperckiej do udzielania porad lub podejmowania decyzji w takich dziedzinach jak na przykład diagnostyka medyczna czy procesach planowania transportu publicznego.
5. Przetwarzanie języka naturalnego - dziedzina, która umożliwia komputerom analizowanie i rozumienie ludzkiego języka, zarówno pisanego, jak i mówionego. Powstała w celu tworzenia oprogramowania, które generuje i rozumie języki naturalne, tak aby użytkownik mógł prowadzić naturalną rozmowę z komputerem, a nie za pomocą programowania lub języków sztucznych.
6. Druk 3D - czynność lub proces wytwarzania obiektu fizycznego z trójwymiarowego modelu cyfrowego, zazwyczaj przez nakładanie kolejno wielu cienkich warstw materiału.

Istnieje ogromny potencjał dla zastosowania wyżej wymienionych technologii w całym sektorze publicznym. Nowe technologie stwarzają doskonałą okazję do wsparcia procesu przeciwdziałania pilnym wyzwaniom stojącym przed współczesnym społeczeństwem takimi jak bezpieczeństwo publiczne, ochrona zdrowia czy realizacja celów zrównoważonego rozwoju.

 

Autorzy: Patrycja Miłkowska, Patryk Moszyński