Uroczystości są nawiązaniem do spotkań działaczy rolniczej Solidarności, przy Grobie Witosa z okresu PRL. Od pięciu lat w rocznicę urodzin do Wierzchosławic przyjeżdżają rolnicy z całego kraju, leśnicy, a także politycy, parlamentarzyści i samorządowcy utożsamiający się z ideałami wyznawanymi przez Wincentego Witosa. 

Obchody rozpoczęła Msza Święta w intencji Ojczyzny i rolników. Następnie uczestnicy uroczystości przeszli pod Grób Witosa, gdzie złożyli wieńce i wiązanki kwiatów.

 Witos chce nam dziś powiedzieć, że choć jesteśmy z różnych stron i mamy różne zainteresowania, jako Polacy mamy jeden cel - żyć dla Polski –  mówił szef rządu podczas konferencji w Centrum Kultury Wsi Polskiej.

Potrzebujemy narodowego pojednania i zgody. Bądźmy ludźmi, którzy nie tylko mówią, ale i rozmawiają. Bądźmy ludźmi, którzy nie tylko słyszą, ale i słuchają. Spierajmy się, ale i wspieramy się – dodał szef rządu.

Premier podkreślił, że „musimy być uważni w naszych słowach i gestach, również w Internecie, aby wszystko prowadziło do zjednoczenia. Nauczmy się rozmawiać językiem godnym debaty publicznej. Szanujmy się, bo szanując siebie szanujemy Polskę - podkreślił premier. Jak zaznaczył, ważne jest, abyśmy wyciągnęli lekcję, żeby to, co się stało, nie było kolejnym rozdziałem wojny polsko-polskiej, ale pomagało wypracować dobro.

***

Wincenty Witos urodził się 21 stycznia 1874 r. we wsi Wierzchosławice w pow. tarnowskim. Pochodził z biednej rodziny chłopskiej, posiadającej dwumorgowe gospodarstwo. Był politykiem - jednym z przywódców Centrolewu, działaczem ruchu ludowego, trzykrotnym premierem. W Stronnictwie Ludowym działał od 1895 r. Po aresztowaniu przez władze sanacyjne, osadzony był w twierdzy brzeskiej. W czasie II wojny światowej był internowany przez Niemców, odrzucił propozycję utworzenia rządu kolaboracyjnego. W 1945 r. został prezesem nowo powołanego Polskiego Stronnictwa Ludowego. Witos był autorem m.in. Wyboru pism i artykułów, trzytomowych Moich wspomnień oraz Mojej tułaczki. W 1921 r. odznaczony został Orderem Orła Białego. Zmarł 31 października 1945 r. w Krakowie. Spoczął w rodzinnych Wierzchosławicach.