W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Projek uchwały Rady Ministrów w sprawie przyjęcia Strategii dla ciepłownictwa do 2030 r. z perspektywą do 2040 r.
{"register":{"columns":[{"header":"Numer projektu","value":"ID195","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"sequence":{},"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Rodzaj dokumentu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"Projekty innych dokumentów rządowych","value":"Projekty innych dokumentów rządowych"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Typ dokumentu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"D – pozostałe projekty","value":"D – pozostałe projekty"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacje o przyczynach i potrzebie wprowadzenia rozwiązań planowanych w projekcie","value":"Strategia dla Ciepłownictwa realizuje cele przedstawione przez Projekt Polityki Energetycznej Polski 2040 oraz Krajowy Plan na rzecz Energii i Klimatu.\nPolski sektor ciepłowniczy dzieli się na dwa główne podsektory:\nCiepłownictwo systemowe – obszar regulowany przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki zawierający sobie\nprzedsiębiorstwa produkujące i dostarczające ciepło na potrzeby innych podmiotów.\nCiepłownictwo niesystemowe – pozostała część sektora w której największą grupę stanowią indywidualne źródła ciepła w gospodarstwach domowych.\nW obu segmentach najważniejszym paliwem jest obecnie węgiel kamienny, a w ciepłownictwie niesystemowym znaczny udział posada również drewno opałowe. Skutkiem jest wysoka emisyjność CO2 oraz przede wszystkim zanieczyszczeń powietrza w ciepłownictwie niesystemowym.\nW ciepłownictwie systemowym emisje zanieczyszczeń zostały znacznie ograniczone przez europejskie normy, jest więc preferowaną metodą ogrzewania pod kątem jakości powietrza. Jednocześnie ciepłownie i elektrociepłownie o mocy powyżej 20 MW podlegają pod europejski system handlu uprawnieniami do emisji CO2 EU ETS. Gwałtowny wzrost cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla w ostatnich latach, spowodował podwyższenie kosztów dla przedsiębiorstw ciepłowniczych, które nie są wystarczająco odzwierciedlane w taryfach, co skutkuje złą kondycją finansową.\nDyrektywa o promowaniu energii ze źródeł odnawialnych EU/2018/2001 wprowadziła cel wzrostu udziału OZE w\nciepłownictwie o 1,1 pkt. procentowego rocznie w okresie 2021-2030, co w przypadku Polski oznacza osiągnięcie poziomu 28,4% OZE w całym ciepłownictwie w 2030 roku. Obecne tempo wzrostu, zwłaszcza w ciepłownictwie systemowym, jest niewystarczające do wypełnienia tego zobowiązania – udział OZE w tym obszarze wzrósł z 2,9% w 2002 do 9,5% w 2019.\nBarierą rozwoju ciepłownictwa systemowego jest uznanie danego systemu ciepłowniczego za „efektywny” wg definicji z Dyrektywy 2012/27/EU. Definicja została transponowana do ustawy Prawo Energetyczne i zgodnie z jej brzmieniem: efektywny system ciepłowniczy to system w którym do produkcji ciepła lub chłodu wykorzystuje się co najmniej w 50 proc. energię ze źródeł odnawialnych lub w 50 proc. ciepło odpadowe lub w 75 proc. ciepło pochodzące z kogeneracji lub w 50 proc. wykorzystuje się połączenie ww. energii i ciepła. System niespełniający tego warunku nie może uzyskać pomocy ze środków publicznych, chyba że w efekcie dokonanej inwestycji uzyska status efektywnego. Obecnie warunek spełnia ok. 10 % systemów.\nWobec powyższych kwestii, konieczne jest wsparcie sektora i przeprowadzenie transformacji w kierunku gospodarki niskoemisyjnej i zrównoważonej.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Istota rozwiązań ujętych w projekcie","value":"Strategia przedstawia obecną sytuację sektora, wyznacza cele zgodne z dokumentami strategicznymi, a następnie metody ich realizacji. Zawarte w projekcie propozycje rozwiązań:\n- Transformacja miksu paliwowego w kierunku odnawialnych źródeł energii wspieranych gazem ziemnym. Poza\nobniżeniem emisji gazów cieplarnianych konieczne jest zredukowanie ilości zanieczyszczeń powietrza\ngenerowanych przez, przede wszystkim, indywidualne paleniska opalane niskiej jakości paliwami stałymi.\n- Zmiana środowiska regulacyjnego ciepłownictwa systemowego – przede wszystkim urealnione zostaną taryfy.\nSytuacja finansowa spółek sektora jest uzależniona od ustalanych przez Prezesa URE stawek, w ciągu ostatnich kilku lat kondycja finansowa sektora się pogarsza. Konieczne jest dostosowanie taryf do realiów ciepłownictwa systemowego poprzez standaryzację i uproszczenie procedur oraz zawarcie mechanizmów zachęcających do inwestowania.\n- Wprowadzenie systemu gwarancji pochodzenia ciepła systemowego. Działający na podobnych zasadach jak obecnie funkcjonujący system gwarancji w elektroenergetyce. W przypadku ciepłownictwa, które w odróżnieniu od sytemu elektroenergetycznego, stanowi kilkaset odrębnych systemów ciepłowniczych, znaczenie gwarancji pochodzenia początkowo będzie miało wymiar informacyjny i lokalny. Nie mniej w perspektywie kolejnej dekady, wraz z upowszechnieniem instalacji OZE w systemach ciepłowniczych, może nabrać znaczenia chociażby przy wyborze lokalizacji biznesowych lub zakupie mieszkań.\n- Wykorzystanie na szeroką skalę ciepła z odpadów komunalnych oraz ciepła odpadowego. Tam gdzie jest to\ntechnicznie wykonalne i ekonomicznie opłacalne należy wykorzystywać ciepło odpadowe, tj. ciepło powstałe w\nwyniku procesów przemysłowych, dotychczas niewykorzystywane. Tam gdzie konieczne i uzasadnione lokalnymi zasobami, nastąpi rozwój instalacji termicznego przekształcania odpadów komunalnych w nowoczesnych, spełniających ostre kryteria środowiskowe instalacjach, wytwarzających energię elektryczną i ciepło w kogeneracji.\n- Aktywizacja Jednostek Samorządu Terytorialnego w zakresie energetyki cieplnej przy wsparciu administracji\ncentralnej. Ciepłownictwo jest w znacznym stopniu uzależnione od uwarunkowań lokalnych, a co za tym idzie\nprzebieg transformacji zależeć będzie od działań podejmowanych na poziomie gminy. Obecnie gminy mają\nobowiązek sporządzania planów zaopatrzenia ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, nie jest on jednak\nrealizowany w zadowalający sposób - w 2018 roku jedynie 22% gmin posiadało taki plan. Aktywizacja gmin jest\nkonieczna do sprawnej implementacji ciepła odpadowego oraz ciepała z odpadów komunalnych. Jednocześnie proces należałoby ułatwić poprzez usystematyzowanie sporządzania planu oraz szkolenie odpowiednio wykwalifikowanego personelu.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"MKiŚ","value":"MKiŚ"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu","value":"Anna Łukaszewska-Trzeciakowska Podsekretarz Stanu ","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za przedłożenie projektu RM","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"MKiŚ","value":"MKiŚ"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Planowany termin przyjęcia projektu przez RM","value":"IV kwartał 2023 r.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacja o rezygnacji z prac nad projektem","value":"","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Status realizacji","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"}]}}
Numer projektu:
ID195
Rodzaj dokumentu:
Projekty innych dokumentów rządowych
Typ dokumentu:
D – pozostałe projekty
Informacje o przyczynach i potrzebie wprowadzenia rozwiązań planowanych w projekcie:
Strategia dla Ciepłownictwa realizuje cele przedstawione przez Projekt Polityki Energetycznej Polski 2040 oraz Krajowy Plan na rzecz Energii i Klimatu. Polski sektor ciepłowniczy dzieli się na dwa główne podsektory: Ciepłownictwo systemowe – obszar regulowany przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki zawierający sobie przedsiębiorstwa produkujące i dostarczające ciepło na potrzeby innych podmiotów. Ciepłownictwo niesystemowe – pozostała część sektora w której największą grupę stanowią indywidualne źródła ciepła w gospodarstwach domowych. W obu segmentach najważniejszym paliwem jest obecnie węgiel kamienny, a w ciepłownictwie niesystemowym znaczny udział posada również drewno opałowe. Skutkiem jest wysoka emisyjność CO2 oraz przede wszystkim zanieczyszczeń powietrza w ciepłownictwie niesystemowym. W ciepłownictwie systemowym emisje zanieczyszczeń zostały znacznie ograniczone przez europejskie normy, jest więc preferowaną metodą ogrzewania pod kątem jakości powietrza. Jednocześnie ciepłownie i elektrociepłownie o mocy powyżej 20 MW podlegają pod europejski system handlu uprawnieniami do emisji CO2 EU ETS. Gwałtowny wzrost cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla w ostatnich latach, spowodował podwyższenie kosztów dla przedsiębiorstw ciepłowniczych, które nie są wystarczająco odzwierciedlane w taryfach, co skutkuje złą kondycją finansową. Dyrektywa o promowaniu energii ze źródeł odnawialnych EU/2018/2001 wprowadziła cel wzrostu udziału OZE w ciepłownictwie o 1,1 pkt. procentowego rocznie w okresie 2021-2030, co w przypadku Polski oznacza osiągnięcie poziomu 28,4% OZE w całym ciepłownictwie w 2030 roku. Obecne tempo wzrostu, zwłaszcza w ciepłownictwie systemowym, jest niewystarczające do wypełnienia tego zobowiązania – udział OZE w tym obszarze wzrósł z 2,9% w 2002 do 9,5% w 2019. Barierą rozwoju ciepłownictwa systemowego jest uznanie danego systemu ciepłowniczego za „efektywny” wg definicji z Dyrektywy 2012/27/EU. Definicja została transponowana do ustawy Prawo Energetyczne i zgodnie z jej brzmieniem: efektywny system ciepłowniczy to system w którym do produkcji ciepła lub chłodu wykorzystuje się co najmniej w 50 proc. energię ze źródeł odnawialnych lub w 50 proc. ciepło odpadowe lub w 75 proc. ciepło pochodzące z kogeneracji lub w 50 proc. wykorzystuje się połączenie ww. energii i ciepła. System niespełniający tego warunku nie może uzyskać pomocy ze środków publicznych, chyba że w efekcie dokonanej inwestycji uzyska status efektywnego. Obecnie warunek spełnia ok. 10 % systemów. Wobec powyższych kwestii, konieczne jest wsparcie sektora i przeprowadzenie transformacji w kierunku gospodarki niskoemisyjnej i zrównoważonej.
Istota rozwiązań ujętych w projekcie:
Strategia przedstawia obecną sytuację sektora, wyznacza cele zgodne z dokumentami strategicznymi, a następnie metody ich realizacji. Zawarte w projekcie propozycje rozwiązań: - Transformacja miksu paliwowego w kierunku odnawialnych źródeł energii wspieranych gazem ziemnym. Poza obniżeniem emisji gazów cieplarnianych konieczne jest zredukowanie ilości zanieczyszczeń powietrza generowanych przez, przede wszystkim, indywidualne paleniska opalane niskiej jakości paliwami stałymi. - Zmiana środowiska regulacyjnego ciepłownictwa systemowego – przede wszystkim urealnione zostaną taryfy. Sytuacja finansowa spółek sektora jest uzależniona od ustalanych przez Prezesa URE stawek, w ciągu ostatnich kilku lat kondycja finansowa sektora się pogarsza. Konieczne jest dostosowanie taryf do realiów ciepłownictwa systemowego poprzez standaryzację i uproszczenie procedur oraz zawarcie mechanizmów zachęcających do inwestowania. - Wprowadzenie systemu gwarancji pochodzenia ciepła systemowego. Działający na podobnych zasadach jak obecnie funkcjonujący system gwarancji w elektroenergetyce. W przypadku ciepłownictwa, które w odróżnieniu od sytemu elektroenergetycznego, stanowi kilkaset odrębnych systemów ciepłowniczych, znaczenie gwarancji pochodzenia początkowo będzie miało wymiar informacyjny i lokalny. Nie mniej w perspektywie kolejnej dekady, wraz z upowszechnieniem instalacji OZE w systemach ciepłowniczych, może nabrać znaczenia chociażby przy wyborze lokalizacji biznesowych lub zakupie mieszkań. - Wykorzystanie na szeroką skalę ciepła z odpadów komunalnych oraz ciepła odpadowego. Tam gdzie jest to technicznie wykonalne i ekonomicznie opłacalne należy wykorzystywać ciepło odpadowe, tj. ciepło powstałe w wyniku procesów przemysłowych, dotychczas niewykorzystywane. Tam gdzie konieczne i uzasadnione lokalnymi zasobami, nastąpi rozwój instalacji termicznego przekształcania odpadów komunalnych w nowoczesnych, spełniających ostre kryteria środowiskowe instalacjach, wytwarzających energię elektryczną i ciepło w kogeneracji. - Aktywizacja Jednostek Samorządu Terytorialnego w zakresie energetyki cieplnej przy wsparciu administracji centralnej. Ciepłownictwo jest w znacznym stopniu uzależnione od uwarunkowań lokalnych, a co za tym idzie przebieg transformacji zależeć będzie od działań podejmowanych na poziomie gminy. Obecnie gminy mają obowiązek sporządzania planów zaopatrzenia ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, nie jest on jednak realizowany w zadowalający sposób - w 2018 roku jedynie 22% gmin posiadało taki plan. Aktywizacja gmin jest konieczna do sprawnej implementacji ciepła odpadowego oraz ciepała z odpadów komunalnych. Jednocześnie proces należałoby ułatwić poprzez usystematyzowanie sporządzania planu oraz szkolenie odpowiednio wykwalifikowanego personelu.