W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Projekt ustawy o podmiotach obsługujących kredyty i nabywcach kredytów
{"register":{"columns":[{"header":"Numer projektu","value":"UC5","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"sequence":{"regex":"UC{#UC_1}"},"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Rodzaj dokumentu","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"Projekty ustaw","value":"Projekty ustaw"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Typ dokumentu","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"C – projekty implementujące UE","value":"C – projekty implementujące UE"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Cele projektu oraz informacja o przyczynach i potrzebie rozwiązań planowanych w projekcie","value":"Projekt ustawy ma na celu wdrożenie przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2167 z dnia 24 listopada 2021 r. w sprawie podmiotów obsługujących kredyty i nabywców kredytów oraz w sprawie zmiany dyrektyw 2008/48/WE i 2014/17/UE (Dz. Urz. UE L 68 z 26.02.2021, str. 14), zwanej dalej „Dyrektywą”. Dyrektywa jest jednym z elementów pakietu na rzecz rozwiązania problemu kredytów zagrożonych w UE, którego głównym celem jest wprowadzenie rozwiązań służących zmniejszeniu ryzyka związanego z pozostającymi w bilansach banków kredytami zagrożonymi oraz zapobieganiem ich akumulacji w przyszłości. Projekt ustawy został włączony do poprzedniego wykazu prac legislacyjnych Rady Ministrów pod nr UC145. Ponadto w dniu 23 czerwca 2023 r. projekt został skierowany do uzgodnień międzyresortowych, opiniowania i konsultacji publicznych oraz stanowił przedmiot konferencji uzgodnieniowej, która odbyła się 25 września 2023 r.\nDyrektywa wraz z innymi środkami proponowanymi przez Komisję Europejską, a także działania podejmowane przez Europejski Bank Centralny (EBC) w kontekście nadzoru bankowego w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego oraz przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB), ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010, str. 12, z późn. zm.), stworzą dla instytucji kredytowych odpowiednie środowisko do radzenia sobie z nieobsługiwanymi kredytami ujętymi w ich bilansach oraz zmniejszą ryzyko akumulacji nieobsługiwanych kredytów w przyszłości.\nDyrektywa ma zastosowanie do nabywców kredytów i podmiotów obsługujących kredyty, które zostały pierwotnie udzielone przez instytucję kredytową lub jej jednostki zależne, niezależnie od rodzaju danego kredytobiorcy. Dyrektywa nie ma zastosowania do nabywania i obsługi umowy o kredyt prowadzonej przez instytucję kredytową i jej jednostki zależne w UE ani do nabywania i obsługi umów o kredyt sporządzonych przez inne rodzaje kredytodawców niż instytucje kredytowe i ich jednostki zależne.\nDyrektywa określa zasady nadzoru krajowego nad ww. podmiotami (m.in. objęcie nadzorem poszczególnych kategorii podmiotów oraz ustanowienie procedury udzielania zezwolenia podmiotom obsługującym kredyty), w tym w wymiarze transgranicznego obrotu wierzytelnościami. \nPonadto projekt, w zakresie zmian w ustawie z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. z 2022 r. poz. 2253, z późn. zm.), dalej: ustawa o BFG, służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2036 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dyrektywy 2014/59/UE w odniesieniu do traktowania ostrożnościowego instytucji globalnych o znaczeniu systemowym, które realizują strategię restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wielu punktów kontaktowych oraz w odniesieniu do metod pośredniej subskrypcji instrumentów kwalifikujących się do spełnienia minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2022, str. 8-9), poprzez dostosowanie przepisów ww. ustawy do wprowadzanych tym rozporządzeniem zmian w dyrektywie 2014/59/UE. Jednocześnie w świetle doświadczeń praktycznych z procesami przymusowej restrukturyzacji, dla zapewnienia większej pewności prawnej i sprawności tych procesów, konieczne jest wyłączenie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego podczas prowadzenia przymusowej restrukturyzacji, co zapewnia pełniejszą harmonizację z przepisami dyrektywy 2014/59/UE.\nProjekt ustawy obejmuje także zmiany wynikające z wyroku TSUE z dnia 27 marca 2019 (C-545/17) umożliwiające nadanie pisma w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej, a nie jak obecnie jedynie w placówce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Istota rozwiązań planowanych w projekcie, w tym proponowane środki realizacji","value":"W ramach wdrożenia do krajowego systemu prawnego przepisów Dyrektywy proponuje się opracowanie nowej ustawy o podmiotach obsługujących kredyty i nabywcach kredytów, która przede wszystkim:\n- wskaże, że czynności w zakresie obsługi kredytów będą odnosiły się do umów sporządzonych przez określony katalog kredytodawców; proponuje się, aby obejmował on bank krajowy, instytucję kredytową, oddział instytucji kredytowej w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 2488, z późn. zm.), nabywcę kredytu;\n- ustanowi ramy prawne dla podmiotów obsługujących kredyty, w tym zasady udzielania im zezwoleń po spełnieniu określonych wymogów; \n- ustanowi warunki działalności, prawa i obowiązki nabywców kredytów, którzy nabywają prawa kredytodawcy wynikające z nieobsługiwanej umowy o kredyt lub samą nieobsługiwaną umowę o kredyt;\n- ustanowi katalog podmiotów, w stosunku do których przepisy projektowanej ustawy nie będą miały zastosowania;\n- ustanowi obowiązki podmiotów obsługujących kredyty w zakresie prowadzonej przez nie działalności;\n- wprowadzi obowiązek wyznaczenia przez nabywcę kredytu podmiotu obsługującego kredyty, a także określi niezbędne elementy do zawarcia umowy między podmiotem obsługującym kredyt a nabywcą kredytu;\n- wprowadzi rejestr podmiotów obsługujących kredyty, który będzie prowadzony przez Komisję Nadzoru Finansowego, aby zapewnić przejrzystości w zakresie liczby posiadających zezwolenie podmiotów obsługujących kredyty; ponadto wprowadzi wymóg sprawozdawczości w zakresie obsługi kredytów wobec Komisji Nadzoru Finansowego;\n- ustanowi nadzór nad działalnością podmiotów obsługujących kredyty oraz nabywców kredytów oraz ich przedstawicieli przez Komisję Nadzoru Finansowego;\n- określi zasady finansowania kosztów nadzoru przez podmioty obsługujące kredyty; \n- wprowadzi przepisy karne penalizujące m.in. prowadzenie działalności w zakresie obsługi kredytu bez wymaganego zezwolenia;\n- przewiduje, że podmiot obsługujący kredyty posiadający zezwolenie będzie mógł prowadzić działalności transgraniczną;\n- w kontekście działalności transgranicznej wskazuje obowiązek wyznaczenia przedstawiciela w przypadku nabywcy kredytu nieposiadającego miejsca zamieszkania (siedziby) na terenie państwa członkowskiego;\n- wprowadzi obowiązek udostępniania przez kredytodawcę informacji, które pozwolą potencjalnemu nabywcy kredytu uzyskanie istotnych informacji dotyczących oceny możliwości odzyskania wartości takiej umowy;\n- ustanowi wymóg opracowania wewnętrznych procedury i polityki w zakresie obsługi kredytów przez podmiot obsługujący kredyty, w tym procedur dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, jak również procedury dotyczącej relacji z kredytobiorcą;\n- wprowadzi obowiązek podmiotu obsługującego kredyt przechowywania dokumentacji w zakresie prowadzenia działalności obsługi kredytu.\nWprowadzane niniejszą ustawą zmiany w przepisach ustawy o BFG, wynikające z konieczności dostosowania do treści rozporządzenia (UE) 2022/2036 i przewidzianych nim zmian do dyrektywy 2014/59/UE, uzupełniają przepisy tej ustawy związane z wyznaczaniem minimalnego poziomu funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (tzw. wymogu MREL) w kontekście strategii przymusowej restrukturyzacji wielu punktów kontaktowych (tj. w której przeprowadzana jest przymusowa restrukturyzacja więcej niż jednego podmiotu powiązanego) realizowanej przez globalne instytucje o znaczeniu systemowym (tzw. G-SII), w taki sposób, aby w stosownych obliczeniach dotyczących wymogu MREL uwzględniano wszystkie podmioty z państw trzecich będące częścią G-SII, które byłyby podmiotami przymusowej restrukturyzacji, gdyby miały siedzibę w UE. Wprowadzane zmiany zapewniają zgodność z globalnym standardem TLAC opublikowanym przez Radę Stabilności Finansowej (FSB) oraz spójność z odpowiednimi przepisami rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Termin transpozycji zmienianych rozporządzeniem (UE) 2022/2036 przepisów dyrektywy 2014/59/UE upłynął z dniem 15 listopada 2023 r. \nDodatkowo, z uwagi dotychczasowy brak wyłączenia stosowania ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, w ramach czynności podejmowanych przez BFG w toku przymusowej restrukturyzacji, pojawiały się wątpliwości interpretacyjne w przedmiocie stosowania przepisów tej ustawy (zwłaszcza uprawnień Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa) wobec specyfiki procesów przymusowej restrukturyzacji, co wpływało na sprawność tych procesów. W celu wyeliminowania ewentualnych wątpliwości w przyszłości, w ustawie o BFG wprowadza się więc wprost wyłączenie wskazujące, że przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego nie stosuje się do działań podejmowanych przez BFG w toku przymusowej restrukturyzacji. Zapewnia to spójność z celami dyrektywy 2014/59/UE zwłaszcza w zakresie zapewnienia szczególnych uprawnień organowi przymusowej restrukturyzacji.","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Oddziaływanie na życie społeczne nowych regulacji prawnych","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Spodziewane skutki i następstwa projektowanych regulacji prawnych","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Sposoby mierzenia efektów nowych regulacji prawnych","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"MF","value":"MF"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu","value":"Jurand Drop Podsekretarz Stanu ","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za przedłożenie projektu RM","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"MF","value":"MF"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Planowany termin przyjęcia projektu przez RM","value":"III kwartał 2024 r.","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacja o rezygnacji z prac nad projektem","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Status realizacji","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"}]}}
Numer projektu:
UC5
Rodzaj dokumentu:
Projekty ustaw
Typ dokumentu:
C – projekty implementujące UE
Cele projektu oraz informacja o przyczynach i potrzebie rozwiązań planowanych w projekcie:
Projekt ustawy ma na celu wdrożenie przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2167 z dnia 24 listopada 2021 r. w sprawie podmiotów obsługujących kredyty i nabywców kredytów oraz w sprawie zmiany dyrektyw 2008/48/WE i 2014/17/UE (Dz. Urz. UE L 68 z 26.02.2021, str. 14), zwanej dalej „Dyrektywą”. Dyrektywa jest jednym z elementów pakietu na rzecz rozwiązania problemu kredytów zagrożonych w UE, którego głównym celem jest wprowadzenie rozwiązań służących zmniejszeniu ryzyka związanego z pozostającymi w bilansach banków kredytami zagrożonymi oraz zapobieganiem ich akumulacji w przyszłości. Projekt ustawy został włączony do poprzedniego wykazu prac legislacyjnych Rady Ministrów pod nr UC145. Ponadto w dniu 23 czerwca 2023 r. projekt został skierowany do uzgodnień międzyresortowych, opiniowania i konsultacji publicznych oraz stanowił przedmiot konferencji uzgodnieniowej, która odbyła się 25 września 2023 r. Dyrektywa wraz z innymi środkami proponowanymi przez Komisję Europejską, a także działania podejmowane przez Europejski Bank Centralny (EBC) w kontekście nadzoru bankowego w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego oraz przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB), ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010, str. 12, z późn. zm.), stworzą dla instytucji kredytowych odpowiednie środowisko do radzenia sobie z nieobsługiwanymi kredytami ujętymi w ich bilansach oraz zmniejszą ryzyko akumulacji nieobsługiwanych kredytów w przyszłości. Dyrektywa ma zastosowanie do nabywców kredytów i podmiotów obsługujących kredyty, które zostały pierwotnie udzielone przez instytucję kredytową lub jej jednostki zależne, niezależnie od rodzaju danego kredytobiorcy. Dyrektywa nie ma zastosowania do nabywania i obsługi umowy o kredyt prowadzonej przez instytucję kredytową i jej jednostki zależne w UE ani do nabywania i obsługi umów o kredyt sporządzonych przez inne rodzaje kredytodawców niż instytucje kredytowe i ich jednostki zależne. Dyrektywa określa zasady nadzoru krajowego nad ww. podmiotami (m.in. objęcie nadzorem poszczególnych kategorii podmiotów oraz ustanowienie procedury udzielania zezwolenia podmiotom obsługującym kredyty), w tym w wymiarze transgranicznego obrotu wierzytelnościami. Ponadto projekt, w zakresie zmian w ustawie z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. z 2022 r. poz. 2253, z późn. zm.), dalej: ustawa o BFG, służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2036 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dyrektywy 2014/59/UE w odniesieniu do traktowania ostrożnościowego instytucji globalnych o znaczeniu systemowym, które realizują strategię restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wielu punktów kontaktowych oraz w odniesieniu do metod pośredniej subskrypcji instrumentów kwalifikujących się do spełnienia minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2022, str. 8-9), poprzez dostosowanie przepisów ww. ustawy do wprowadzanych tym rozporządzeniem zmian w dyrektywie 2014/59/UE. Jednocześnie w świetle doświadczeń praktycznych z procesami przymusowej restrukturyzacji, dla zapewnienia większej pewności prawnej i sprawności tych procesów, konieczne jest wyłączenie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego podczas prowadzenia przymusowej restrukturyzacji, co zapewnia pełniejszą harmonizację z przepisami dyrektywy 2014/59/UE. Projekt ustawy obejmuje także zmiany wynikające z wyroku TSUE z dnia 27 marca 2019 (C-545/17) umożliwiające nadanie pisma w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej, a nie jak obecnie jedynie w placówce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Istota rozwiązań planowanych w projekcie, w tym proponowane środki realizacji:
W ramach wdrożenia do krajowego systemu prawnego przepisów Dyrektywy proponuje się opracowanie nowej ustawy o podmiotach obsługujących kredyty i nabywcach kredytów, która przede wszystkim: - wskaże, że czynności w zakresie obsługi kredytów będą odnosiły się do umów sporządzonych przez określony katalog kredytodawców; proponuje się, aby obejmował on bank krajowy, instytucję kredytową, oddział instytucji kredytowej w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 2488, z późn. zm.), nabywcę kredytu; - ustanowi ramy prawne dla podmiotów obsługujących kredyty, w tym zasady udzielania im zezwoleń po spełnieniu określonych wymogów; - ustanowi warunki działalności, prawa i obowiązki nabywców kredytów, którzy nabywają prawa kredytodawcy wynikające z nieobsługiwanej umowy o kredyt lub samą nieobsługiwaną umowę o kredyt; - ustanowi katalog podmiotów, w stosunku do których przepisy projektowanej ustawy nie będą miały zastosowania; - ustanowi obowiązki podmiotów obsługujących kredyty w zakresie prowadzonej przez nie działalności; - wprowadzi obowiązek wyznaczenia przez nabywcę kredytu podmiotu obsługującego kredyty, a także określi niezbędne elementy do zawarcia umowy między podmiotem obsługującym kredyt a nabywcą kredytu; - wprowadzi rejestr podmiotów obsługujących kredyty, który będzie prowadzony przez Komisję Nadzoru Finansowego, aby zapewnić przejrzystości w zakresie liczby posiadających zezwolenie podmiotów obsługujących kredyty; ponadto wprowadzi wymóg sprawozdawczości w zakresie obsługi kredytów wobec Komisji Nadzoru Finansowego; - ustanowi nadzór nad działalnością podmiotów obsługujących kredyty oraz nabywców kredytów oraz ich przedstawicieli przez Komisję Nadzoru Finansowego; - określi zasady finansowania kosztów nadzoru przez podmioty obsługujące kredyty; - wprowadzi przepisy karne penalizujące m.in. prowadzenie działalności w zakresie obsługi kredytu bez wymaganego zezwolenia; - przewiduje, że podmiot obsługujący kredyty posiadający zezwolenie będzie mógł prowadzić działalności transgraniczną; - w kontekście działalności transgranicznej wskazuje obowiązek wyznaczenia przedstawiciela w przypadku nabywcy kredytu nieposiadającego miejsca zamieszkania (siedziby) na terenie państwa członkowskiego; - wprowadzi obowiązek udostępniania przez kredytodawcę informacji, które pozwolą potencjalnemu nabywcy kredytu uzyskanie istotnych informacji dotyczących oceny możliwości odzyskania wartości takiej umowy; - ustanowi wymóg opracowania wewnętrznych procedury i polityki w zakresie obsługi kredytów przez podmiot obsługujący kredyty, w tym procedur dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, jak również procedury dotyczącej relacji z kredytobiorcą; - wprowadzi obowiązek podmiotu obsługującego kredyt przechowywania dokumentacji w zakresie prowadzenia działalności obsługi kredytu. Wprowadzane niniejszą ustawą zmiany w przepisach ustawy o BFG, wynikające z konieczności dostosowania do treści rozporządzenia (UE) 2022/2036 i przewidzianych nim zmian do dyrektywy 2014/59/UE, uzupełniają przepisy tej ustawy związane z wyznaczaniem minimalnego poziomu funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (tzw. wymogu MREL) w kontekście strategii przymusowej restrukturyzacji wielu punktów kontaktowych (tj. w której przeprowadzana jest przymusowa restrukturyzacja więcej niż jednego podmiotu powiązanego) realizowanej przez globalne instytucje o znaczeniu systemowym (tzw. G-SII), w taki sposób, aby w stosownych obliczeniach dotyczących wymogu MREL uwzględniano wszystkie podmioty z państw trzecich będące częścią G-SII, które byłyby podmiotami przymusowej restrukturyzacji, gdyby miały siedzibę w UE. Wprowadzane zmiany zapewniają zgodność z globalnym standardem TLAC opublikowanym przez Radę Stabilności Finansowej (FSB) oraz spójność z odpowiednimi przepisami rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Termin transpozycji zmienianych rozporządzeniem (UE) 2022/2036 przepisów dyrektywy 2014/59/UE upłynął z dniem 15 listopada 2023 r. Dodatkowo, z uwagi dotychczasowy brak wyłączenia stosowania ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, w ramach czynności podejmowanych przez BFG w toku przymusowej restrukturyzacji, pojawiały się wątpliwości interpretacyjne w przedmiocie stosowania przepisów tej ustawy (zwłaszcza uprawnień Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa) wobec specyfiki procesów przymusowej restrukturyzacji, co wpływało na sprawność tych procesów. W celu wyeliminowania ewentualnych wątpliwości w przyszłości, w ustawie o BFG wprowadza się więc wprost wyłączenie wskazujące, że przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego nie stosuje się do działań podejmowanych przez BFG w toku przymusowej restrukturyzacji. Zapewnia to spójność z celami dyrektywy 2014/59/UE zwłaszcza w zakresie zapewnienia szczególnych uprawnień organowi przymusowej restrukturyzacji.
